Pergi ke kandungan

Pedofilia

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Perkataan pedofilia berasal dari bahasa Greek: Παῖς, παιδός (paîs, paidós), bererti "anak", dan φιλία (philía), "cinta yang mesra" atau "persahabatan". [20] Pedofilia digunakan untuk individu yang mempunyai minat seks yang utama atau eksklusif terhadap kanak-kanak belum baligh berusia 13 tahun atau lebih muda. [1][2] Nepiophilia (berasal daripada bahasa Greek: νήπιος (népios) bermaksud "bayi" atau "kanak-kanak," yang seterusnya berasal dari "ne-" dan "epos" bermaksud "tidak bercakap"), kadang-kadang dipanggil infantophilia, adalah sejenis cabang pedofilia; ia digunakan untuk merujuk kepada keutamaan seksual untuk bayi dan kanak-kanak(berusia 0-3 atau orang-orang di bawah umur 5). [9][21] Hebephilia ditakrifkan sebagai individu yang mempunyai minat seks yang utama atau eksklusif terhadap kanak- kanak yang belum baligh berusia antara 11 - ke 14-tahun. [22] DSM-5 tidak menyenaraikan hebephilia dalam diagnosis tersebut; walaupun bukti-bukti mencadangkan bahawa hebephilia adalah berlainan daripada pedofilia, ICD-10, dalam definisi pedofilia, kematangan awal termasuk dalam(satu aspek hebephilia), meliputi pertindihan pembangunan fizikal antara dua philias. Selain  [13] Hebephilia, beberapa pakar telah mencadangkan kategori lain yang agak senang atau benar-benar senang dibezakan daripada pedofilia; ini termasuklah pedohebephilia (gabungan pedofilia dan hebephilia) dan ephebophilia (walaupun ephebophilia tidak dianggap Patologi). [23][24]

Tanda-tanda dan gejala

[sunting | sunting sumber]

Pembangunan dan orientasi seksual

[sunting | sunting sumber]

Pedofilia muncul sebelum atau semasa akil baligh, dan stabil dari masa ke masa. Ditemui sendiri, bukannya dipilih. Untuk sebab-sebab ini, pedofilia telah digambarkan sebagai gangguan keutamaan seksual, fenomenologi sama dengan orientasi seksual yang heteroseksual atau homoseksual. Pemerhatian ini, bagaimanapun, tidak menolak pedofilia dari kumpulan gangguan mental kerana perbuatan pedofilia menyebabkan kemudaratan dan pedophiles kadang-kadang boleh dibantu dengan profesional kesihatan mental untuk menahan diri daripada bertindak ke atas impuls mereka yang menyebabkan kemudaratan kepada kanak-kanak.

Sebagai tindak balas kepada salah tafsiran bahawa Persatuan Psikiatri Amerika menganggap pedofilia orientasi seksual kerana kata-kata dalam dicetak DSM-5 manual, yang mana membezakan antara paraphilia dan apa yang dipanggil "gangguan parafilik", kemudiannya membentuk satu bahagian dalam "pedofilia" dan "gangguan pedofilia ", persatuan itu berkata:". 'kepentingan seksual' 'orientasi exual' bukan satu istilah yang digunakan dalam kriteria diagnostik untuk gangguan pedofilia dan penggunaannya dalam perbincangan teks DSM-5 kesilapan dan perlu membaca "Mereka menambah "Malah, APA menganggap gangguan pedofilia yang 'parafilia,' bukan 'orientasi seksual. Ralat ini akan diperbetulkan dalam versi elektronik DSM-5 dan percetakan seterusnya pengguna. " Mereka berkata, mereka amat menyokong usaha mendakwa jenayah yang  mereka  lakukan terhadap seksual penyalahgunaan dan mengeksploitasi kanak-kanak dan remaja, dan "juga menyokong usaha berterusan untuk membangunkan rawatan untuk mereka yang mempunyai masalah pedofilia dengan matlamat untuk mencegah tindakan masa depan penderaan."

Pornografi kanak-kanak

[sunting | sunting sumber]

Penggunaan pornografi kanak-kanak adalah indikator yang lebih dipercayai sebagai pedofilia daripada mencabul kehormatan kanak-kanak, walaupun sesetengah bukan pedophiles juga melihat pornografi kanak-kanak. Pornografi kanak-kanak boleh digunakan untuk pelbagai tujuan, dari kepuasan seksual persendirian atau perdagangan dengan pengumpul lain, untuk menyediakan kanak-kanak kerana penyalahgunaan seksual sebagai sebahagian daripada proses dandanan kanak-kanak.

