Ādolfs Skulte

Ādolfs Skulte (Kiev, 28 oktober 1909 - Riga, 20 maart 2000) was een Letse componist van klassieke muziek en werkte daarnaast als muziekpedagoog.

Leven

Skulte stamde uit een kosmopolitisch milieu. Zijn vader Pēteris Skulte (1875-1967) was aannemer en werkte ook ver buiten Letland dat toen nog tot het Russische Rijk behoorde. Skulte sr. trouwde met de Italiaanse Victoria Rizzolatti. Ādolfs werd geboren in Kiev, waar zijn vader op dat moment werkzaam was. Pas in 1921 vestigde het gezin zich in Riga. De jonge Ādolfs bezocht het Eerste Stedelijk Gymnasium van de Letse hoofdstad en schreef zich aansluitend (1928) in aan de universiteit van Riga, waar hij aan een ingenieursopleiding begon. Vanaf 1930 studeerde hij ook aan het Lets Nationaal Conservatorium en een jaar later brak hij zijn technische studies af om zich verder geheel aan de muziek te wijden. Aan het conservatorium werd Jāzeps Vītols zijn compositieleraar, bij wie hij in 1936 afstudeerde. Skulte zou het conservatorium niet meer verlaten. Direct na zijn examen werd hij aangesteld als docent aan dit instituut. Van 1948 tot 1955 en opnieuw van 1957 tot 1972 doceerde hij compositie aan het intussen naar Vītols vernoemde conservatorium. In 1952 werd hij er benoemd tot professor en in die hoedanigheid zou hij tot zijn dood werkzaam blijven. Skulte was zo betrokken bij de vorming van een hele generatie Letse componisten, onder wie Ģederts Ramans (1927–1999), Artūrs Grīnups (1931–1989), Vilnis Šmīdbergs (1944), Romualds Kalsons (1936), Romualds Grīnblats (1930–1995), Imants Kalniņš (1941), Mārtiņš Brauns (1951) en Imants Zemzaris (1951).

Werken

Ādolfs Skulte vond tussen zijn pedagogische activiteiten voldoende tijd voor het schrijven van een uitgebreid oeuvre in vrijwel alle genres. Zijn stijl was gematigd modern en sloot aan bij de Scandinavische muziek uit de eerste helft van de twintigste eeuw, maar ook bij het impressionisme. Die stijl veranderde niet wezenlijk in de bijna zeventig jaar dat hij als componist actief was. Skulte schreef ook muziek die de Sovjet-bezetters welgevallig was, zoals het lied Mūsu kolhozs (Onze kolchoze) uit 1949 en de cantate Mums viena partija (Slechts één partij voor ons) uit 1961.

Orkestwerken

Negen symfonieën (1954, 1959, 1963, 1965, 1974, 1976, 1981, 1984, 1987)
Viļņi (De Golven), symfonisch gedicht (1934)
Rainis, filmmuziek (1949)
Brīvības sakta (De Vrijheidsspeld, ballet) (1954)
Horeogrāfiskā poēma (Choreografisch gedicht) (1957)
Ārija (1999)

Opera

Princese Gundega (Prinses Gundega) (1971)
Eža kažociņš (De jas van de egel) (1979)
Pasaka par muļķa pelēnu (De fabel van de domme muis), kinderopera (1984)

Kamermuziek

Strijkkwartet (1939)
Novele voor fluit en piano (1960)
Toccatina voor violen-ensemble (1964)

Koorwerken

Varavīksne tiltu slēja (De regenboog bouwde de brug) (1949)
Rīga (cantate) (1951)
Dainu tēvs (Volksliedvader) (1984)

Overig

Liederen
Pianomuziek

Weblink

[1] Website van het Letse Muziek Informatie Centrum (Latvijas Mūzikas Informācijas Centrs)