لئوپولد فون رانکه
لئوپولد فون رانکه | |
---|---|
زادهٔ | ۲۱ دسامبر ۱۷۹۵ |
درگذشت | ۲۳ مهٔ ۱۸۸۶ |
ملیت | آلمان |
محل تحصیل | دانشگاه لایپزیگ |
پیشه | تاریخنگار |
لئوپولد فون رانکه (به آلمانی: Leopold von Ranke) (زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۷۹۵ - درگذشتهٔ ۲۳ می۱۸۸۶) تاریخنگار اهل آلمان بود که به عنوان یکی از برجستهترین بنیانگذاران تاریخنگاری مدرن شناخته میشود. وی استاندارهایی برای تاریخنویسی معاصر بنیانگذارد و بیشتر بر تاریخ سیاسی و تاریخ دیپلماتیک تمرکز داشت.[۱]
رانکه در شهر ویهه به دنیا آمد. آموزش او کمی در منزل و کمی در موسسهٔ شولپفورتا صورت گرفت. سالهای اول زندگی او با عشق به یونان باستان، زبان لاتین و کلیسای لوتری پیوند خورد. رانکه در سال ۱۸۱۴ وارد دانشگاه لایپزیگ شد.
برای انتشار اولین کتابش در سال ۱۸۲۴ با عنوان تاریخ مردمان لاتین و آلمانیتبار از ۱۴۹۴ تا ۱۵۱۴ او به میزان زیادی از انواع وسیعی از منابع استفاده کرد که در آن زمان معمول نبود. این منابع شامل خاطرات، نامههای شخصی و رسمی، اسناد دولتی، حکم نامههای سیاسی، و روایات شاهدان عینی میشدند. به این معنا او به سمت فیلولوژی (زبانشناسی تاریخی) روی آورد ولی بر اسناد زمینی تأکید کرد تا متون عهد قدیم و بیگانه.
به دنبال موفقیت کتاب یادشده، به رانکه سمتی در دانشگاه برلین داده شد. در دانشگاه او عمیقاً درگیر مباحثاتی شد که بین طرفداران پروفسور فردریک کارل -که بر روی انواع مختلف دورههای زمانی متفاوت تاریخ تأکید میکرد- و طرفداران فیلسوف معروف هگل که به تاریخ به چشم یک داستان پایان ناپذیر جهانی مینگریست. رانکه از دیدگاه اول پشتیبانی مینمود و نظرگاه هگلی را تحت عنوان رهیافتی "همهکاره" مورد انتقاد قرار میداد.
روششناسی
[ویرایش]عصاره روش رانکه این بود که باور نداشت نظریههای عمومی بتوانند در پهنه زمان و مکان حکمفرمایی کنند. بلکه دربارهٔ زمان میبایست بر اساس منابع اولیه نظر داد. او میگفت: "دریافت من از ایدههای پیشرو این است که آنها گرایشهای غالب هر سده هستند. این گرایشها اما فقط قابل توصیف هستند؛ نه اینکه قابل خلاصه سازی در یک مفهوم باشند." رانکه با فلسفه تاریخ مخالف بود، خصوصاً آن گونه که توسط هگل به کار گرفته میشد. او مدعی بود که هگل نقش انسانها در تاریخ را با تکیه بر یک ایده یا یک کلمه که محدود به یک مفهوم است نادیده میانگارد.
این عدم تأکید بر نظریههای متحدکننده، سبب شد برخی او را به تجربه گرایی بدون تفکر متهم کنند. در سده نوزدهم میلادی، کار رانکه بسیار مشهور شده بود و نظریات او دربارهٔ کاربرد تاریخ تدریجاً، نظریه غالب تاریخشناسی غرب شد. با اینحال او در معاصران خود منتقدینی داشت همچون کارل مارکس.
روش رانکه هنوز هم در کاربرد تاریخ تأثیرگذار به حساب میآید ولی طیف وسیعتر نظریات او در باب تاریخشناسی و تجربه گرایی منسوخ شدهاند. به عنوان مثال در اواسط قرن بیستم E. H. Carr در انتقاد از رانکه بیان نمود که کار مورخ صرفاً گزارش رخدادها نیست بلکه او باید از میان منابع به دستچین کردن نیز بپردازد.
