carro

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués carro, do latín carrus, do galo *karros, do protoindoeuropeo *ḱr̥sós, de *ḱers- ("correr")..

• Pronuncia: [ˈkaro̝] (AFI)

• Escoitar: «carro» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

carro (sg: carro; pl: carros)

1. (Carro) Vehículo de tracción animal destinado ao transporte de moi diversas cargas e materias, que consta xeralmente de rodas sobre a que vai unha estructura de táboas cuns soportes laterais ou canizos e rematada nunha peza longa ou cabezalla por onde se une ao xugo para que os animais poidan tirar.
2. O que transporta ou pode transportar este vehículo.
   • Sinónimos: carrada, carrado, carretada, mostea.
3. Utensilio con rodas para mover pequenas cargas.
4. (Exército) Carro de combate.
5. Aparello xiratorio empregado nos barcos para largar e recoller as redes.
6. Peza móbil que posúe a máquina de escribir, que se move ao teclear.
7. Grupo imaxinario de xente que segue unha idea ou interese.

Termos relacionados

• cargar o carro
• Carro das Estrelas
• carro dianteiro
• Carro Grande
• Carro Pequeno, Carriño
• carro traseiro
• carro triunfal
• coma se cantase un carro, coma se un carro cantase
• parar o carro
• poñer o carro diante dos bois
• tirar do carro
• untar o carro

Traducións

• Francés: charrette ^(fr).

Véxase tamén

Partes do carro

acicarro - adival - afungadoiro - aixeda - amoradoiro - betoque - botoalla - brigueira - cabezalla - cabrita - cáceres - cadea - cádiga - caínza - camallón - camba - cambón - cancil - canga - canizo - cantadeira - cazoleta - chambaril - chantón - chavella - chaveta - cheda - chedeiro - cherca - contrarrellas - corre - coucillón - cueira - dentoira - empatías - eixo - espigo - estrobo - estadullo - freo - fungueiro - fura - gato - ladral - lamia - loro - mil - miñón - mozo - ollal - paínza - pebida - penle - ponte - ranqueiro - recadén - rella - roda - rodeiro - soliño - tentemozo - tilla - treitoira - xugo - zuncho