Abu Sufyan ibni Harb
Sakhr ibn Harb (Bahasa Arab: صخر بن حرب), lebih dikenali sebagai Abu Sufyan' (560-650), ialah pemimpin suku Quraisy Mekah. Beliau adalah lawan yang kuat besar daripada Nabi Muhammad sebelum menerima Islam dan menjadi seorang pahlawan Islam kemudian dalam hidupnya. Ibunya, Safia, adalah ibu bapa dari Maymuna binti al-Harith.
Sebahagian daripada siri berkaitan |
Islam |
---|
Menentang Islam
[sunting | sunting sumber]Abu Sufyan adalah ketua kaum Banu Abd Shams-suku Quraisy, yang menjadikan dia salah satu yang paling berkuasa di Mekah. Pada mulanya Abu Sufyan menentang Islam dan mesej Nabi Muhammad, bagaimanapun beliau kemudiannya menerima Islam dan menjadi seorang pahlawan dan askar dalam tentera Islam.
Saudara Abu Sufyan itu Musab adalah antara beberapa orang Islam yang berhijrah ke Habsyah untuk melepaskan diri dari penganiayaan di Mekah.
Konflik ketenteraan dengan Muhammad
[sunting | sunting sumber]Selepas Muhammad dan umat Islam lain telah berhijrah ke Madinah pada tahun 622, kaum Quraisy merampas barang-barang mereka telah meninggalkan di belakang. Dalam tempoh masa itu, karavan diiringi oleh pengiring tentera yang berbeza-beza kekuatan.
Oleh kerana hospitaliti Muhammad diterima di Madinah, penduduk Mekah yang takut pengaruh yang semakin meningkat daripada orang Islam dan dengan itu telah contriving untuk melindungi laluan perdagangan mereka dengan menghapuskan agama Islam. Orang Islam di Madinah menyedari aktiviti tersebut dan mula membuat persediaan untuk mempertahankan diri.
Pada 624, Abu Sufyan adalah pemimpin yang dilantik daripada kafilah saudagar besar membawa nasib barangan Quraisy ke Syria untuk perdagangan. Kafilah itu telah diiringi oleh satu kuasa kira-kira 40 atau 50 askar. Muhammad ﷺ telah mengetahui bahawa kafilah yang berjalan dekat dengan Madinah dalam perjalanan ke Syria dan menganjurkan daya Muslim 300 lelaki untuk memintas dan memiliki semula barang-barang yang Quraisy telah mencuri dari orang-orang Islam kerana ketiadaan mereka di Mekah. Pada masa ini, ia adalah berkaitan bahawa Allah diturunkan kepada Muhammad ﷺ bahawa kaumnya kini diberi kebenaran untuk pergi selepas orang-orang yang menyeksa mereka, didorong mereka dari rumah mereka (di Mekah) dan merampas harta mereka (ada yang Quraisy memakai ini kafilah sama). Walau bagaimanapun, kontinjen Islam Muhammad berkumpul gagal memintas kafilah. Mereka tiba selepas kafilah itu telah diluluskan oleh Madinah. Abu Sufyan telah belajar daripada rancangan itu umat Islam dari pengakap beliau telah dikerahkan, dan sebagai tindak balas, dihantar menyeru seorang penyeru ke Mekah untuk menyatukan kaum Quraisy untuk senjata melawan umat Islam. Umat Islam akhirnya melibatkan tentera ini Mekah, satu kuasa kira-kira 1000 orang, di dataran Badar beberapa hari selepas mereka gagal untuk memintas kafilah. Konflik ini, peperangan Badar, akhirnya menyebabkan kemenangan Islam. Kematian pemimpin paling Quraisy dalam perang bukan sahaja meninggalkan Abu Sufyan pemimpin Mekah, tetapi juga menandakan penggenapan nubuatan al-Quran dalam ayat 30:. 2-4
Abu Sufyan berkhidmat sebagai pemimpin tentera dalam kempen Mekah terhadap Madinah, termasuk peperangan Uhud dalam 625 dan perang Khandaq di 627, tetapi dia tidak dapat mencapai kemenangan akhir.
Akhirnya kedua-dua pihak bersetuju untuk gencatan senjata, Perjanjian Hudaybiyya pada 628, yang membenarkan umat Islam untuk membuat haji ke Kaabah.
Penaklukan Islam di Mekah
[sunting | sunting sumber]Ketika gencatan senjata yang telah melanggar pada 630 oleh sekutu Quraisy, Muhammad bergerak ke arah membebaskan Makkah dari kuasa bukan Islam. Abu Sufyan, padahal baki telah condong memihak kepada Muhammad dan kaum Quraisy tidak cukup kuat untuk menghalang orang Islam daripada menakluk bandar, mengembara ke Madinah, cuba untuk memulihkan perjanjian. Tiada persetujuan dicapai antara kedua-dua pihak dan Abu Sufyan kembali ke Makkah dengan tangan kosong. Usaha-usaha ini akhirnya memastikan bahawa penaklukan berlaku tanpa peperangan atau pertumpahan darah. Muhammad memaafkan isteri Abu Sufyan itu, Hind binti Utbah, yang telah didakwa dikunyah hati bapa saudara Nabi Muhammad ﷺ , Hamzah ibn 'Abd al-Muttalib, ketika perang Uhud.
Abu Sufyan berulang-alik antara Mekah dan Madinah, masih cuba untuk mencapai penyelesaian. Menurut sumber, dia mendapati bantuan Muhammad bapa saudaranya al-Abbas, walaupun sebahagian ulama menganggap bahawa sejarah bertulis di bawah pemerintahan keturunan Abbas, dinasti Abbasiyah, telah dibesar-besarkan peranan Abbas dan memandang ringan peranan Sufyan, yang merupakan moyang kepada yang musuh Abbasiyyah.
Kemudian
[sunting | sunting sumber]Selepas penaklukan Makkah, Abu Sufyan berjuang sebagai salah satu daripada komander Muhammad dalam perang berikutnya. Semasa Pengepungan Taif, beliau kehilangan mata. Saat Muhammad ﷺ meninggal dunia pada tahun 632, Abu Sufyan adalah bertanggungjawab bagi Najran. Abu Sufyan juga berjuang di dalam peperangan Yarmouk di 636, di mana beliau kehilangan mata keduanya.[1][2] Abu Sufyan meninggal dunia pada usia sembilan puluh dalam 650 di Madinah. Kerabat beliau Uthman Ibn Affan, yang menjadi khalifah ketiga dalam 644 yang mengetuai solat di kuburnya.
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ Ibn al-Athir, Al-Kamil fi al-Tarikh, p. 393.
- ^ "Salinan arsip". Diarkibkan daripada yang asal pada 2012-02-04. Dicapai pada 2009-09-09. Unknown parameter
|dead-url=
ignored (bantuan)