پرش به محتوا

داروهای ضد افسردگی و خطر خودکشی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رابطه میان مصرف داروهای ضد افسردگی و خطر خودکشی، نامشخص، پیچیده و همواره مورد پژوهش است. برخی مطالعات حاکی از آن هستند که مصرف برخی داروهای ضد افسردگی، با افزایش خطر خودکشی در برخی بیماران، همبستگی دارند. این مشکل به اندازه‌ای مهم بوده که بعضی دولت‌ها را مجبور کند بر روی بسته‌های این گونه داروها، برچسب میزان احتمال افزایش خودکشی را بزنند. این‌که چرا چنین است، مشخص نیست و این در حالی است که برخی مطالعات دیگر حاکی از آن هستند که مصرف داروهای ضد افسردگی باعث کاهش افکار خودکشی می‌شوند.[۱]

رابطه داروهای ضد افسردگی با خطر خودکشی

[ویرایش]

بر پایه پژوهشی در سال ۲۰۱۲، اینکه مصرف داروهای ضد افسردگی، ممکن است که خطر خودکشی را در برخی بیماران افسرده افزایش دهند، ابتدا در سال ۱۹۵۸ مطرح شد. به مدت ۳۰ سال از این داروها تنها برای بیماران مبتلا به افسردگی شدید و بستری شده در بیمارستان استفاده می‌شد. مسئله افزایش خطر خودکشی توسط بازدارنده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) با گزارشی در سال ۱۹۹۰ مبنی بر اینکه فلوکستین ممکن است خطر خودکشی را در بیمار تقویت کند، مورد توجه افکار عمومی قرار گرفت.[۲] ۱۴ سال بعد، برچسب‌های هشداردهنده‌ای روی این داروها زده می‌شد که در رابطه با «شرایطی که در هنگام مصرف، در هنگام قطع مصرف، در هنگام تغییر دوز دارو و اینکه ممکن است این داروها به بیماری‌های جانبی فرد غیر از افسردگی همچون، اضطراب یا اعتیاد، دامن بزنند،» هشدارهای لازم را به مصرف‌کننده می‌داد.[۲]

خطرات بیش‌تر برای جوانان

[ویرایش]

به افرادی که کم‌تر از ۲۴ سال سن دارند و از داروهای ضد افسردگی بهره می‌برند، هشدار داده می‌شود که مصرف این داروها، ممکن است رفتار خودکشی‌مآبانه را در آن‌ها افزون کند.[۳] برای این کار برچسب‌های هشداردهنده از سال ۲۰۰۶ به بعد روی بسته این گونه داروها زده می‌شود.[۴]

سازمان غذا و دارو آمریکا در رابطه با مصرف پاروکستین در مقابل مصرف پروزاک برای درمان افسردگی در کودکان و نوجوانان هشدار داده است.[۵]

تجویز داروهای مهار بازجذب سروتنین برای درمان افسردگی در کودکان و بزرگسالان در ایالات متحده آمریکا و برخی کشورهای اروپایی، پس از هشدارهای داده شده توسط ادرات مربوطه، مبنی بر این که داروهای ضد افسردگی ممکن است خطر خودکشی را در کودکان افزایش دهد، بسیار کاهش یافت. این کاهش تجویز با افزایش میزان خودکشی‌های کودکان و نوجوانان در به‌طور مثال ایالات متحده با ۱۴٪ افزایش یا در هلند با ۵۰٪ افزایش، ارتباط مستقیم داشته‌است.[۶]

هشدارها

[ویرایش]