penonton pedofilia pornografi kanak-kanak sering keterlaluan tentang mengumpul, menyusun, mengkategorikan dan melabelkan koleksi pornografi kanak-kanak mereka mengikut umur, jantina, perbuatan seks dan fantasi. Menurut agen FBI Ken erancang, "mengumpul" pornografi tidak bermakna bahawa mereka hanya melihat pornografi, tetapi mereka menyimpannya, dan "ia datang untuk menentukan, bahan api, dan mengesahkan fantasi seks yang paling dihargai mereka". Erancang menyatakan bahawa koleksi ini adalah penunjuk terbaik tunggal apa pesalah itu mahu lakukan, tetapi tidak semestinya apa yang telah atau akan dilakukan.  Penyelidik Taylor dan Quayle melaporkan bahawa pengumpul pedofilia pornografi kanak-kanak sering melibatkan diri dalam komuniti internet tanpa nama khusus untuk melanjutkan koleksi mereka. menyimpan gambar gambar dan video bogel kanak kanak, terutamanya kanak kanak perempuan bogel.

Sebab-sebab

[sunting | sunting sumber]

Walaupun faktor yang menyebabkan pedofilia berlaku tidak diketahui lagi, penyelidik mula melaporkan satu siri penemuan pada tahun 2002 mengenai hubungan pedofilia  dengan struktur otak dan fungsinya.Ujian telah dijalankan ke atas individu dari pelbagai sumber di dalam dan di luar sistem keadilan untuk penjenayah serta penjenayah dalam kawalan, kajian-kajian ini mendapati bahawa perkaitan antara pedofilia dan IQ yang rendah,[46][47][48]  markah yang sedikit dalam ujian memori,[47] kadar yang lebih terhadap orang yang bertangan kidal,[49][47][46][50] kadar kegagalan gred sekolah yang tinggi ditambah dengan perbezaan IQ,[51]ketinggian fizikal yang rendah, menyebabkan  kebarangkalian untuk mengalami kecederaan kepala pada zaman kanak-kanak yang membawa kesan pitam adalah tinggi ,[52] [53][54] dan beberapa perbezaandalam struktur otak yang dikesan melalui MRI-mengesan struktur otak. [55][56][57] Mereka melaporkan bahawa penemuan mereka mencadangkan bahawa terdapat satu atau lebih saraf yang wujud sejak lahir yang menyebabkan atau meningkatkan kemungkinan menjadi pedofilia. Beberapa kajian telah mendapati bahawa pesalah begini adalah kurang kognitif berbanding dengan pencabul kanak-kanak yang tidak menghidap pedofilia. [58] Satu kajian pada tahun 2011 melaporkan bahawa pedofilia ini mempunyai kurang kesan tindak balas, tetapi tiada kekuranagan dari segi ingatan atau fleksibiliti kognitif. [59]  Mencadangkan bukti bahawa boleh berlaku dengan pembawaan daripada ahli keluarga, tetapi tidak membuktikan bahawa faktor-faktor genetik bertanggungjawab" untuk pembangunan pedofilia. [60] Satu kajian 2015 menunjukkan bahawa pesalah pedofilia mempunyai IQ yang normal. [61]

Kajian lain yang menggunakan struktur MRI, menunjukkan bahawa pesalah lelaki mempunyai jumlah isipadu putih yang lebih rendah berbanding Kumpulan lain yang di bawah kawalan. [55]   Pengimejan resonans magnet(fMRI) telah menunjukkan bahawa pencabul kanak-kanak yang menghidap pedofilia mempunyai hipotalamus yang kurang aktif berbanding dengan orang tidak menghidap pedofilia apabila melihat gambar-gambar lucah(18 tahun ke atas). [62] Nota-Nota pengajian pada tahun 2008 berkenaan fungsi neuroimaging menyatakan bahawa pemprosesan pusat rangsangan seksual dalam heteroseksual "pesakit forensik pedofilia" boleh dipinda dengan ganguan dalam rangkaian “prefrontal”, yang "boleh dikaitkan dengan kawalan terhadap rangsangan tingkah laku, seperti tingkahlaku seksual yang kompulsif". Dapatan kajian juga mencadangkan peringkat kognitif  yang tidak berfungsi semasa pemprosesan rangsangan seksual" . [63]

Blanchard, Cantor, dan Robichaud (2006) membuat kajian untuk mengenal pasti aspek-aspek hormon terhadap pedofilia. [64] Mereka membuat kesimpulan bahawa terdapat beberapa bukti bahawa orang yang menghidap pedofilia mempunyai testosteron yang sedikit berbanding dengan orang yang di bawah kawalan, tetapi kajian ini mempunyai kualiti yang teruk dan ia adalah sukar untuk membuat sebarang kesimpulan yang kukuh daripada kajian ini.

