Charles-Émile-Callande de Champmartin
| Charles-Émile-Callande de Champmartin | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Harem in Tripoli
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Bourges, 2 maart 1797 | |||
| Overleden | La Neuville-en-Hez, augustus 1883 | |||
| Geboorteland |  Frankrijk
| |||
| Nationaliteit | Franse | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Periode | Romantiek, Oriëntalisme | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Charles-Émile-Callande de Champmartin (Bourges, 2 maart 1797 - La Neuville-en-Hez, augustus 1883)[1] was een Franse kunstschilder, die door het publiek en de critici in de twintiger en dertiger jaren van de negentiende eeuw werd beschouwd als een toonaangevende schilder van de romantiek.[2] Zijn werk, net als dat van zijn goede vriend Eugène Delacroix, was in zijn tijd niet onomstreden. Hij werd door critici naar aanleiding van de Parijse Salon van 1828 beschouwd als een 'radicale' en 'linkse' kunstenaar.[2]
Net als Delacroix was Champmartin een leerling van Pierre-Narcisse Guérin.
Als een van de eerste kunstschilders uit de periode van de romantiek reisde Champmartin in 1826 richting het oosten. Hij reisde naar Constantinopel, Cyprus en Jeruzalem en verwerkte zijn ervaringen in zijn schilderijen die hedendaags tot het Oriëntalisme behoren. In zijn verdere ontwikkeling als schilder richtte hij zich uiteindelijk meer tot het genre van portretschilderen en historische thema's.[3]
Galerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
Théodore Géricault op zijn sterfbed (1824) -
Portret van Juliette Drouet (c. 1827) -
Charles Hugo kind (c. 1834)
- ↑ (fr) Charles-Émile Champmartin (1797-1883). BnF.
- ↑ a b (en) Lambertson, John P. (mei 2009). Friendship in the Romantic Studio: Charles-Emile Champmartin's 'Portrait of Eugène Delacroix and Alphonse Vée'. The Burlington Magazine 151 (1274): pp. 293-297
- ↑ (en) Donald A. Rosenthal (1982). Orientalism, the Near East in French painting, 1800-1880. Memorial Art Gallery of the University of Rochester, pp. 34-35.