estrume

Galego

• Etimoloxía: do latín strumen.

• Pronuncia: [esˈtɾu.mɪ] (AFI)

Substantivo masculino

estrume (sg: estrume; pl: estrumes)

1. Restos vexetais de roza, malezas, que serven principalmente de cama para o gando, facéndose así esterco.
   • Exemplo: Antes estraban estrume nos camiños para andalos máis doadamente cos carros.
     
     

Sinónimos

• louza, valume, batume, esquilmo, molime, mulime

Termos relacionados

• estrumar

Traducións

• Portugués: estrume ^(pt)

Portugués

• Etimoloxía: do latín strumen.

Substantivo masculino

estrume (sg: estrume; pl: estrumes)

1. Estrume.
2. Esterco.