AS Livorno Calcio
| Livorno | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
| ||||||
| Naam | Associazione Sportiva Livorno Calcio SrL | |||||
| Bijnaam | Amaranto | |||||
| Opgericht | 14 februari 1915 | |||||
| Stadion | Stadio Armando Picchi, Livorno | |||||
| Capaciteit | 19.238 | |||||
| Voorzitter |  Joel Esciua
| |||||
| Trainer |  Giancarlo Favarin
| |||||
| Competitie | Serie D | |||||
| Website | Officiële website | |||||
| ||||||
| Geldig voor 2018/19 | ||||||
| ||||||
Associazione Sportiva Livorno Calcio is een Italiaanse voetbalclub, opgericht in 1915. De club speelt zijn thuiswedstrijden in het Stadio Armando Picchi. De fanatieke aanhang van de club staat bekend om zijn extreemlinkse sympathieën. Bandieri's met Che Guevara en de vlag van de voormalige Sovjet-Unie zijn geen ongewone verschijningen in het Stadio Armando Picchi.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Glorieperiode
[bewerken | brontekst bewerken]De club werd opgericht in 1915 als US Livorno door de fusie van Virtus Juventusque en SPES Livorno. Beide clubs speelden in de Prima Categoria, de toenmalige hoogste klasse die nog onderverdeeld was in regionale kampioenschappen. In het eerste naoorlogste seizoen werd de club tweede achter Pisa Sporting Club en stootte zo door naar de tweede ronde waar de club alle vier de wedstrijden won tegen Audace-Esperia Roma en Internazionale Napoli. In de finale won de club met 3-2 van Fortitudo Roma en was zo kampioen van Zuid-Italië. De club nam het nu op tegen de kampioen van Noord-Italië, Inter Milaan. Livorno verloor met 3-2, maar dit was wel de beste prestatie tot nu toe van een club die niet uit het noorden kwam, tot dusver werden alle kampioen van het zuiden in de pan gehakt door de Noord-Italiaanse kampioen.
In 1920/21 werd de club tweede in de groepsfase achter Pisa SC, maar stootte wel door naar de halve finale in een groep met Lazio en Naples. Livorno won alle vier de wedstrijden en kwam zo in de Zuid-Italiaanse finale opnieuw tegenover Pisa te staan en verloor met 1-0. De volgende seizoenen speelde de club in de subtop. In Serie A 1929/30/1929 was de medeoprichter van de moderne Serie A. Tot eind jaren dertig werd de club een liftploeg die telkens twee seizoenen in de Serie A speelde en dan twee seizoenen in de Serie B. In 1940 doorbrak de club dat patroon door al na één seizoen terug te keren naar de Serie A en daar het behoud te verzekeren. Na twee povere seizoenen werd de club in 1942/43 vicekampioen achter Torino, de beste klassering van de club in de geschiedenis van de Serie A. Hierna belandde de club weer in de middenmoot en in 1948/49 werd de club laatste en degradeerde. Deze keer zou het 55 jaar duren vooraleer ze opnieuw de weg naar de top zouden vinden.
Donkere jaren
[bewerken | brontekst bewerken]Na drie seizoenen degradeerde club naar de Serie C. In 1955 promoveerde de club opnieuw, maar werd voorlaatste. In 1964 promoveerde de club weer en kon deze keer voor een langere periode in de Serie B blijven. Livorno eindigde wisselend in de subtop en de middenmoot tot de club degradeerde in 1972. Hierna bleef de club in lagere klassen spelen tot 1991 toen de club geen licentie kreeg en naar de Eccellenza verwezen werd, de zesde klasse. De club begon aan een opmars en promoveerde enkele keren op een paar jaar tijd. In 1997 promoveerde de club naar de Serie C1 en werd overgenomen door Aldo Spinelli in 1999. Door zijn financiële input promoveerde de club in 2001 naar de Serie B. Na een derde plaats in 2004 promoveerde de club opnieuw naar de hoogste divisie van het Italiaanse voetbal.
Recente geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]In het seizoen 2004/05 werd de club samen met AS Roma gedeeld achtste. Het volgende seizoen werd de zesde plaats bereikt en hierdoor plaatste de club zich voor het eerst voor Europees voetbal. Livorno werd derde in zijn groep en plaatste zich voor de volgende ronde, waar het werd uitgeschakeld door Espanyol Barcelona. Na een elfde plaats in 2006/07 degradeerde de club onverwachts het volgende seizoen en kwam zo terecht in de Serie B. In het seizoen 2008-2009 eindigde de club er op de derde plaats en mocht zo deelnemen aan de play-offs, waarin ze US Grosseto en Brescia versloegen. Hierdoor promoveert de club terug naar de Serie A. Livorno eindigde het seizoen 2013/14 als twintigste en laatste, waardoor het in seizoen 2014/15 weer in de Serie B uitkwam. Na twee seizoenen in de Serie B zakte de club naar de Lega Pro. In 2018 promoveerde de club weer naar de Serie B. In 2020 degradeerde de club weer naar de Serie C. Een jaar later naar de Serie D en staat de club aan de rand van een faillissement.
