Дубниум

Дубниум (₁₀₅Db)
Општи својства
Име и симбол	дубниум (Db)
Дубниумот во периодниот систем
	радерфордиум ← дубниум → сиборгиум
Атомски број	105
Стандардна атомска тежина (Ar)	[268]
Категорија	преоден метал
Група и блок	група 5, d-блок
Периода	VII периода
Електронска конфигурација	[Rn] 5f14 6d3 7s2 (предвидена)
по обвивка	2, 8, 18, 32, 32, 11, 2 (предвидени)
Физички својства
Фаза	цврста (предвидена)
Густина близу с.т.	29,3 г/см3 (предвидена)
Атомски својства
Оксидациони степени	5, (4), (3) (предвидени)
Енергии на јонизација	I: 664,8 kJ/mol ; II: 1.546,7 kJ/mol ; II: 2.378,4 kJ/mol ; (повеќе) (претпоставки)
Атомски полупречник	емпириски: 139 пм (проценка)
Ковалентен полупречник	149 пм (проценка)
Разни податоци
Кристална структура	телоцентрирана коцкеста (тцк) (предвидена)
CAS-број	53850-35-4
Историја
Наречен по	градот Дубна во Русија
Откриен	Обединет институт за јадрени истражувања (1968)
Најстабилни изотопи
	Главна статија: Изотопи на дубниумот
	преглед; разговор; уреди; \| наводи \| Википодатоци

Дубниум (Db, лат. dubnium), претходно неговото име било унилпентиум (Unp) и ханиум (Ha), е преоден метал.^[8] Името го добил по рускиот град Дубна. Најверојатно поседува изотопи чии атомски маси се наоѓаат измеѓу 257 до 262.

Изотопите 260 и 261 најверојатно се добиени во 1967 година од страна на Иван Курчатов во рускиот град Дубна со бомбардирање на изотопот 249 Cf од јардо на изтоп 15 азот. Со сличен експеримент кој е извршен од страна на Adrew Ghiorso во 1969 година на универзитетот во Берклиј во Калифорнија е добиен изотопот 262. Резултатите на Adrew Ghiorso се разликуваат од оние на Курчатов и затоа на русите им се оспорувало да бидат првите кои го добиле овој елемент. Русите најверојатно и не биле сигурни на својот успех затоа што не се обиделе да дадат име на овој елемент. Американците го користеле називот кој го предложил Алберт Гиорсо: ханиум (од презимето Ото Хана). Сепак името на елементот е сменето во дубниум затоа што е откриен во Дебн.

Овој елемент не се јавува во природата. До сега се добиени само неколку негови атоми. Се претпоставува дека дубниумот се наоѓа во сонцето и на уште некои ѕвезди со средна големина.

Неговите физички и хемиски својста не се познати, но се претпоставува дека тој е метал со слични својства како и ванадиум.^[9]

Неговата електронска конфигурација исто така не е позната затоа што е добиен во облик на плазма. Според правилата конфигурацијата би требала да биде: радон + 5f146d37s2.

Наводи

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). „Transactinides and the future elements“. Во Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (уред.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd. изд.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.
↑ ^2,0 ^2,1 Östlin, A.; Vitos, L. (2011). „First-principles calculation of the structural stability of 6d transition metals“. Physical Review B. Bibcode:2011PhRvB..84k3104O. doi:10.1103/PhysRevB.84.113104. Отсутно или празно |url= (help)
↑ ^3,0 ^3,1 Fricke, Burkhard (1975). „Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties“. Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. стр. 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Посетено на 4 October 2013.
↑ Chemical Data. Dubnium - Db, Royal Chemical Society
↑ Münzenberg, G.; Gupta, M. (2011). „Production and Identification of Transactinide Elements“. стр. 877. doi:10.1007/978-1-4419-0720-2_19. Отсутно или празно |url= (help)
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 ^6,4 Six New Isotopes of the Superheavy Elements Discovered. Berkeley Lab. News center. October 26, 2010
↑ doi:10.1103/PhysRevLett.104.142502
Овој навод ќе се дополни автоматски во текот на следните неколку минути. Можете да го прескокнете редот или да го проширите рачно
↑ Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN 978-0131755536.
↑ Parkes, G.D. & Phil, D. (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Beograd: Naučna knjiga.

[Haire-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). „Transactinides and the future elements“. Во Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (уред.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd. изд.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.

[bcc-2] 2,0 ^2,1 Östlin, A.; Vitos, L. (2011). „First-principles calculation of the structural stability of 6d transition metals“. Physical Review B. Bibcode:2011PhRvB..84k3104O. doi:10.1103/PhysRevB.84.113104. Отсутно или празно |url= (help)

[BFricke-3] 3,0 ^3,1 Fricke, Burkhard (1975). „Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties“. Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. стр. 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Посетено на 4 October 2013.

[rsc-4] Chemical Data. Dubnium - Db, Royal Chemical Society

[5] Münzenberg, G.; Gupta, M. (2011). „Production and Identification of Transactinide Elements“. стр. 877. doi:10.1007/978-1-4419-0720-2_19. Отсутно или празно |url= (help)

[lifetimes-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 ^6,4 Six New Isotopes of the Superheavy Elements Discovered. Berkeley Lab. News center. October 26, 2010

[7] :10.1103/PhysRevLett.104.142502
Овој навод ќе се дополни автоматски во текот на следните неколку минути. Можете да го прескокнете редот или да го проширите рачно

[8] Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN 978-0131755536.

[9] Parkes, G.D. & Phil, D. (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Beograd: Naučna knjiga.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]