Manakala penderaan kanak-kanak yoleh orang dewasa atau orang yang mempunyai masalah penyakit psikiatri yang mungkin disebabkan oleh penyakit lain bukan berpunca daripada pedofilia sendiri — seperti gangguan personaliti dan penyalahgunaan dadah— adalah faktor risiko untuk menjadi pedofilia. [6] Blanchard, Cantor, dan Robichaud menyatakan bahawa penyakit itu, mepunyai "implikasi teori yang tidak begitu jelas. Adakah gen tertentu atau faktor-faktor yang ganas dalam persekitaran pranatal mempengaruhi seorang lelaki untuk membangunkan kedua-dua gangguan afektif dan pedofilia, atau kekecewaan, bahaya, dan pengasingan yang diakibatkan oleh keinginan seksual yang tidak boleh diterima — atau kepuasan tersembunyi mereka sekali-sekala — membawa kepada kebimbangan dan putus asa? " [64] Mereka menyatakan bahawa, mereka sebelum ini mendapati pesalah begini akan lebih cenderung untuk telah menjalani rawatan psikiatri, [53] kemungkinan genetik adalah lebih besar.

Satu kajian yang menganalisa fantasi seksual 200 orang lelaki heteroseksual  dengan menggunakan borang soal-selidik fantasi seks Wilson. Keputusan kajian itu menyatakan bahawa lelaki yang mempunyai kecenderungan terhadap paraphilic (termasuk pedofilia) mempunyai  banyak adik-beradik lelaki yang lebih tua, 2D:4 tinggi D nisbah angka (yang menunjukkan pendedahan pranatal rendah androgen ) yang lebih besar, dan kebarangkalian tinggi untuk orang yang bertangan kidal, berkemungkinan disebabkan oleh  gangguan terhadap penggunaan sebahagian hemisferik otak sahaja memainkan peranan dalam tarikan yang tidak normal. [65]

Diagnosis

[sunting | sunting sumber]

DSM dan ICD-10

[sunting | sunting sumber]

Manual Diagnostik dan Statistik Masalah Mental edisi ke-5 (DSM-5) mempunyai ciri-ciri diagnostik bahagian yang lebih besar untuk pedofilia daripada versi DSM sebelumnya, DSM-IV-TR itu negara, "Kriteria diagnostik untuk gangguan pedofilia adalah bertujuan untuk dikenakan kepada kedua-dua individu yang bebas mendedahkan parafilia ini dan kepada individu yang menafikan sebarang tarikan seksual kepada kanak-kanak pra akil baligh (biasanya umur 13 tahun ke bawah), walaupun banyak berlawanan dengan bukti objektif . Seperti DSM-IV-TR, yang manual menggariskan kriteria tertentu untuk digunakan dalam diagnosis gangguan ini. Ini termasuk kehadiran membangkitkan seksual fantasi, tingkah laku atau nafsu yang melibatkan beberapa jenis aktiviti seksual dengan kanak-kanak pra akil baligh (dengan kriteria diagnostik untuk gangguan melanjutkan titik potongan untuk pra akil baligh umur 13) selama enam bulan atau lebih, atau bahawa subjek telah bertindak ke atas nafsu ini atau mengalami kesusahan akibat daripada mempunyai perasaan ini. Kriteria juga menunjukkan bahawa subjek ini perlu 16 atau lebih tua dan kanak-kanak atau anak-anak mereka angan sekurang-kurangnya lima tahun lebih muda daripada mereka, walaupun hubungan seksual berterusan antara yang berusia 13 tahun 12 hingga dan remaja lewat dinasihatkan untuk dikecualikan. diagnosis A selanjutnya ditentukan oleh jantina anak-anak orang ini tertarik kepada, jika impulsi atau perbuatan adalah terhad kepada sumbang mahram, dan jika tarikan adalah "eksklusif" atau "tidak eksklusif".

ICD-10 mentakrifkan pedofilia sebagai "keutamaan seksual kanak-kanak, kanak-kanak lelaki atau perempuan atau kedua-duanya, biasanya pra akil baligh atau umur akil baligh awal". Seperti DSM, kriteria ini sistem tersebut memerlukan orang yang sekurang-kurangnya 16 tahun atau lebih tua sebelum didiagnosis sebagai pelaku pedofilia. Orang yang juga mesti mempunyai kecenderungan seksual yang berterusan atau utama untuk kanak-kanak pra matang sekurang-kurangnya lima tahun lebih muda daripada mereka.

Beberapa istilah telah digunakan untuk membezakan "pelaku pedofilia benar" daripada bukan pedofilia dan tidak eksklusif pesalah, atau untuk membezakan antara jenis pesalah di kontinum mengikut kekuatan dan eksklusif kepentingan pedofilia, dan motivasi bagi kesalahan itu (lihat anak pesalah seksual jenis). Ekslusif kadang-kadang dirujuk pelaku pedofilia sebagai benar. Mereka tertarik secara seksual hanya kepada kanak-kanak pra akil baligh. Tidak menunjukkan minat erotik di kalangan orang dewasa, mereka hanya boleh menjadi terangsang secara seksual manakala berkhayal  tentang atau berada di hadapan kanak-kanak pra akil baligh, atau kedua-duanya.  Pesalah “tidak eksklusif " atau “pelaku pedofilia tidak eksklusif" pada masa-masa akan dirujuk kepada pesalah sebagai bukan pedofilia, tetapi kedua-dua istilah tidak sentiasa sinonim.  Pesalah tidak eksklusif tertarik secara seksual kepada kanak-kanak dan orang dewasa, dan boleh terangsang secara seksual oleh kedua-duanya, walaupun keutamaan seksual untuk berbanding dengan yang lain dalam kes ini juga mungkin wujud. Jika tarikan adalah keutamaan seksual untuk kanak-kanak pra akil baligh, pesalah itu dianggap pelaku pedofilia  dalam urat yang sama seperti pesalah eksklusif.