بر اساس قوانین سازمان غذا و دارو آمریکا یا FDA ، « هشدار جعبه سیاه » روی تمامی داروهای مهار بازجذب سروتونین زده می‌شود مبنی بر اینکه مصرف این داروها ممکن است خطر خودکشی را در کودکان یا بزرگسالان ۲ برابر کند (از ۲ تن در هر ۱٬۰۰۰ تن به ۴ تن در هر ۱٬۰۰۰).[۳][۷] اینکه آیا افزایش نرخ خودکشی بر اثر مصرف داروها بوده، که بدان اثر متناقض نیز گفته می‌شود، یا مثلاً مصرف داروهای ضد افسردگی سبب شده که بیماران افسرده که در شرایط عادی به سبب افسردگی حوصله انجام هیچ کاری را ندارند، به خود آمده و پیش از اتمام دوره افسردگی شان اقدام به عمل خودکشی نمایند، همواره در پرده‌ای از ابهام بوده‌است.[۳][۸][۹] بیماران جوان‌تر می‌بایست بیش‌تر مورد دیدبانی خودکشی به منظور پی بردن به هر گونه فکر خودکشی یا رفتار خودکشی‌مآبانه در آن‌ها و در نتیجه پیشگیری به‌موقع از خودکشی قرار گیرند. این عمل می‌بایست به‌ویژه در ۸ هفته نخست بستری شدن آن‌ها صورت گیرد.[۱۰]

افزایش خطر خودکشی پس از قطع مصرف دارو

[ویرایش]

در پژوهشی در سال ۲۰۰۹ مشخص شد که قطع مصرف دارو پس از مدتی، سبب افزایش خطر خودکشی می‌شود.[۱۱] در تحقیق دیگری شامل ۱۵۹٬۸۱۰ تن مصرف‌کننده امی تریپتیلین، فلوکسیتین، پروکستین یا دوتیپین، مشخص شد که خطر خودکشی در ماه نخست پس از استفاده از ضد افسردگی‌ها، به‌ویژه در روز ۱ تا ۹ آغاز مصرف، افزایش می‌یابد.[۱۲]

شيوع

[ویرایش]

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری در گزارشی به تاریخ ۶ دسامبر ۲۰۰۷، اعلام داشت که نرخ خودکشی نوجوانان آمریکایی، به‌ویژه دختران ۱۰ تا ۲۴ سال، از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۹ نزدیک به ۸٪ افزایش داشته اشت.[۱۳] این یعنی ۷٫۳۲ تن خودکشی در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن در بازه سنی ۱۰ تا ۲۴ سال.[۱۴] برخی پژوهشگران در این رابطه معتقدند که : " این خطرناک است که بخواهیم بر مبنای داده‌های سال‌به‌سال به جای داده‌های پیاپی در رابطه با مصرف ضد افسردگی‌ها و ارتباط آن با خطر خودکشی اظهار نظر کنیم.[۱۵]

واقع‌بینانه‌تر این است که ارتباط میان روند مصرف داروهای روان‌درمانی را با میزان افزایش یا کاهش خطر خودکشی در میان گروه‌های کوچک اما از نقاط مختلف جغرافیایی و صورت پیاپی و نه سال‌به‌سال بررسی کنیم. تا نتایج تحقیقات جزئی‌نگرانه‌تر مشخص نشود، نمی‌توان منطقی برای این هشدارهای اداره غذا و داروی آمریکا یافت."[۱۶][۱۷] تحقیقاتی نيز انجام شده که ثابت می‌کنند مصرف ضد افسردگی‌ها باعث کاهش خطر خودکشی در فرد می‌شوند.[۱۸][۱۹]

همچنین در تحقیقی دیگر مشخص شد که مصرف داروهای ضد افسردگی رایج حتی ممکن است هیچ تأثیری از لحاظ امنیت خودکشی، به‌طور مثال اینکه خودکشی را در فرد تقویت کند یا سبب کاهش آن شود، نداشته باشند. اینکه آیا دیگر مانورهای درمانی همچون مشاوره ممکن است اثر متناقضی در رابطه با خودکشی یا رفتار خودکشی‌مآبانه در کودکان و بزرگسالانی که داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کنند داشته باشند یا خیر، در پرده‌ای از ابهام است.[۲۰]

داروهای کاهنده خطر خودکشی

[ویرایش]

