Naar inhoud springen

plank

Van Wiktionary

twieë plenk [1]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

plank v /pl̥áŋ̊k/

  1. e plat stök hout det breier is es 't diek is en langer es 't breid is
  2. (synoniem) anger waord veur sjaap
Raod

'n "Plank" is get breier es 'n "lat".

Aafbraeking
  • plank
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • get oppe plank höbbe: groeate borsten höbbe
  • mit 'n plank veure kop loupe: de wirkelikheid neet willen inzeen
  • Plank in 't gaat! = Maak die deur toe!
  • vanne bäövelste plank:
    1. vanne bèste kwaliteit
    2. oppe bèste (of de helste) meneer
      Dae is 'n wawweltant vanne bäövelste plank!
  • ze d'róm kriege vanne bäövelste plank: hel waeren aangepak (ómdet me get fout gedaon haet)
  • zoea mager wie 'n plank: hieël mager
  • zoea stief wie 'n plank: hieël stief

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif plank plenk
IPA /pl̥áŋ̊k/ /pl̥áŋg/ /pl̥ǽŋ̊kʲ/ /pl̥ǽŋgʲ/
dim. sjrif plenkske plenksken plenkskes
IPA /pl̥ǽŋ̊kskʲe/ /pl̥ǽŋ̊kskʲen/ /pl̥ǽŋ̊kskʲes/ /pl̥ǽŋ̊kskʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]