Armillaria
| xénero Armillaria | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Exemplares de Armillaria mellea fotografiados en Lituania.
| |||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Especie tipo | |||||||||||||
| 'Armillaria mellea' (Vahl) P. Kumm. | |||||||||||||
Armillaria, os fungos do mel, é un xénero de fungos pertencentes á familia Physalacriaceae.[2] É o axente causante da podremia radical por Armillaria, que xera importantes perdas agrícolas e forestais[3]
Descrición
[editar | editar a fonte]Chapeu de 3–15 cm de diámetro, cuberto de pequenas escamas escuras, de cor marrón clara amarelenta (semellante á cor do mel) e que se enganchan ao tacto cando está húmido. O pé pode o non ter anel. Non ten volva. As esporas son de cor branca. Algunhas especies son bioluminescentes e poden ser responsábeis do fenómeno coñecido coma fogo fatuo.[4][5][6]
Hábitat
[editar | editar a fonte]Son fungos parasitos que medran sobre árbores e arbustos leñosos e poden ser moi destrutivos xa que son responsábeis da podremia branca ou podremia seca (a madeira que a padece tórnase nunha masa clara, mol e fariñenta). A súa alta capacidade destrutiva provén do feito que, a diferenza da maioría dos parasitos, non lle fai falla moderar o seu crecemento para evitar a morte do seu hóspede xa que se nutrirá, igualmente, da materia morta.[5]
Especies
[editar | editar a fonte]- Armillaria borealis Marxmüller et Korhonen
- Armillaria calvescens Bérubé & Dessur
- Armillaria cepistipes Velenovský
- Armillaria ectypa (Fr.) Lamoure
- Armillaria fuscipes Petch
- Armillaria gallica Marxmüller et Romagnese
- Armillaria gemina Bérubé & Dessur.
- Armillaria heimii Pegler
- Armillaria hinnulea |Kile & Watling
- Armillaria laricina (Bolton) Sacc.
- Armillaria limonea (G. Stev.) Boesew.
- Armillaria lutea Gillet, 1874
- Armillaria luteobubalina Watling & Kile
- Armillaria mellea (Vahl ex Fr.) Kummer
- Armillaria nigropunctata Herink
- Armillaria novae-zelandiae (G. Stev.) Boesew.
- Armillaria obscura (Schaeff.) Herink
- Armillaria ostoyae (H. Romagnesi) Herink.
- Armillaria sinapina (Bérubé & Dessur.)
- Armillaria tabescens (Scop. ex Fr.) Emel[7][8][9][10]
Observacións
[editar | editar a fonte]Algunhas das súas especies son os organismos máis lonxevos e grandes do planeta. Así, por exemplo, Armillaria ostoyae pode cubrir 8,9 km² de superficie e chegar a ter milleiros de anos de idade.[5][11]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ uBio (en inglés)
- ↑ The Taxonomicon (en inglés)
- ↑ VV. AA. (2012) Vocabulario forestal Universidade de santiago de Compostela/ Deputación de Lugo
- ↑ Pegler DN., 2000. "Taxonomy, nomenclature and description of Armillaria". A: Fox RTV. Armillaria Root Rot: Biology and Control of Honey Fungus. Intercept. pp. 81–93. ISBN 1-898298-64-5.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 ZipCodeZoo Arquivado 05 de outubro de 2013 en Wayback Machine. (en inglés)
- ↑ MushroomExpert.Com (en inglés)
- ↑ uBio (en inglés)
- ↑ Discover Life (en inglés)
- ↑ Catalogue of Life (en inglés)
- ↑ StrainInfo Arquivado 05 de outubro de 2013 en Wayback Machine. (en inglés)
- ↑ El mayor asesino del mundo (en castelán)
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Anderson, J.B. i R.C. Ullrich., 1979. Biological species of Armillaria in North America. Mycologia 71: 402-414.
- Anderson, J. B., (1986). Biological species of Armillaria in North America: Redesignation of groups IV and VIII and enumeration of voucher strains for other groups. Mycologia 78: 837-839.
- Banik, M. T., J. A. Paul & H. H. Burdsall, (1995). Identification of Armillaria species from Wisconsin and adjacent areas. Mycologia 87: 707-712.
- Banik, M. T., T. J. Volk & H. H. Burdsall, (1996). Armillaria species of the Olympic Peninsula of Washington state, including confirmation of North American biological species XI. Mycologia 88: 492-496.
- Baumgartner, K. & Rizzo, D. M., (2001). Distribution of Armillaria species in California. Mycologia 93: 821-830.
- Kim, M-S. Et al., (2000). Characterization of North American Armillaria species by nuclear DNA content and RFLP analysis. Mycologia 92: 874-883.
- Mallett, K.I., 1990. Host range and geographic distribution of Armillaria root rot pathogens in the Canadian prairie provinces. Canad, J. Forestry Res. 20: 1859-1863.
- Marxmüller, H., 1992. Some notes on the taxonomy and nomenclature of five European Armillaria species. Mycotaxon 44: 267-274.
- Morrison, D.J., D. Chu i A.L.S. Johnson, 1985. Species of Armillaria in British Columbia. Can. J. Plant Pathol. 7:242-246.
- Thiers, H. D. & Sundberg, W. J., (1976). Armillaria (Tricholomataceae, Agaricales) in the western United States including a new species from California. Madrono 23: 448-453.
- Volk, T. J. & Burdsall, H. H., (1993). The state of taxonomy in the genus Armillaria. McIlvainea 11: 4-11.
- Volk, T. J. i H. H. Burdsall, Jr., (1995). A nomenclatural study of Armillaria and Armillariella species. Synopsis Fungorum 8. Fungiflora: Oslo, Noruega. 121 pp.
- Volk, T. J., (2005). Key to North American Armillaria species.
- Watling, R., G.A. Kile i N.M. Gregory, 1982. The genus Armillaria - Nomenclature, Typification, the identity of Armillaria mellea and species differentiation. Trans. British Mycol. Soc. 78:271-285.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Armillaria |