Baik DSM mahupun ICD-10 kriteria diagnostik memerlukan aktiviti seksual sebenar dengan seorang -pemuda pra akil baligh. Diagnosis itu boleh dibuat berdasarkan kepada kehadiran fantasi atau dorongan seksual walaupun mereka tidak pernah diambil tindakan. Sebaliknya, seseorang yang bertindak atas dorongan ini belum mengalami tekanan tentang fantasi mereka atau terdesak juga boleh layak untuk diagnosis. Bertindak atas dorongan seksual tidak terhad kepada perbuatan seks secara terang-terangan untuk tujuan diagnosis ini, dan kadang-kadang boleh termasuk pendedahan tidak sopan, tingkah laku voyeuristik atau frotteuristik, atau melancap kepada pornografi kanak-kanak. Selalunya, tingkah laku ini perlu dipertimbangkan dalam konteks dengan unsur pertimbangan klinikal sebelum diagnosis dibuat. Begitu juga, apabila pesakit itu dalam lewat remaja, perbezaan umur tidak dinyatakan secara kasar jumlah dan sebaliknya memerlukan pertimbangan berhati-hati dengan keadaan.

Orientasi seksual Ego-dystonic (F66.1) termasuk orang-orang yang mengakui bahawa mereka mempunyai kecenderungan seksual untuk kanak-kanak pra akil baligh, tetapi ingin mengubahnya kerana masalah psikologi atau tingkah laku yang berkaitan (atau kedua-duanya).

Tidak terdapat bukti pedofilia boleh diubati. [13] Sebaliknya, kebanyakan terapi ialah untuk membantu pedofilia menahan diri dari bertindak atas keinginan mereka. [6][77]   Beberapa terapi cuba untuk menyembuhkan pedofilia, tetapi tidak terdapat sebarang kajian yang menunjukkan bahawa mereka memberi kesan jangka masa panjang dalam keinginan seksual yang berbeza. [78] Michael Seto mencadangkan bahawa percubaan untuk mengubati pedofilia semasa peringkat dewasa tidak mungkin berjaya kerana perkembangannya dipengaruhi oleh faktor-faktor pranatal. [13] Fred Berlin, pengasas klinik gangguan seksual Johns Hopkins percaya pedofilia sukar untuk diubah sepertimana  usah untuk mengubah homoseksual atau heterosexuality, [79] tetapi pesalah begini boleh dibantu untuk mengawal tingkah laku mereka, dan kajian mengenai pencegahannya boleh dilakukan pada masa hadapan. [80]

Ada beberapa keterbatasan dalam mengkaji keberkesanan rawatan. Kebanyakan mengkategorikan peserta mereka dengan tingkah laku dan bukannya kecenderungan peringkat umur, yang menjadikan ia sukar untuk mengetahui hasil rawatan khusus bagi Pesalah begini. [6] Ramai tidak memilih rawatan mereka dan menjaga kumpulan secara rawak. Pesalah yang menolak rawatan atau berhenti dalam mendapatkan  rawatan akan mempunyai risiko yang lebih tinggi untuk melakukan kesalahan, oleh itu dengan  mengecualikan mereka daripada kumpulan yang dirawat. Kumpulan yang dirawat boleh memihak kepada mereka yang lebih rendah Residivism. [13][81] Keberkesanan rawatan bagi pesalah yang tidak dikenakan tindakan belum pernah dikaji. [13]

Terapi Tingkah Laku Kognitif

[sunting | sunting sumber]

Terapi tingkah laku kognitif (CBT) bertujuan untuk mengurangkan sikap, kepercayaan dan tingkah laku yang boleh meningkatkan kebarangkalian berlakunya kesalahan-kesalahan seksual terhadap kanak-kanak. Kandungannya berbeza-beza secara meluas antara ahli terapi, tetapi sebuah program yang tipikal mungkin melibatkan latihan dalam kawalan diri, kecekapan sosial dan empati, dan menggunakan penyusunan semula kognitif untuk mengubah pandangan mengenai hubungan seks dengan kanak-kanak. Bentuk yang paling biasa bagi terapi ini adalah pencegahan berulang, di mana pesakit diajar untuk mengenal pasti dan bertindak balas kepada situasi berisiko dan berpotensi berdasarkan prinsip-prinsip yang digunakan untuk merawat ketagihan. [82]

