Conjugaison:espagnol/alertar

Conjugaison en espagnol
alertar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

alertar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	alertar	[a.lerˈtaɾ]	haber	alertado	[aˌβeɾ a.lerˈta.ðo]
Gérondif	alertando	[a.lerˈtan̪.do]	habiendo	alertado	[aˌβjen.do a.lerˈta.ðo]
Participe passé	alertado	[a.lerˈta.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   alerto [aˈler.to] (tú/vos)  ou (vos)   alertas  alertás [aˈler.tas] [a.lerˈtas] (él/ella/Ud.)   alerta [aˈler.ta] (nosostros-as)   alertamos [a.lerˈta.mos] (vosostros-as/os)   alertáis [a.lerˈtai̯s] (ellos-as/Uds.)   alertan [aˈler.tan]	Passé composé (yo)   he alertado [e a.lerˈta.ðo] (tú/vos)   has alertado [as a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   ha alertado [a a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   hemos alertado [ˈe.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habéis alertado [a.ˈβejs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   han alertado [an a.lerˈta.ðo]
Imparfait (yo)   alertaba [a.lerˈta.βa] (tú/vos)   alertabas [a.lerˈta.βas] (él/ella/Ud.)   alertaba [a.lerˈta.βa] (nosostros-as)   alertábamos [a.lerˈta.βa.mos] (vosostros-as/os)   alertabais [a.lerˈta.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   alertaban [a.lerˈta.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había alertado [a.ˈβi.a a.lerˈta.ðo] (tú/vos)   habías alertado [a.ˈβi.as a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   había alertado [a.ˈβi.a a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   habíamos alertado [a.ˈβi.a.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habíais alertado [a.ˈβi.ajs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían alertado [a.ˈβi.an a.lerˈta.ðo]
Passé simple (yo)   alerté [a.lerˈte] (tú/vos)   alertaste [a.lerˈtas.te] (él/ella/Ud.)   alertó [a.lerˈto] (nosostros-as)   alertamos [a.lerˈta.mos] (vosostros-as/os)   alertasteis [a.lerˈtas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   alertaron [a.lerˈta.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube alertado [ˈu.βe a.lerˈta.ðo] (tú/vos)   hubiste alertado [u.ˈβi.ste a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo alertado [ˈu.βo a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   hubimos alertado [u.ˈβi.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis alertado [u.ˈβi.stejs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron alertado [u.ˈβje.ɾon a.lerˈta.ðo]
Futur simple (yo)   alertaré [a.ler.taˈɾe] (tú/vos)   alertarás [a.ler.taˈɾas] (él/ella/Ud.)   alertará [a.ler.taˈɾa] (nosostros-as)   alertaremos [a.ler.taˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   alertaréis [a.ler.taˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   alertarán [a.ler.taˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré alertado [a.ˈβɾe a.lerˈta.ðo] (tú/vos)   habrás alertado [a.ˈβɾas a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá alertado [a.ˈβɾa a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   habremos alertado [a.ˈβɾe.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habréis alertado [a.ˈβɾejs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán alertado [a.ˈβɾan a.lerˈta.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   alertaría [a.ler.taˈɾi.a] (tú/vos)   alertarías [a.ler.taˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   alertaría [a.ler.taˈɾi.a] (nosostros-as)   alertaríamos [a.ler.taˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   alertaríais [a.ler.taˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   alertarían [a.ler.taˈɾi.an]

Passé (yo)   habría alertado [a.ˈβɾi.a a.lerˈta.ðo] (tú/vos)   habrías alertado [a.ˈβɾi.as a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habría alertado [a.ˈβɾi.a a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   habríamos alertado [a.ˈβɾi.a.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habríais alertado [a.ˈβɾi.ajs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían alertado [a.ˈβɾi.an a.lerˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   alerte [a.ˈler.te] (tú/vos)  ou (vos)   alertes  alertés [a.ˈler.tes] [a.lerˈtes] (él/ella/Ud.)   alerte [a.ˈler.te] (nosostros-as)   alertemos [a.lerˈte.mos] (vosostros-as/os)   alertéis [a.lerˈtei̯s] (ellos-as/Uds.)   alerten [a.ˈler.ten]	Passé composé (yo)   haya alertado [ˈa.ja a.lerˈta.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas alertado  hayás alertado [ˈa.jas a.lerˈta.ðo] [a.ˈjas a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   haya alertado [ˈa.ja a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   hayamos alertado [a.ˈja.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis alertado [a.ˈjajs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan alertado [ˈa.jan a.lerˈta.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   alertara [a.lerˈta.ɾa] (tú/vos)   alertaras [a.lerˈta.ɾas] (él/ella/Ud.)   alertara [a.lerˈta.ɾa] (nosostros-as)   alertáramos [a.lerˈta.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   alertarais [a.lerˈta.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   alertaran [a.lerˈta.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera alertado [u.ˈβje.ɾa a.lerˈta.ðo] (tú/vos)   hubieras alertado [u.ˈβje.ɾas a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera alertado [u.ˈβje.ɾa a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos alertado [u.ˈβje.ɾa.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais alertado [u.ˈβje.ɾajs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran alertado [u.ˈβje.ɾan a.lerˈta.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   alertase [a.lerˈta.se] (tú/vos)   alertases [a.lerˈta.ses] (él/ella/Ud.)   alertase [a.lerˈta.se] (nosostros-as)   alertásemos [a.lerˈta.se.mos] (vosostros-as/os)   alertaseis [a.lerˈta.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   alertasen [a.lerˈta.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese alertado [u.ˈβje.se a.lerˈta.ðo] (tú/vos)   hubieses alertado [u.ˈβje.ses a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese alertado [u.ˈβje.se a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos alertado [u.ˈβje.se.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis alertado [u.ˈβje.sejs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen alertado [u.ˈβje.sen a.lerˈta.ðo]
Futur (yo)   alertare [a.lerˈta.ɾe] (tú/vos)   alertares [a.lerˈta.ɾes] (él/ella/Ud.)   alertare [a.lerˈta.ɾe] (nosostros-as)   alertáremos [a.lerˈta.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   alertareis [a.lerˈta.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   alertaren [a.lerˈta.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere alertado [u.ˈβje.ɾe a.lerˈta.ðo] (tú/vos)   hubieres alertado [u.ˈβje.ɾes a.lerˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere alertado [u.ˈβje.ɾe a.lerˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos alertado [u.ˈβje.ɾe.mos a.lerˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis alertado [u.ˈβje.ɾejs a.lerˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren alertado [u.ˈβje.ɾen a.lerˈta.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   alerta  alertá [aˈler.ta] [a.lerˈta] (usted)   alerte [aˈler.te] (nosostros-as)   alertemos [a.lerˈte.mos] (vosostros-as)   alertad [a.lerˈtað] (ustedes)   alerten [aˈler.ten]