در پژوهشی به سال ۲۰۱۲ که شامل داده‌هایی از ۴۱ کلینیک و ۹٬۰۰۰ بیمار می‌شود، مشخص شد که «فلوکستین و ونلافاکسین خطر خودکشی را در کودکان و بزرگ‌سالان کاهش داده است. این کاهش همچنین شامل علائم افسردگی در فرد و در نتیجه افزایش بهبودی فرد نیز می‌شود. البته برای جوانان چنین کاهشی آن چنان مشهود نبود. اما لازم به ذكر است که جوانان در این تحقیق از راه این داروها افسردگی شان درمان شد.»[۲۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Depression (PDQ®): Supportive care - Health Professional Information [NCI]". Archived from the original on 30 March 2015. Retrieved 23 March 2015.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Healy D, Aldred G (2005). "Antidepressant drug use and the risk of suicide" (PDF). International Review of Psychiatry. 17: 163–172. doi:10.1080/09540260500071624. Archived from the original (PDF) on 1 July 2015. Retrieved 8 May 2016. {{cite journal}}: More than one of |بازیابی= و |access-date= specified (help); More than one of |تاریخ بایگانی= و |archive-date= specified (help); More than one of |نشانی بایگانی= و |archive-url= specified (help)
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Take a Pill, Kill Your Sex Drive? 6 Reasons Antidepressants Are Misnamed بایگانی‌شده در ۶ مه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, Bruce E. Levine, AlterNet, July 11, 2012[منبع خودچاپ‌کرده]
  4. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۸ مه ۲۰۱۶.[full citation needed]
  5. ↑ "Depression Antidepressants in Teenagers and Children". Archived from the original on 20 May 2013. Retrieved 2010-07-01.[منبع غیرمعتبر پزشکی]
  6. ↑ Gibbons, R. D.; Brown, C. H.; Hur, K.; Marcus, S. M.; Bhaumik, D. K.; Erkens, J. A.; Herings, R. M.C.; Mann, J. J. (2007). "Early Evidence on the Effects of Regulators' Suicidality Warnings on SSRI Prescriptions and Suicide in Children and Adolescents". American Journal of Psychiatry. 164 (9): 1356–63. doi:10.1176/appi.ajp.2007.07030454. PMID 17728420.
  7. ↑ Lenzer, J. (2006). "Antidepressants double suicidality in children, says FDA". BMJ. 332 (7542): 626. doi:10.1136/bmj.332.7542.626-c. PMC 1403257. PMID 16543316.
  8. ↑ "SSRI Antidepressants". Patient.info. 2010-10-27. Retrieved 2012-11-30.
  9. ↑ Stone, M.; Laughren, T.; Jones, M L.; Levenson, M.; Holland, P C.; Hughes, A.; Hammad, T. A; Temple, R.; Rochester, G. (2009). "Risk of suicidality in clinical trials of antidepressants in adults: Analysis of proprietary data submitted to US Food and Drug Administration". BMJ. 339: b2880. doi:10.1136/bmj.b2880. PMC 2725270. PMID 19671933.
  10. ↑ "Pediatric Supportive Care (PDQ®)". Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  11. ↑ Valuck, Robert J.; Orton, Heather D.; Libby, Anne M. (2009). "Antidepressant Discontinuation and Risk of Suicide Attempt". The Journal of Clinical Psychiatry. 70 (8): 1069–77. doi:10.4088/JCP.08m04943. PMID 19758520.
  12. ↑ Jick, H.; Kaye, JA; Jick, SS (2004). "Antidepressants and the Risk of Suicidal Behaviors". JAMA. 292 (3): 338–43. doi:10.1001/jama.292.3.338. PMID 15265848.
  13. ↑ Carey, Benedict (September 7, 2007). "Suicide Rises in Youth; Antidepressant Debate Looms". New York Times.
  14. ↑ Jureidini, J. (2007). "The Black Box Warning: Decreased Prescriptions and Increased Youth Suicide?". American Journal of Psychiatry. 164 (12): 1907, author reply 1908–10. doi:10.1176/appi.ajp.2007.07091463. PMID 18056248.
  15. ↑ "Adverse Effects of Anti-depressants". Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  16. ↑ Olfson, M.; Shaffer, D. (2007). "SSRI Prescriptions and the Rate of Suicide". American Journal of Psychiatry. 164 (12): 1907–1908. doi:10.1176/appi.ajp.2007.07091467. PMID 18056247.
  17. ↑ Kung HC, Hoyert DL, Xu J, Murphy SL. "N C H S - Health E Stats - Deaths: Preliminary Data for 2005". National Center for Health Statistics. Archived from the original on 12 December 2007. Retrieved 2007-12-12.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  18. ↑ Bridge, Jeffrey A.; Iyengar, S; Salary, CB; Barbe, RP; Birmaher, B; Pincus, HA; Ren, L; Brent, DA (2007). "Clinical Response and Risk for Reported Suicidal Ideation and Suicide Attempts in Pediatric Antidepressant Treatment: A Meta-analysis of Randomized Controlled Trials". JAMA. 297 (15): 1683–96. doi:10.1001/jama.297.15.1683. PMID 17440145.
  19. ↑ Beasley, Charles M.; Ball, Susan G.; Nilsson, Mary E.; Polzer, John; Tauscher-Wisniewski, Sitra; Plewes, John; Acharya, Nayan (2007). "Fluoxetine and Adult Suicidality Revisited". Journal of Clinical Psychopharmacology. 27 (6): 682–6. doi:10.1097/jcp.0b013e31815abf21. PMID 18004137.
  20. ↑ Schneeweiss, S.; Patrick, A. R.; Solomon, D. H.; Dormuth, C. R.; Miller, M.; Mehta, J.; Lee, J. C.; Wang, P. S. (2010). "Comparative Safety of Antidepressant Agents for Children and Adolescents Regarding Suicidal Acts". Pediatrics. 125 (5): 876–88. doi:10.1542/peds.2009-2317. PMC 2884182. PMID 20385637.
  21. ↑ Gibbons, Robert D.; Brown, C. Hendricks; Hur, Kwan; Davis, John M.; Mann, J. John (2012). "Suicidal Thoughts and Behavior with Antidepressant Treatment: Reanalysis of the Randomized Placebo-Controlled Studies of Fluoxetine and Venlafaxine". Archives of General Psychiatry. 69 (6): 580–7. doi:10.1001/archgenpsychiatry.2011.2048. PMC 3367101. PMID 22309973. {{cite journal}}: Unknown parameter |laydate= ignored (help); Unknown parameter |laysource= ignored (help); Unknown parameter |laysummary= ignored (help)