Terdapat pencampuran bukti dalam terap tingkah laku kognitif. [82]  Pada tahun 2012, Kajian Cochrane   mendapati bahawa CBT tidak mempunyai kesan ke atas risiko kesalahan yang berulang bagi pesalah hubungan seks. [83] Meta-analisis pada tahun 2002 dan 2005, menyatakan kajian yang bebas dan tetap dan bebas, membuat kesimpulan bahawa CBT mengurangkan Residivism. [84][85] Terdapat perdebatan sama ada pengajian dwipihak harus dipertimbangkan sama ada lebih bermaklumat. [13][86] Lebih banyak penyelidikan diperlukan. [83]

Intervensi tingkah laku

[sunting | sunting sumber]

Rawatan tingkahlaku sasaran rangsangan seksual kanak-kanak, menggunakan teknik-teknik merasa cukup daan tidak suka kepada sesuatu untuk menyekat rangsangan seksual kanak-kanak dan kesedaran terhadap perkara yang diselindungkan (atau pemulihan rangsangan kemaluan) untuk meningkatkan rangsangan seksual untuk orang  dewasa. [87] Tingkah laku rawatan mempunyai kesan ke atas corak rangsangan seksual semasa ujian “phallometric”, tetapi tidak diketahui sama ada kesan mewakili perubahan dalam kepentingan seksual atau perubahan dalam keupayaan untuk mengawal rangsangan kemaluan semasa ujian, atau samada kesan berterusan di dalam jangka masa panjang[88][89] Bagi pesalah seks yang mempunyai masalah mental, analisis tingkah laku telah digunakan. [90]

Pengurangan obsesi seks

[sunting | sunting sumber]

Intervensi farmakologi yang digunakan untuk mengurangkan nafsu seks secara umum, yang boleh memudahkan pengurusan perasaan pedofilia, tetapi bukan mengubah kcenderungan seksual. [91] Antiandrogens bekerja dengan mengganggu aktiviti testosteron. “Cyproterone acetate “(Androcur) dan “medroxyprogesterone acetate “(Depo-Provera) yang paling biasa digunakan. Keberkesanan antiantrogens mempunyai beberapa sokongan, tetapi terdapat beberapa kajian yang berkualiti tinggi. “Cyproterone acetate” mempunyai bukti-bukti yang kuat untuk mengurangkan rangsangan seksual, walaupun hasil kajian medroxyprogesterone acetate bercampur. [92]

Gonadotropin mengeluarkan hormon seumpama seperti leuprolide acetate (Lupron), yang bertahan lebih lama dan mempunyai kesan sampingan yang lebih sedikit, yang digunakan juga untuk mengurangkan libido, [93]kerana “selective serotonin reuptake inhibitors.” [92] Bukti bagi alternatif ini adalah lebih terhad dan kebanyakannya berdasarkan kajian kes dan perbicaraan terbuka. [13] Semua rawatan-rawatan ini, yang biasanya dirujuk sebagai "castration kimia", sering digunakan bersama-sama dengan terapi tingah laku kognitif . [94] Menurut Persatuan rawatan penagih seks, apabila merawat pencabul kanak-kanak , "rawatan anti androgen harus dilakukan dan ditambah pula dengan pemantauan yang sesuai dan kaunseling dalam pelan rawatan yang komprehensif." [95]  Ubat-ubatan ini mungkin mempunyai kesan sampingan, seperti pertambahan berat badan, pembangunan payudara, kerosakan hati dan osteoporosis. [13]

Dari segi sejarah, pembedahan castration telah digunakan untuk kecenderungan seks yang lebih rendah dengan mengurangkan testosteron. Kemunculan kaedah farmakologi memperbetulkan testosteron telah menjadikan pembedahan castration tidsk digunakan lagi, kerana kaedah farmakologi begitu berkesan dan kurang invasif. [91] Ia kadang-kadang masih dilakukan di Jerman, Republik Czech, Switzerland, dan Amerika Syarikat beberapa Negeri. Kajian bebas telah melaporkan bahawa pembedahan castration mengurangkan Residivism dalam pesalah hubungan seks. [96] Persatuan rawatan penagih seks membangkang pembedahan castration[95] dan Council of Eropah berusaha untuk membawa pengakhiran terhadap amalan pembedahan ini di negara-negara Eropah Timur di mana ia masih digunakan melalui Mahkamah. [97]

Epidemiologi

[sunting | sunting sumber]

Pedofilia dan anak mencabul

[sunting | sunting sumber]