پانویس
[ویرایش]- ↑ «تاریخ و تاریخنگاری در اسلام و ایران». روزنامه رسالت. ۲۰/10/۸۵. دریافتشده در ۱۹ نوامبر ۲۰۱۱. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک)
منابع
[ویرایش]- Evans، Richard (۲۰۰۰). In Defence of History (Revised ed.). London: Granta Books. pp. ۲۵۶. ISBN 9781862073951.
- Gay، Peter (۱۹۷۴). Style In History. New York: McGraw-Hall. pp. ۲۵۶. ISBN 0393305589.
- Geyl، Pieter (۱۹۵۸). Debates with Historians. New York: Meridian. pp. ۲۸۷.
- Gilbert، Felix (۱۹۹۰). History: Politics or Culture? Reflections on Ranke and Burckhardt. Princeton، NJ: Princeton University Press. pp. ۱۰۹. ISBN 0-691-03163-0.
- Gooch، G.P. (۱۹۳۵). History and Historians in the Nineteenth Century. New York: Longman's. pp. ۵۴۷.
- Green، Anna; Troup، Kathleen (eds.) (۱۹۹۹). The Houses of History: A Critical Reader in Twentieth-Century History and Theory. Manchester: Manchester University Press. pp. ۳۳۸. ISBN 9780719052552.
- Iggers، Georg; Powell، J.M. (eds.) (۱۹۹۰). Leopold von Ranke and the Shaping of the Historical Discipline. Syracuse، NY: Syracuse University Press. pp. ۲۲۳. ISBN 0815624697.
- Krieger، Leonard (۱۹۷۷). Ranke: The Meaning of History. Chicago، IL: University of Chicago Press. pp. ۴۰۲. ISBN 0226453499.
- Laue، Theodore von (۱۹۵۰). Leopold von Ranke، the Formative Years. Princeton، NJ: Princeton University Press. pp. ۲۳۰.
- Novick، Peter (۱۹۸۸). That Noble Dream: the 'Objectivity' Question and the American Historical Profession. Cambridge: Cambridge University Press. pp. ۶۴۸. ISBN 0521357454.
- von Ranke، Leopold (۱۹۷۳). Georg Iggers & Konrad von Moltke. ed. The Theory and Practice of History. Indianapolis، IN: Bobbs-Merril. pp. ۵۱۴. ISBN 067251673X.
- Stern، Fritz، ed (۱۹۷۳). The Varieties of History: From Voltaire to the Present (۲nd ed.). New York: Vintage Books. pp. ۵۲۸. ISBN 039471962X.
- White، Hayden (۱۹۷۳). Metahistory. Baltimore، MD: Johns Hopkins University Press. pp. ۴۴۸. ISBN 0801817617.
- اعضای فرهنگستان سلطنتی هنر و علوم هلند
- اعضای مجمع فیلسوفان آمریکا
- اعضای مکاتبهای فرهنگستان علوم سن پترزبورگ
- اعضای هیئت علمی دانشگاه هومبولت برلین
- اهالی قلمرو ساکسونی
- اهالی ویهه
- پادشاهیخواهان اهل آلمان
- تاریخنگاران اهل آلمان
- دانشآموختگان دانشگاه لایپزیگ
- درگذشتگان ۱۸۸۶ (میلادی)
- دریافتکنندگان پور لو مریت (نشان غیرنظامی)
- دریافتکنندگان نشان ماکسیمیلیان بایرن برای علم و هنر
- زادگان ۱۷۹۵ (میلادی)
- لوتریانهای اهل آلمان
- لوتریانهای سده ۱۹ (میلادی)
- نویسندگان سده ۱۹ (میلادی) اهل آلمان
- نویسندگان لوتری
- نویسندگان مرد اهل آلمان
- نویسندگان مرد سده ۱۹ (میلادی) اهل آلمان
- نویسندگان مرد غیرداستانی اهل آلمان