Долно Оризари (Велешко)
| Долно Оризари | |
  Долно Оризари Местоположба на Долно Оризари во Македонија
Долно Оризари на карта
| |
| Координати 41°40′27″N 21°44′56″E / 41.67417° СГШ; 21.74889° ИГД | |
| Регион |  Вардарски
|
| Општина |  Велес
|
| Население | 0 жит. (поп. 2021)[1]
|
| Пошт. бр. | 1408 |
| Повик. бр. | 043 |
| Шифра на КО | 29553 |
| Надм. вис. | 216 м |
|
Долно Оризари на општинската карта  Атарот на Долно Оризари во рамките на општината | |
 Долно Оризари на Ризницата
| |
Долно Оризари — село во Општина Велес, централна Македонија. Денес нема жители.[2]
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото се наоѓа непосредно до реката Тополка на надморска височина од 216 м. Лежи југозападно од градот Велес и не далеку на југоисток од Горно Оризари. Во близина на запад од селото и преку реката е фабриката „Порцеланка“.
Историја
[уреди | уреди извор]Подрачјето на Долно Оризари е населено уште од железното време, за што сведочи наоѓалиштето Свилара.[3]
Во 1861 г. Јохан фон Хан на етничката карта на долината на Вардар го обележал Оризар како македонско село.[4][5]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 г. Долно Оризари имало 125 жители, од кои 85 Македонци, а 40 Турци.[4][6]
На почетокот на XX век целото хистијанско население на Долно Оризари потпаднало под врховенството на Бугарската егзархија. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во селото имало 128 Македонци под егзархијата.[4][7]
На етничката карта од 1927 г. Леонард Шулце Јена го покажува Долно Чалтики (Dl. Caltiki) како мешано македонско христијанско и турско село.[4][8]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 50 Македонци.[9]
Стопанство
[уреди | уреди извор]Население
[уреди | уреди извор]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
По Втората светска војна е забележан голем пад на населението на Долно Оризари. На пописите во 1953 и 1961 г. за селото нема одделни податоци бидејќи е вброено во населението на Горно Оризари. Во подоцнежните децении имало по неколку жители, за конечно да биде иселено некаде во првата половина на 1990-тите. Според пописот од 2002 година, Долно Оризари немало ниеден жител.[2] Истото било потврдено и на пописот од 2021 година.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 125 | 128 | 12 | — | — | 2 | 5 | 2 | 0 | 0 | 0 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[10]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[11]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[12]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[13]
Општествени установи
[уреди | уреди извор]Културни и природни знаменитости
[уреди | уреди извор]- Археолошки наоѓалишта
- Порцеланова — населба и некропола од римско време
- Свилара — некропола од железно време
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ 2,0 2,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 13 јануари 2021.
- ↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 75. ISBN 9989-649-28-6.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Croquis der westlischen Zurflüsse des oberen Wardar von J.G. von Hahn. Deukschriften der k Akad. d wissenseh. philos. histor. CIX1Bd, 1861.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 158. ISBN 954430424X.
- ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, рр. 118-119.
- ↑ Leonhard Schultze Jena. "Makedonien, Landschafts- und Kulturbilder", Jena, G. Fischer, 1927
- ↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||
