Jump to content

fandi

E Victionario

Discretiva

fandi dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
fandī
activa gerundium­ genitivo for (fārī)
Forma Modus flexurae originis
fandī casus genitivus singularis · genus masculinum gerundivi fandus
fandī casus genitivus singularis · genus neutrum gerundivi fandus
fandī casus nominativus pluralis · genus masculinum gerundivi fandus
fandī casus vocativus pluralis · genus masculinum gerundivi fandus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈfandiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: fan·dī — morphologica: f-and-i

Loci

[+/-]
Publius Vergilius Maro
-70…-19
Apuleius
ca. 125-170
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

  • quod genus hoc hominum? quaeve hunc tam barbara morem
permittit patria? hospitio prohibemur harenae;
bella cient primaque vetant consistere terra.
si genus humanum et mortalia temnitis arma,
at sperate deos memores fandi atque nefandi.
rex erat Aeneas nobis, quo iustior alter
nec pietate fuit, nec bello maior et armis. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [1]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Omnem quippe hominis actum sermo praeit, qui, ut ait poeta praecipuus, dentium muro proficiscitur. Dares nunc aliquem similiter grandiloquum: diceret suo more cum primis cui ulla fandi cura sit impensius cetero corpore os colendum, quod esset animi vestibulum et orationis ianua et cogitationum comitium. Ego certe pro meo captu dixerim nihil minus quam oris illuviem libero et liberali viro competere. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [2][3]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

  • Sed intelligo: nempe etatem probris ac libidinibus aptiorem bonam dicitis. Est hic quidem fandi mos, ut bonum dicatur, quod affectui utentis aptissimum est, quamvis affectus ipse sit pessimus. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [4][3]

Fontes

  1. Publius Vergilius Maro - Aeneidos libri XII. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Versus 543  — fandi
  2. 2.0 2.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 1. Sectio 7. Versus 5 — fandi
  3. 3.0 3.1 3.2 Vicicitatio: fandi.
  4. 4.0 4.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 83: [De senectute] — fandi