Naar inhoud springen

Claudio Chiappucci

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Claudio Chiappucci
Claudio Chiappucci
Persoonlijke informatie
Bijnaam El Diablo en Calimero
Geboortedatum 28 februari 1963
Geboorteplaats Vlag van Italië Uboldo, Italië
Sportieve informatie
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klimmer
Ploegen
1985-1986
1987-1990
1991
1992
1993-1995
1996
1997
1998
1999
Carrera-Inoxpran
Carrera Jeans-Vagabond
Carrera Jeans-Tassoni
Carrera Jeans-Vagabond
Carrera Jeans-Tassoni
Carrera Jeans
Asics-CGA
Ros Mary-Amica Chips
Amica Chips-Costa de Almeria
Beste prestaties
Milaan-San Remo 1e (1991)
Ronde van Vlaanderen 4e (1995)
Amstel Gold Race 7e (1994)
Luik-Bastenaken-Luik 4e (1994)
Ronde van Lombardije 2e (1992, 1994)
Ronde van Italië 2e (1992)
1 etappezege
Ronde van Frankrijk 2e (1990, 1992)
3 etappezeges
Ronde van Spanje 11e (1997)
WK op de weg 2e (1994)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Claudio Chiappucci [uitspraak: 'klʌudjoː kjɑputʃi]? (Uboldo, 28 februari 1963) is een voormalig Italiaans wielrenner. Hij was beroepsrenner van 1985 tot en met 1999, en stond bekend om zijn aanvallende manier van rijden in diverse bergetappes in de Tour de France. Zijn bijnaam in het peloton was "El Diablo" ('de Duivel').

Claudio's vader, Arduino Chiappucci, had tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met Fausto Coppi gevochten in Ethiopië en ook samen met hem in krijgsgevangenschap gezeten. Arduino's verhalen over Coppi wakkerden Chiappucci's belangstelling voor het wielrennen aan.

Chiappucci werd beroepsrenner in 1985 en reed een groot deel van zijn carrière bij de Italiaanse Carrera Jeans-ploeg. Tussen 1985 en 1996 behaalde hij zijn grootste successen bij deze ploeg. Aanvankelijk reed hij tamelijk anoniem rond. In 1986 raakte hij ernstig gewond toen hij in de Ronde van Zwitserland in botsing kwam met een tegemoetkomende auto. Chiappucci brak onder meer zijn sleutelbeen, maar wist uiteindelijk toch te herstellen. In 1989 behaalde Chiappucci zijn eerste profzege, de semiklassieker Coppa Placci.

De doorbraak kwam voor Chiappucci in de Ronde van Frankrijk 1990. Direct in de eerste etappe maakte Chiappucci deel uit van een kopgroep van vier man, de anderen waren Frans Maassen, Ronan Pensec en Steve Bauer. Op de streep hadden de vier een voorsprong van meer dan tien minuten. Bauer droeg de gele trui tot aan de bergen, daarna was Pensec aan de beurt. Toen deze in de klimtijdrit tegenviel, was het de beurt aan Chiappucci. Hij verloor de volgende dag wel tijd op de favorieten (zoals Lemond en Breukink), maar behield de gele trui. Het leek dat hij in de Pyreneeën de leiding wel zou verliezen, maar Chiappucci wachtte de aanval van de groten niet af en ging in plaats daarvan op de Aspin zelf in de aanval. Ook op de Tourmalet was hij nog vooruit, maar op Luz Ardiden werd hij alsnog ingehaald. Aan het einde van de etappe had Chiappucci het geel behouden, maar het verschil met Lemond was tot 5 seconden geslonken. Die verloor hij vanzelfsprekend in de laatste tijdrit, maar was wel tweede in het eindklassement gebleven (net voor Breukink); naast zijn aanvallende manier van rijden leverde dit hem een grote schare aan fans op.