Kelaziman pedofilia dalam populasi umum tidak diketahui, tetapi dianggarkan lebih rendah daripada 5% di kalangan lelaki dewasa. Kurang diketahui tentang kelaziman pedofilia di kalangan wanita, tetapi terdapat laporan kes wanita yang fantasi seksual yang kuat dan mendesak ke arah kanak-kanak. Kebanyakan pesalah seksual terhadap kanak-kanak lelaki. Perempuan boleh menyumbang 0.4% kepada 4% daripada pesalah seksual sabit kesalahan, dan satu kajian menganggarkan 10-1 nisbah lelaki ke perempuan pencabul kanak-kanak. Bilangan sebenar pencabul kanak-kanak perempuan yang kurang diwakili oleh anggaran ada, atas sebab-sebab termasuk "kecenderungan masyarakat untuk menolak kesan negatif daripada hubungan seks antara kanak-kanak lelaki dan perempuan dewasa, serta akses yang lebih besar wanita untuk kanak-kanak kecil yang tidak dapat melaporkan  penyalahgunaan mereka ", antara penjelasan lain.

“Pelaku pedofilia” merupakan  istilah yang biasa digunakan oleh orang ramai untuk menggambarkan semua pesalah kanak-kanak penderaan seksual. Penggunaan ini dianggap bermasalah oleh penyelidik, kerana banyak pencabul kanak-kanak tidak mempunyai kepentingan seksual yang kuat pada kanak-kanak pra akil baligh, dan oleh itu bukan pelaku pedofilia. Terdapat motif kerana penyalahgunaan seksual kanak-kanak yang tidak berkaitan dengan pedofilia, seperti tekanan, masalah perkahwinan, ketiadaan rakan kongsi dewasa,  umum kecenderungan anti-sosial, nafsu seks yang tinggi, atau penggunaan alkohol. Sebagai kanak-kanak penderaan seksual tidak secara automatik petunjuk bahawa pesalah  adalah pelaku pedofilia, pesalah boleh dipisahkan kepada dua jenis: pedofilia dan bukan pedofilia  (atau keutamaan dan situasi ). Anggaran untuk kadar pedofilia dalam pencabul  kanak-kanak dikesan umumnya berkisar antara 25% dan 50%.  Satu kajian 2006 mendapati bahawa 35% daripada sampel sebanyak pencabul kanak-kanak adalah pedofilia. Pedofilia muncul untuk menjadi kurang biasa di pesalah sumbang mahram, terutama bapa dan bapa tiri. Menurut kajian AS pada 2429 pesalah lelaki dewasa seks yang dikategorikan sebagai "pelaku pedofilia", hanya 7% diri mereka sebagai eksklusif; yang menunjukkan bahawa banyak atau kebanyakan kanak-kanak pendera seksual boleh termasuk dalam kategori yang tidak eksklusif.

Sesetengah pelaku pedofilia tidak menyakiti kanak-kanak. Tidak banyak yang diketahui mengenai populasi ini kerana kebanyakan kajian pedofilia menggunakan jenayah atau klinikal sampel, yang mungkin tidak mewakili pelaku pedofilia secara umum. Penyelidik Michael Seto menunjukkan bahawa pelaku pedofilia yang melakukan penderaan seksual kanak-kanak berbuat demikian kerana sifat-sifat anti-sosial yang lain sebagai tambahan kepada tarikan seksual mereka. Dia menyatakan bahawa pelaku pedofilia yang "reflektif, sensitif kepada perasaan orang lain, suka kepada risiko, menahan diri daripada alkohol atau penggunaan dadah, dan menyokong sikap dan kepercayaan menyokong norma dan undang-undang" mungkin tidak mungkin menyalahgunakan kanak-kanak. Sebuah kajian  2015 mendapati bahawa pelaku pedofilia yang mencabul kanak-kanak secara  neurologikalnya berbeza daripada pelaku pedofilia yang tidak bersalah.      Pedofilia mempunyai defisit neurologi menandakan gangguan di kawasan-kawasan yg melarang otak, manakala pelaku pedofilia bukan bersalah tidak mempunyai defisit tersebut.

Menurut Abel, Mittleman dan Becker dan Ward et al., terdapat perbezaan biasanya besar di antara ciri-ciri pedofilia dan pencabul  bukan pedofilia. Mereka menyatakan bahawa pesalah bukan pedofilia cenderung menyinggung perasaan di masa tekanan; mempunyai permulaan kemudian yang bersalah; dan mempunyai lebih sedikit, sering kekeluargaan, mangsa, manakala pesalah pedofilia sering bermula bersalah pada usia yang awal; sering mempunyai lebih ramai mangsa yang kerap extrafamilial; yang lebih dari segi dalaman didorong untuk menyinggung perasaan; dan mempunyai nilai-nilai atau kepercayaan yang kuat menyokong gaya hidup kesalahan. Satu kajian mendapati bahawa pesalah pedofilia mempunyai median sebanyak 1.3 mangsa bagi mereka yang mangsa gadis dan 4.4 bagi mereka yang mangsa kanak-kanak. Pencabul kanak-kanak, pedofilia atau tidak, menggunakan pelbagai kaedah untuk mendapatkan akses seksual kepada kanak-kanak. Sesetengah pengantin lelaki mangsa mereka ke dalam pematuhan dengan perhatian dan hadiah, sementara yang lain menggunakan ancaman, alkohol atau dadah, atau kuasa fizikal.

