پرش به محتوا

پروتئین‌های غشای پیرامونی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Schematic representation of the different types of interaction between monotopic membrane proteins and the cell membrane: # interaction by an amphipathic α-helix parallel to the membrane plane (in-plane membrane helix) # interaction by a hydrophobic loop # interaction by a covalently bound membrane lipid (lipidation) # electrostatic or ionic interactions with membrane lipids (e.g. through a calcium ion)

پروتئین غشائی پیرامونی یا پروتئین‌های غشای محیطی، پروتئین‌های غشایی هستند که فقط به‌طور موقت به غشای بیولوژیکی که با آن در ارتباط هستند، چسبیده‌اند. این پروتئین‌ها به پروتئین‌های غشای انتگرال متصل می‌شوند، یا در نواحی محیطی لایه لیپید نفوذ می‌کنند. به‌عنوان‌مثال زیر واحد پروتئین‌های تنظیم‌کننده بسیاری از کانال‌های یونی و گیرنده‌های ترانسممبران می‌توانند به‌عنوان پروتئین‌های غشای محیطی تعریف شوند. برخلاف پروتئین‌های غشای انتگرال، پروتئین‌های غشای محیطی تمایل به جمع‌آوری در جزء محلول در آب یا کسری از کلیه پروتئین‌های استخراج‌شده در طی یک روش تصفیه پروتئین دارند. پروتئین بالنگرهای GPI از این قاعده مستثنی هستند و می‌توانند دارای خاصیت تصفیه مشابه پروتئین‌های غشایی انتگرال باشند. اتصال قابل‌برگشت پروتئین‌ها به غشاهای بیولوژیکی نشان می‌دهد که آن‌ها از طریق مکانیسم‌های مختلف، سیگنالینگ سلولی و بسیاری از رویدادهای مهم سلولی را تنظیم می‌کنند.[۱] به‌عنوان‌مثال، ارتباط نزدیکِ بین بسیاری از آنزیم‌ها و غشاهای بیولوژیکی ممکن است آن‌ها را به نزدیکی با چربی سازندهٔ (سوبسترا) خود داشته باشند.[۲] اتصال غشاء ممکن است باعث ترکیب مجدد، جداسازی یا تغییر ساختار در بسیاری از حوزه‌های ساختاری پروتئین شود و درنتیجه سبب فعال شدن فعالیت بیولوژیک آن‌ها شود.[۳][۴] علاوه بر این، موقعیت بسیاری از پروتئین‌ها به هر دو سطح داخلی یا خارجی یا اجزای غشای ساکن آن‌ها بومی‌سازی می‌شود.[۵] این پدیده با افزایش احتمال هرگونه تعامل مناسب پروتئین و پروتئین، مونتاژ مجتمع‌های چند پروتئین را تسهیل می‌کند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ David S. Cafiso Structure and interactions of C2 domains at membrane surfaces. In: Tamm LK (Editor) (2005). Protein-Lipid Interactions: From Membrane Domains to Cellular Networks. Chichester: John Wiley & Sons. pp. 403–22. ISBN 3-527-31151-3. {{cite book}}: |author= has generic name (help)
  2. ↑ Ghosh M; Tucker; DE.; et al. (2006). "Properties of group IV phospholipase A2 family (review)". Prog. Lipid. Res. 45 (6): 487–510. doi:10.1016/j.plipres.2006.05.003. PMID 16814865. {{cite journal}}: Unknown parameter |name-list-format= ignored (|name-list-style= suggested) (help)
  3. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Johnson_2002 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. ↑ Guruvasuthevan RT, Craig JW, et al. (2006). "Evidence that membrane insertion of the cytosolic domain of Bcl-xL is governed by an electrostatic turtle suny mechanism". J. Mol. Biol. 359 (4): 1045–1058. doi:10.1016/j.jmb.2006.03.052. PMC 1785297. PMID 16650855.
  5. ↑ Takida S, Wedegaertner PB (2004). "Exocytic pathway-independent plasma membrane targeting of heterotrimeric G proteins". FEBS Letters. 567 (2–3): 209–213. doi:10.1016/j.febslet.2004.04.062. PMID 15178324.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Integral membrane protein». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۸.

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پروتئین‌های_غشای_پیرامونی&oldid=36896706»