pêrgî

Kurmancî

Hoker

pêrgî

1. tûşî, hevriş, rû-bi-rû, rastî, dîtin

   Ew pêrgî min hat (ew hat ber min, ew di ber min re derbas bûn, min ew dît

   • Qedera xwe ya ku ew pêrgî bela û derdekî welê anîbû gunehbar kir. — ((wergêr Serdar Roşan), Çîroka Hezar û Şevekê [arşîv], 1998)

Bikaranîn

Lêker:

• pêrgî bûn

Navdêr:

• pêrgîbûn

Jê

• pêrgî bûn
• pêrgî hatin

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: face → en, coincidence → en