Jump to content

committo

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /komˈmit.toː/(classice)
Syllabificatio phonetica: com·mit·tō — morphologica: com-mitt-o

Notatio

[+/-]
Latine: com- + mittō

Verbum transitivum

[+/-]

committ|ō, -ĕre, commīsī, commissum

  1. Sinere, ut duo simul iugantur, adeoque simul mittere, iungere. [1][2]
  2. Morali ratione est sinere, ut actio contra legem fiat, adeoque facere, patrare, sed in malam partem. [1][2]
  3. Alteri mittere, adeoque dare aliquid alicui curandum, tradere, concredere. [1][2]

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
committ- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. committō committam   committēbam committerem committam  
II. sing. committis committās committe! committēbās committerēs committēs committitō!
III. sing. committit committat   committēbat committeret committet committitō!
I. plur. committimus committāmus   committēbāmus committerēmus committēmus  
II. plur. committitis committātis committite! committēbātis committerētis committētis committitōte!
III. plur. committunt committant   committēbant committerent committent committuntō!
Thema Vox passiva
committ- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. committor committar   committēbar committerer committar  
II. sing. committeris committāris committere! committēbāris committerēris committēris committitor!
III. sing. committitur committātur   committēbātur committerētur committētur committitor!
I. plur. committimur committāmur   committēbāmur committerēmur committēmur  
II. plur. committiminī committāminī committiminī! committēbāminī committerēminī committēminī
III. plur. committuntur committantur   committēbantur committerentur committentur committuntor!
Thema Vox activa
commīs- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. commīsī commīserim commīseram commīsissem commīserō
II. sing. commīsistī commīseris commīserās commīsissēs commīseris
III. sing. commīsit commīserit commīserat commīsisset commīserit
I. plur. commīsimus commīserimus commīserāmus commīsissēmus commīserimus
II. plur. commīsistis commīseritis commīserātis commīsissētis commīseritis
III. plur. commīsērunt commīserint commīserant commīsissent commīserint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
committere commīsisse commissūrum,
-am, -um esse
committēns   commissūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
committī commissum,
-am, -um esse
commissum īrī   commissus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
committendī committendus, -a, -um commissum commissū

Dictiones collatae

[+/-]

Composita

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Sinere, ut duo simul iuganturdilatare ▼
Sinere, ut duo simul iuganturcollabi ▲
Sinere, ut actio contra legem fiatdilatare ▼
Sinere, ut actio contra legem fiatcollabi ▲
Alteri mittere, dare aliquid alicui curandum, concrederedilatare ▼
Alteri mittere, dare aliquid alicui curandum, concrederecollabi ▲

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (57 a.C.n. / 697 a.u.)

  • In re familiari valde sumus, ut scis, perturbati. Praeterea sunt quaedam domestica quae litteris non committo. Quin tum fratrem insigni pietate, virtute, fide praeditum sic amo ut debeo. Te exspecto et oro ut matures venire eoque animo venias ut me tuo consilio egere non sinas. Alterius vitae quoddam initium ordimur. Iam quidam qui nos absentis defenderunt incipiunt praesentibus occulte irasci, aperte invidere. Vehementer te requirimus. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [3][4]

class.

  • Ut a communibus initium faciam, ver aperire se coepit, sed iam inclinatura in aestatem, quo tempore calere debebat, intepuit nec adhuc illi fides est. Saepe enim in hiemem revolvitur. Vis scire, quam dubium adhuc sit? Nondum me committo frigidae verae, adhuc rigorem eius infringo. ”Hoc est,” inquis, “nec calidum nec frigidum pati.” Ita est, mi Lucili; iam aetas mea contenta est suo frigore. Vix media regelatur aestate. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [5][4]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

  • Quam simul conspexi, pavidus et repentina facie conterritus totum corporis pondus in postremos poplites recello arduaque cervice sublimiter elevata lorum quo tenebar rumpo meque protinus pernici fugae committo perque prona non tantum pedibus verum etiam toto proiecto corpore propere devolutus immitto me campis subpatentibus, ex summo studio fugiens immanem ursam ursaque peiorem illum puerum. —Metamorphoseon libri XI Apulei [6]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 712 — “COMMITTO, committis, commīsi, commissum, committere, a. 3.”
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — com-mitto, mīsī, missum, ere (tom. 1, p. 1312)
  3. 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber quartus. Ep. 1 [8] — committo
  4. 4.0 4.1 4.2 Vicicitatio: committo.
  5. 5.0 5.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 7. 67, versus 1 — committo
  6. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VII. Capitulum XXIV. Versus 5 — committo