Eindklasseringen (grafisch)
[bewerken | brontekst bewerken]Eindklasseringen
[bewerken | brontekst bewerken]| Seizoen | Competitie | Niveau | Eindstand | Coppa Italia | Opmerking |
|---|---|---|---|---|---|
| 2000/01 | Serie C1 Girone A | III | 3 | -- | |
| 2001/02 | 1 | 4e groep 3 | |||
| 2002/03 | Serie B | II | 10 | 2e groep 3 | Ligatopscorer Igor Protto: 23 |
| 2003/04 | 3 | 4e groep 2 | |||
| 2004/05 | Serie A | I | 9 | 2e ronde | |
| 2005/06 | 6 | 3e ronde | |||
| 2006/07 | 11 | 8e finale | |||
| 2007/08 | 20 | 3e ronde | |||
| 2008/09 | Serie B | II | 3 | 4e ronde | winnaar promotieserie > Brescia Calcio (5-2); Ligatopscorer Francesco Tavano: 24 |
| 2009/10 | Serie A | I | 20 | 8e finale | |
| 2010/11 | Serie B | II | 7 | 4e ronde | |
| 2011/12 | 17 | 3e ronde | |||
| 2012/13 | 3 | 4e ronde | winnaar promotieserie > Empoli FC (2-1) | ||
| 2013/14 | Serie A | I | 20 | 3e ronde | |
| 2014/15 | Serie B | II | 9 | 2e ronde | |
| 2015/16 | 20 | 3e ronde | |||
| 2016/17 | Lega Pro Prima Divisione Girone A | III | 3 | 1e ronde | kwartfinale promotieserie |
| 2017/18 | Serie C Girone A | 1 | 2e ronde | ||
| 2018/19 | Serie B | II | 14 | 3e ronde | |
| 2019/20 | 20 | 2e ronde | |||
| 2020/21 | Serie C Girone A | III | 20 | 1e ronde | Livorno vraagt geen enkele licentie aan. Mag boventallig meedoen in Eccellenza. |
| 2021/22 | Eccellenza Toscana | V | 1 | -- | finale promotieserie > ASD Figline. Promoveert alsnog na uitsluiting van Figline. |
| 2022/23 | Serie D Girone E | IV | 5 | -- | halve finale promotieserie |
| 2023/24 | . | -- |
Livorno in Europa
[bewerken | brontekst bewerken]#R = #ronde, Groep = groepsfase, T/U = Thuis/Uit, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA coëfficiënten .
Uitslagen vanuit gezichtspunt AS Livorno Calcio
| Seizoen | Competitie | Ronde | Land | Club | Totaalscore | 1e W | 2e W | PUC |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2006/07 | UEFA Cup | 1R | 
|
FC Superfund Pasching | 3-0 | 2-0 (T) | 1-0 (U) | 8.0 |
| Groep A | 
|
Rangers FC | 2-3 | 2-3 (T) | ||||
| Groep A | 
|
Partizan Belgrado | 1-1 | 1-1 (U) | ||||
| Groep A | 
|
Maccabi Haifa | 1-1 | 1-1 (T) | ||||
| Groep A (3e) | 
|
AJ Auxerre | 1-0 | 1-0 (U) | ||||
| 3R | 
|
RCD Espanyol | 1-4 | 1-2 (T) | 0-2 (U) | |||
| Totaal aantal behaalde punten voor UEFA coëfficiënten: 8.0 | ||||||||
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Deelnemers UEFA-toernooien Italië
- Ranglijst van alle clubs die in de diverse Europa Cups zijn uitgekomen
Bekende (oud-)spelers
[bewerken | brontekst bewerken]
Giorgio Chiellini- Francesco Coco
Tomas Danilevičius
Vikash Dhorasoo- Maurizio Domizzi
- Fabio Galante
Dario Knežević- Alessandro Lucarelli
- Cristiano Lucarelli
- Igor Protti
Diego Tristán- Francesco Valiani
Jorge Vargas
Internationals
[bewerken | brontekst bewerken]De navolgende voetballers kwamen als speler van AS Livorno Calcio uit voor een vertegenwoordigend Europees A-elftal. Tot op heden[1] is Tomas Danilevičius degene met de meeste interlands achter zijn naam. Hij kwam als speler van AS Livorno Calcio in totaal 36 keer uit voor het Litouwse nationale elftal.
| Naam | Van | Tot | Totaal | Nationaal elftal |
|---|---|---|---|---|
| Tomas Danilevičius | 30.04.2003 | 03.06.2011 | 36 |  Litouwen
|
| Mario Magnozzi | 25.05.1924 | 22.06.1930 | 26 | Italië
|
| Dario Knežević | 16.06.2008 | 14.11.2009 | 9 |  Kroatië
|
| Erjon Bogdani | 22.08.2007 | 27.05.2008 | 7 |  Albanië
|
| Marco Amelia | 16.11.2005 | 06.02.2008 | 6 | Italië
|
| Cristiano Lucarelli | 08.06.2005 | 02.06.2007 | 4 | Italië
|
| Andrey Galabinov | 09.09.2014 | 16.11.2014 | 4 |  Bulgarije
|
| Antonio Candreva | 14.11.2009 | 18.11.2009 | 2 | Italië
|
| Giovanni Vincenzi | 20.01.1924 | 20.01.1924 | 1 | Italië
|
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ bijgewerkt op 6 september 2015