Elizabeth Anscombe
 (2014)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (en) Gertrude Elizabeth Margaret Anscombe 18 de marzo de 1919 Limerick, Irlanda |
| Morte | 5 de xaneiro de 2001 (81 anos) Cambridge, Reino Unido |
| Lugar de sepultura | Ascension Parish Burial Ground (pt)  |
| Relixión | Igrexa católica |
| Educación | St Hugh's College (en) Sydenham High School (en) Newnham College (en) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Filosofía |
| Ocupación | filósofa, escritora, profesora universitaria, tradutora, teólogo, filósofo da linguaxe |
| Empregador | Universidade de Oxford |
| Membro de | |
| Alumnos | Michael Dummett |
| Influencias | |
| Obra | |
| Doutorando | Michael J. Sandel (pt) e Roger Scruton |
| Familia | |
| Cónxuxe | Peter Geach |
| Fillos | Mary Geach |
| Premios | |
| Descrito pola fonte | A historical dictionary of British women (en) , (p.16) |
  | |
Gertrude Elizabeth Margaret Anscombe, nada en Limerick, Irlanda o 18 de marzo de 1919 e finada en Cambridge, Reino Unido o 5 de xaneiro de 2001, a miúdo citada como G. E. M. Anscombe ou Elizabeth Anscombe, foi unha filósofa e teóloga británica.
Foi discípula de Ludwig Wittgenstein, estudou na Universidade de Oxford e ocupou a cátedra de filosofía en Cambridge desde 1970 ata a súa xubilación en 1986. É autora, entre outras publicacións, de Intention (1957) e Collected Philosophical Papers (3 volumes 1981).
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Formación
[editar | editar a fonte]Elizabeth Anscombe estudou en St. Hugh's College, Universidade de Oxford desde 1937, graduándose en 1941.[a] Despois de graduarse en Oxford, gañou unha bolsa para estudos de posgrao no Newnham College, Cambridge, de 1942 a 1945. O seu obxectivo era seguir as clases de Wittgenstein, quen chamou a súa atención despois de ler o Tractatus Logico-philosophicus cando aínda estaba estudando a súa licenciatura. Ao rematar a súa bolsa en Cambridge, foille concedida outra bolsa de investigación no Sommerville College, Oxford, aínda que durante o curso 1946/47 continuou acudindo a Cambridge unha vez por semana aos seminarios de Wittgenstein sobre a filosofía da relixión.[1]
Anscombe converteuse nunha das estudantes favoritas de Wittgenstein e nunha das súas mellores amizades,[2][3] sendo "unha excepción á súa aversión xeral ás mulleres académicas".[2][3] A súa confianza na comprensión de Anscombe do seu punto de vista queda demostrada polo seu nomeamento como tradutora das súas Investigacións filosóficas (para o que asegurou que pasase un tempo en Viena para mellorar o seu alemán).[4][5]
Protestas
[editar | editar a fonte]Anscombe non evitou a polémica. Cando era estudante en 1939, criticou publicamente a entrada de Gran Bretaña na Segunda Guerra Mundial.[6] E en 1956, mentres traballaba como investigadora, protestou sen éxito pola concesión do recoñecemento a Harry S. Truman, a quen denunciou como un asasino en masa polo seu uso de bombas atómicas en Hiroshima e Nagasaki.[7][8][9] Anscombe deu a coñecer a súa posición nun folleto (ás veces desactualizado)[10] que ela mesma imprimiu pouco despois de que o recoñecemento de Truman fose aprobado. No devandito folleto, dicía que debería ter medo de achegarse á cerimonia de entrega do título, "por se nese momento a paciencia de Deus se esgotaba de súpeto".[11]
Xunto as súas amigas Irish Murdoch, Mary Midgley e Philippa Foot, promoveron unha renovada escola de pensamento sobre filosofía moral.[12] Tamén polemizou con algúns dos seus colegas por defender a oposición da Igrexa Católica á anticoncepción.[3] Foi detida por protestar ante unha clínica onde se practicaban abortos tras a legalización no Reino Unido.[13]
Ética
[editar | editar a fonte]Anscombe fixo grandes contribucións tanto á ética como á metafísica. Foi ela quen acuñou o termo consecuencialismo no seu ensaio 1958 Modern Moral Philosophy.[14][15] O Anscombe Bioethics Center de Oxford leva o seu nome e ocúpase da investigación da conduta bioética na tradición católica.[16]
