გივი დუმბაძე

გივი გრიგოლის ძე დუმბაძე (დ. 16 თებერვალი, 1925, ოზურგეთი, — გ. 11 მაისი, 1999, თბილისი) — ქართველი პათოფიზიოლოგი. მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი (1972), პროფესორი (1979), საქართველოს მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1985). საქართველოს მედიცინის მეცნიერებათა აკადემიის წევრი და ვიცე-პრეზიდენტი (1994).

საბჭოთა არმიის რიგებში მონაწილეობდა მეორე მსოფლიო ომში. 1952 წელს დაამთავრა ლენინგრადის სამხედრო-სამედიცინო აკადემია. 1965-1969 წლებში ხელმძღვანელობდა ტრავმატოლოგიისა და ორთოპედიის სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის პათოფიზიოლოგიისა და ექსპერიმენტული თერაპიის განყოფილებას, 1969-1974 წლებში — ანალოგიურ განყოფილებას თბილისის ექსპერიმენტული და კლინიკური ქირურგიის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში. 1974 წლიდან გარდაცვალებამდე იყო თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის ცენტრალური სამეცნიერო-კვლევითი ლაბორატორიის (1994 წლიდან — ექსპერიმენტული და კლინიკური მედიცინის სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტი) დირექტორი; იმავდროულად, 1986-1991 წლებში იყო თსსი-ის პრორექტორი სამეცნიერო დარგში. 1990- წლიდან არჩეული იყო სრულიად სრულიად საქართველოს მეორე მსოფლიო ომის ვეტერანთა ასოციაციის პრეზიდენტად.

დუმბაძის სამეცნიერო შრომები ეხება ექსტრემალური მდგომარეობის პათოფიზიოლოგიასა და ექსპერიმენტულ თერაპიას, კორუნდოკერამიკული მასალის გამოყენებას ტრავმატოლოგიასა და ორთოპედიაში და სხვ.

ბიბლიოგრაფია

• ფსიქოფიზიოლოგიური სისტემურ-ანალიზური გამოკვლევის მეთოდი მედიცინაში, თბ., 1986 (თანაავტ.: გ. ვასაძე, ი. მიხელი).

ლიტერატურა

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 507.