De volgende jaren maakten duidelijk dat zijn succes niet de toevalstreffer was die het wellicht geleken had. In de Ronde van Frankrijk 1991 maakte hij de sprong naar Indurain, die tussen de Tourmalet en La Mongie in de aanval was gegaan. De samenwerking tussen de twee was uitstekend. Indurain pakte die etappe de gele trui, Chiappucci de etappezege en de bolletjestrui. Uiteindelijk werd hij dat jaar ook nog derde in het eindklassement, achter Indurain en Bugno.

Wellicht zijn meest aansprekende succes boekte hij in de Ronde van Frankrijk 1992. De dertiende etappe, op 18 juli, leidde naar Sestriere, waar in 1952 Coppi al een glanzende overwinning had geboekt. Chiappucci viel vroeg aan, op de eerste van de vijf cols die dag. Hij reed meer dan 200 kilometer op kop (waarvan 125 kilometer solo), en bleef onbereikbaar voor de achtervolgers, in het bijzonder Miguel Indurain. Zijn zege in Sestriere geldt als een van de meest indrukwekkende etappezeges in de Tour ooit. Dat jaar won Chiappucci opnieuw de bolletjestrui en werd achter Indurain tweede in het eindklassement.

Hierna was er voor Chiappucci geen hoofdrol meer weggelegd. In 1993 won hij nog een etappe in de Tour, maar was hij al te ver achter om nog voor het podium in aanmerking te komen. In 1994 moest hij opgeven. Zijn rol als topklimmer werd dat jaar overgenomen door zijn ploeggenoot Marco Pantani. Hoewel hij vooral vanwege zijn Toursuccessen bekend werd, heeft hij ook diverse andere spraakmakende resultaten geboekt. Hij won onder meer Milaan-San Remo, de Clásica San Sebastián en een etappe in de Giro d'Italia. Ook behaalde hij de zilveren medaille op het Wereldkampioenschap Wielrennen in 1994 te Agrigento.

Belangrijkste overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]

1989

1990

1991

1992

1993

1994

1995

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1985 64e  
1986
1987 48e  
1988 24e   26e  
1989 46e   81e  
1990 12e   Zilver ↑  
1991 Zilver ↑    Brons ↑ (1)  
1992 Zilver ↑   Zilver ↑ (1)  
1993 Brons ↑ (1)  6e (1) 
1994 5e   opgave  
1995 4e   11e  
1996 opgave   37e  
1997 11e  
1998 60e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Clásica San Sebastián Eschborn-Frankfurt WK op de weg Wereld­ranglijsten
1985 25e
1986 27e
1987
1988 9e
1989 38e 53e 28e 41e 15e 8e 22e Brons
1990 81e 62e 11e 51e 60e 76e 12e 15e 23e 6e (UWB)
1991 Goud ↑ 56e 35e Brons 11e 17e 11e (UWB)
1992 186e 34e 44e Zilver Zilver ↑ Zilver 21e 6e (UWB)
1993 6e 4e Brons Goud ↑ 12e 5e (UWB)
1994 37e 7e 4e Zilver 7e 22e Zilver ↑ 4e (UWB)
1995 8e 27e 4e 13e 7e 6e 18e 23e 11e (UWB)
1996 98e 12e 14e 21e 30e 13e
1997 29e 6e 12e 17e 56e 57e 10e 22e (UWB)
1998 27e 17e
Voorganger:
Vlag van Colombia Luis Herrera
1989
Winnaar groene trui in de Ronde van Italië
Vlag van Italië Claudio Chiapucci
1990
Opvolger:
Vlag van Spanje Iñaki Gastón
1991
Voorganger:
Thierry Claveyrolat
Vlag van Frankrijk
1990
Winnaar bergklassement van de Ronde van Frankrijk
Claudio Chiappucci
Vlag van Italië
1991, 1992
Opvolger:
Tony Rominger
Vlag van Zwitserland
1993
Voorganger:
Vlag van Spanje Iñaki Gastón
1991
Winnaar groene trui in de Ronde van Italië
Vlag van Italië Claudio Chiapucci
1992, 1993
Opvolger:
Vlag van Zwitserland Pascal Richard
1994