Pedofilia adalah dipercayai berlaku pada manusia sepanjang perubahan masa berlaku, [109] tetapi ini tidak dinamakan secara rasmi, ditakrifkan atau belajar hingga lewat abad ke-19. Istilah paedophilia erotica telah dicipta dalam artikel 1896 oleh pakar psikiatri Vienna Richard von Krafft-Ebing   tanpa dimasukkan pengarang Psychopathia Sexualis[110] sehingga edisi Jerman yang ke-10. [111] Sebilangan penulis menanantikan isyarat diagnostik Krafft-Ebing. [111] Dalam Psychopathia Sexualis, istilah muncul dalam seksyen yang bertajuk "Pencabulan terhadap individu di bawah the umur sebanyak empat belas", yang menekankan aspek psikiatri forensik pesalah seksual kanak-kanak secara amnya. Krafft-Ebing menerangkan beberapa “typologies” daripada pesalah itu, membahagikan mereka kepada “psychopathological “ dan asal-usul psychopathological, dan memberi hipotesis beberapa faktor yang menjadi penyebab yang jelas yang boleh membawa kepada penderaan seksual kanak-kanak. [110]

Krafft-Ebing ada menyebut lesbian paedophilia dalam satu tipologi " psycho-sexual perversion". Dia menulis bahawa dia hanya menemui kes sebanyak empat kali dalam kerjayanya dan memberi penerangan ringkas tentang setiap kes, menyenaraikan ciri-cirinya :

  • Individu dicemari [oleh keturunan] (hereditär belastete[112]
  • Tarikan utama pesalah ini adalah untuk kanak-kanak, dan bukannya dewasa.
  • Perbuatan yang dilakukan oleh subjek biasanya bukan persetubuhan, tetapi sebaliknya melibatkan menyentuh bahagian yang  tidak sesuai atau memanipulasi kanak-kanak itu dalam melaksanakan tindakan ke atas subjek.

Beliau menyebut beberapa kes pedofilia kalangan wanita dewasa (disediakan oleh doktor yang lain), dan juga dianggap penderaan kanak-kanak lelaki dengan homoseksual lelaki menjadi amat jarang sekali. [110]Bagi menjelaskan hal ini, beliau menunjukkan bahawa kes-kes lelaki dewasa yang mempunyai gangguan beberapa masalah perubatan atau saraf dan penderaan kanak-kanak lelaki adalah tidak menggambarkan pedofilia dan melalui pemerhatian beliau, mangsa lelaki tersebut cenderung untuk menjadi lebih tua dan sudah baligh. Beliau juga menyenaraikan pseudopaedophilia sebagai syarat berkaitan "individu yang telah kehilangan “libido “bagi orang dewasa melalui melancap dan kemudiannya beralih kepada anak-anak untuk kepuasan seksual dan mendakwa ini adalah jauh lebih biasa. [110]

Austria neurologis Sigmund Freud secara ringkas menulis tentang topik itu dalam bukunya 1905 Tiga esei berkenaan teori seksualiti di dalam seksyen yang bertajuk “The Sexually immature and Animals as Sexual objects”. Dia menulis pedofilia yang eksklusif  jarang berlaku dan hanya kadang-kadang bagi kanak-kanak yang belum baligh. Dia menulis bahawa mereka biasanya adalah tertakluk kepada keinginan apabila orang lemah "menggunakan mangsa sebagai pengganti " atau apabila suatu naluri yang tidak terkawal yang tidak akan membenarkan penangguhan meminta keinginan dituruti dan tidak dapat mencari objek yang lebih sesuai. [113]

Pada tahun 1908, Swiss neuroanatomist dan psikiatri Auguste Forel menulis  satu fenomena yang mencadangkan bahawa ia dirujuk kepadanya sebagai "Pederosis", "Sexual Appetite for Children". Sama seperti kerja-kerja Krafft-Ebing, Forel yang memebuat perbezaan antara akibat penderaan seks oleh orang yang menghidap dementia dan lain-lain keadaan otak , dan keinginan seks yang cenderung dan kadang-kadang eksklusif untuk kanak-kanak. Walau bagaimanapun, beliau tidak bersetuju dengan Krafft-Ebing bahawa beliau merasakan kesannya adalah lebih besar dan banyak perubahan. [114]