جستارهای وابسته

[ویرایش]
  • Fergusson D, Doucette S, Cranley-Glass K (2005). "The association between suicide attempts and SSRIs: A systematic review of 677 randomised controlled trials representing 85,470 participants". British Medical Journal. 330: 396–399.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  • Healy D, Herxheimer A, Menkes D (2006). Antidepressants and violence: Problems at the interface of medicine and law. PLoS Medicine 3, September
  • Healy D, Harris M, Tranter R, Gutting P, Austin R, Jones-Edwards G, Roberts AP (2006). Lifetime suicide rates in treated schizophrenia: 1875–1924 and 1994–1998 cohorts compared. British Journal of Psychiatry 188, 223–228. With Commentary by T Turner, 229–230.
  • Reseland S, Le Noury J, Aldred G (2008). "National suicide rates 1961–2003: further analysis of Nordic data for suicide, autopsies and ill-defined death rates". Psychotherapy and Psychosomatics. 77: 78–82. doi:10.1159/000112884.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  • Healy D, Brent D (2009). "Are Selective Serotonin Reuptake Inhibitors a risk factor for adolescent suicides?". Canadian Journal of Psychiatry. 54: 69–71.
  • Healy D (2011). "Science, rhetoric and the causality of adverse events". International J Risk & Safety in Medicine. 23 (3): 149–162.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=داروهای_ضد_افسردگی_و_خطر_خودکشی&oldid=40274451»