kefî

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kefî	kefî
Îzafe	kefiya	kefiyên
Çemandî	kefiyê	kefiyan
Nîşandera çemandî	wê kefiyê	wan kefiyan
Bangkirin	kefiyê	kefiyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kefiyek	kefiyin
Îzafe	kefiyeke	kefiyine
Çemandî	kefiyekê	kefiyinan

kefî mê

1. şarpe, terhî, serpoş, dersok, egale, şaşik, cemedanî, kum, kulav, kolos
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• kefîk
• kevînk
• kofî

Jê

 

• bikefî
• bikefîtî
• bêkefî
• bêkefîtî
• kefîdar
• kefîdartî
• kefîdarî
• kefîdarîtî
• kefîdêr
• kefîdêrtî
• kefîdêrî
• kefîdêrîtî

Etîmolojî

Herwiha kevînk, kofî, ji erebî كوفية‎ (kûfiye), ew bi xwe ji zimanekî ewropî, bo nimûne ji latînî cofia, ev jî ji proto-cermeniya rojava *kuffju, bidin ber almaniya kevn kupphia, almaniya navîn kupfe, îngilîzî (bi rêya fransî) coif. Ji heman rehî herwiha: kuafor. Di erebî de li gor etîmolojiya gelêrî carinan tê gotin ku ji navê bajarê Kûfe yê Iraqê ye lê ev ne rast e.

Werger

• Erebî: عمامة‎ → ar, ^?كوفية‎ → ar, جلباب‎ → ar
• Farisî: ^?روسری بزرگ‎ → fa
• Îngilîzî: sudsy → en, ^?headscarf → en, ^?spumous → en, ^?spumy → en
• Tirkî: türban → tr, kefiye → tr, nikap → tr, peçe → tr, ^?erkek başörtüsü → tr

Rengdêr

kefî

1. ji kefê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. têkildarî kefê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. mîna kefê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• kefîtî

Etîmolojî

Ji kef + -î