Como se argumenta nas novas monografías Metaphysical Animals e en The Women are Up to Something, as conversacións éticas de Anscombe con Philippa Foot, Iris Murdoch e Mary Midgley son cada vez máis recoñecidas como un desenvolvemento importante na ética de Oxford da posguerra, constituíndo unha reacción contra o superficial kantiano, idealismo moral, prescriptivismo e verificacionismo practicados por outros filósofos de Oxford de décadas anteriores como Prichard, R. M. Lebre e A.J. Ayer.[12][17]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]En 1989, foi doutora honoris causa pola Universidade de Navarra, España.[18]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Introduction". The Philosophy of Elizabeth Anscombe. Oxford: Oxford University Press. 2008. ISBN 978-0-19-153845-2. OCLC 269285454. "The philosophy examiners wanted to give her a First ... but the ancient history examiners would agree to this only on condition that she showed a minimum knowledge of their subject in a viva voce (oral) examination. Anscombe's performance ... was less than spectacular... To the last two questions she answered "No", these being "Can you give us the name of a Roman provincial governor?" and (in some desperation) "Is there any fact about the period you are supposed to have studied which you would like to tell us?" The examiners cannot have been well pleased, but somehow or other ended up being persuaded by the philosophers ... As Michael Dummett writes in his obituary ... "For the [ancient historians] to have yielded, her philosophy papers must have been astonishing". Tradución: Os examinadores de filosofía querían darlle un primeiro... pero os examinadores de historia antiga só aceptaban iso a condición de que ela mostrase un coñecemento mínimo da súa materia nun exame viva voce (oral). A actuación de Anscombe... foi menos que espectacular... Ás dúas últimas preguntas respondeu "Non", sendo estas: "Podes darnos o nome dun gobernador provincial romano?" e (con certa desesperación) "Hai algún dato sobre o período que se supón que estudaches que che gustaría contarnos?" Os examinadores non podían estar moi satisfeitos, mais dalgún xeito acabaron por ser persuadidos polos filósofos... Como Michael Dummett escribiu no seu obituario... "Para que os [historiadores antigos] cedesen, os seus traballos de filosofía deberon ser sorprendentes"
- Referencias
- ↑ Drury, Maurice O'Connor; Hayes, John (2017). The selected writings of Maurice O'Connor Drury: on Wittgenstein, philosophy, religion and psychiatry. Bloomsbury Academic. pp. 407–409. ISBN 978-1-4742-5636-0.
- ↑ 2,0 2,1 Monk, Ray (1990). Ludwig Wittgenstein: the duty of genius (3. print ed.). Free Pr. [u.a.] pp. 497–498. ISBN 978-0-02-921670-5.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Driver, Julia (2018). Gertrude Elizabeth Margaret Anscombe (Spring 2018 ed.). Metaphysics Research Lab, Stanford University. Consultado o 2023-12-10.
- ↑ Kuusela, Oskari; McGinn, Marie (2011). The Oxford handbook of Wittgenstein. Oxford handbooks. Oxford university press. ISBN 978-0-19-928750-5. Consultado o 2023-12-10.
- ↑ Thompson, ed. (2003). Gertrude Elizabeth Margaret Anscombe, 1919–2001 (PDF) (en inglés). British Academy. ISBN 978-0-19-175421-0. doi:10.5871/bacad/9780197262788.001.0001.
- ↑ "Professor G E M Anscombe" (en inglés). 2001-01-06. Consultado o 2023-12-10.
- ↑ Smith, Bonnie Gene (2008). The Oxford encyclopedia of women in world history. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-514890-9.
- ↑ "Elizabeth Anscombe // de Nicola Center for Ethics and Culture // University of Notre Dame". Consultado o 2023-12-10.
- ↑ Wiseman, Rachael (2016-04-01). "The Intended and Unintended Consequences of Intention" (en inglés) 90 (2). ISSN 1051-3558. doi:10.5840/acpq201622982. Consultado o 2023-12-10.
- ↑ Torralba, J. M., Acción intencional y razonamiento práctico según G.E.M. Anscombe, Pamplona: Eunsa, 2005, pp. 58-61
- ↑ "G. E. M. Anscombe "Mr. Truman's Degree"". Consultado o 2023-12-10.
- ↑ 12,0 12,1 Padilla, Mar (2023-12-03). "El cuarteto de Oxford: las mujeres que desafiaron al machismo en la academia y aterrizaron la filosofía" (en castelán). Consultado o 2023-12-10.
- ↑ "Rare Pics Surface of Elizabeth Anscombe Arrested for Blocking Abortion Clinic" (en inglés). 2016-10-18. Consultado o 2023-12-10.
- ↑ Haldane, John. "In Memoriam: G.E.M. Anscombe (1919-2001)" (PDF). The Review of Metaphysics. 53.
- ↑ Crisp, Roger; Slote, Michael A. (1997). Virtue ethics. Oxford readings in philosophy. Oxford university press. ISBN 978-0-19-875189-2.
- ↑ "Home" (en inglés). Consultado o 2023-12-10.
- ↑ Gomes, Anil (2022-02-10). "Metaphysical Animals review – four women who changed philosophy". The Guardian (en inglés). ISSN 0261-3077. Consultado o 2023-12-10.
- ↑ "El profesor José María Torralba celebra el pensamiento de Elizabeth Anscombe en el centenario de la filósofa" (en castelán). Consultado o 2023-12-10.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]| Control de autoridades |
|
|---|