Istilah pedofilia secara amnya telah diterima untuk diguna pakai dan melihat penggunaan meluas istilah ini di awal abad ke-20, serta muncul dalam banyak Kamus perubatan yang popular seperti Stedman's edisi 5 pada tahun 1918. Pada tahun 1952, ia telah dimasukkan ke dalam edisi pertama Manual statistik gangguan Mental dan diagnostik[115] Edisi ini dan seterusnya DSM-II gangguan sebagai satu subtype klasifikasi "Penyimpangan seksual" yang disenaraikan, tetapi tiada kriteria diagnostik yang diberikan. Dalam DSM-III, diterbitkan pada tahun 1980, terkandung huraian penuh gangguan dan disediakan satu set garis panduan untuk diagnosis. [116] Semakan pada tahun 1987, dalam DSM-III-R, keterangan yang sebahagian besar yang sama telah disimpan, tetapi dikemaskini dan diperluaskan kriteria diagnostik. [117]

Undang-undang dan psikologi forensik

[sunting | sunting sumber]

Pedofilia bukan istilah undang-undang,  dan mempunyai tarikan seksual kepada kanak-kanak adalah tidak sah. Dalam bulatan penguatkuasaan undang-undang, “pedophile”, istilah ini kadang-kadang digunakan secara tidak rasmi untuk merujuk kepada mana-mana orang yang melakukan satu atau jenayah berdasarkan seksual lebih yang berkaitan dengan mangsa secara sah di bawah umur. Jenayah-jenayah ini mungkin termasuk penderaan kanak-kanak seksual, rogol berkanun, kesalahan yang melibatkan pornografi kanak-kanak, dandanan kanak-kanak, ugutan, dan pendedahan sumbang. Satu unit kanak-kanak di United Kingdom Penyalahgunaan Siasatan Perintah yang dikenali sebagai "Unit Paedophile" dan pakar dalam siasatan dalam talian dan kerja-kerja penguatkuasaan.  Sesetengah teks forensik sains, seperti Holmes (2008), menggunakan istilah untuk merujuk kepada pesalah yang mensasarkan mangsa kanak-kanak, walaupun kanak-kanak itu tidak kepentingan seksual utama pesalah.  Ejen FBI Kenneth erancang, bagaimanapun, membuat satu fakta membezakan antara pelaku pedofilia dan pencabul kanak-kanak.

Masyarakat dan budaya

[sunting | sunting sumber]

Pedofilia adalah salah satu daripada gangguan mental yang paling didiskriminasikan.  Satu kajian melaporkan tahap kemarahan, ketakutan dan penolakan sosial terhadap pesalah pedofilia yang tidak melakukan jenayah. Penulis mencadangkan sikap itu boleh memberi impak negatif kanak-kanak pencegahan penderaan seksual dengan mengurangkan kestabilan mental pelaku pedofilia  dan  tidak menggalakkan mereka daripada mendapatkan bantuan.  Menurut ahli sosiologi Melanie-Angela Neuilly dan Kristen Zgoba, kebimbangan sosial lebih pedofilia dipergiatkan banyak dalam tahun 1990-an, serentak dengan beberapa jenayah seks sensasi (tetapi penurunan umum dalam kadar penderaan seksual kanak-kanak). Mereka mendapati bahawa perkataan pedophile muncul jarang dalam The New York Times dan Le Monde sebelum 1996, dengan sifar menyebut pada tahun 1991.

Sikap sosial terhadap penderaan seksual kanak-kanak adalah sangat negatif, dengan beberapa kajian menjadikannya sebagai moral lebih teruk daripada membunuh. Penyelidikan awal menunjukkan terdapat banyak salah faham dan persepsi tidak realistik pada orang awam tentang penderaan seksual kanak-kanak dan pedofilia. Walau bagaimanapun, satu kajian 2004 membuat kesimpulan bahawa orang ramai telah sedia maklum mengenai beberapa aspek mata pelajaran ini.

kumpulan pedophile advokasi

[sunting | sunting sumber]

Dari tahun 1950-an hingga awal 1990-an, beberapa pertubuhan keahlian pelaku pedofilia menyokong umur pembaharuan persetujuan untuk mengurangkan atau menghapuskan usia undang-undang kebenaran,  dan juga untuk penerimaan pedofilia sebagai orientasi seksual bukannya gangguan psikologi,  dan untuk amalannya pornografi kanak-kanak.  Usaha-usaha kumpulan pelaku pedofilia advokasi tidak mendapat apa-apa sokongan awam  dan hari ini mereka beberapa kumpulan yang belum dibubarkan hanya mempunyai keahlian yang minimum dan tidak lagi aktiviti-aktiviti mereka selain melalui beberapa laman web. Berbeza dengan pertubuhan-pertubuhan ini, ahli-ahli kumpulan sokongan “Virtuous pedophiles” percaya bahawa kanak-kanak penderaan seksual adalah salah dan berusaha untuk meningkatkan kesedaran bahawa beberapa pelaku pedofilia  tidak menyinggung perasaan;  ini biasanya tidak dianggap pelaku pedofilia advokasi, sebagai “pedophiles Virtuous” organisasi tidak bersetuju dengan amalannya pornografi kanak-kanak dan tidak menyokong umur pembaharuan kebenaran.

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]