اعتماد مصرف‌کننده
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (آوریل ۲۰۲۳) |
اعتماد مصرف‌کننده یک نماگر اقتصادی است که میزان خوش‌بینی مصرف‌کنندگان را نسبت به وضعیت کلی اقتصاد و وضعیت مالی شخصی خود اندازه‌گیری می‌کند. اگر مصرف‌کننده به اقتصاد آینده آتی و مالی شخصی خود اطمینان داشته باشد، مصرف‌کننده بیش از انجام پس‌انداز هزینه خواهد کرد.
وقتی اعتماد مصرف‌کننده بالا باشد، مصرف‌کنندگان خرید بیشتری انجام می‌دهند. وقتی اعتماد پایین است، مصرف‌کنندگان تمایل دارند بیشتر پس‌انداز کنند و کمتر خرج کنند. یک روند ماه به ماه در اعتماد مصرف‌کننده منعکس کننده چشم‌انداز مصرف‌کنندگان با توجه به توانایی آنها برای یافتن و حفظ مشاغل خوب با توجه به درک آنها از وضعیت فعلی اقتصاد و وضعیت مالی شخصی آنها است.
اعتماد مصرف‌کننده معمولاً با گسترش اقتصاد افزایش می‌یابد و زمانی که اقتصاد منقبض می‌شود کاهش می‌یابد. در ایالات متحده، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این معیار یک شاخص ناکافی از عملکرد بازار سهام است.
استفاده و کاربرد
[ویرایش]سرمایه گذاران، تولیدکنندگان، خرده فروشان، بانک‌ها، پژوهشگران افکار عمومی و سازمان‌های دولتی از ارزیابی‌های مختلفی از اعتماد مصرف‌کننده در برنامه‌ریزی اقدامات خود استفاده می‌کنند. توانایی پیش‌بینی تغییرات عمده در اعتماد مصرف‌کننده به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد که تمایل مصرف‌کنندگان را برای خریدهای جدید بسنجند. در نتیجه، مشاغل می‌توانند عملیات خود را تنظیم کنند و دولت می‌تواند برای تغییر درآمد مالیاتی آماده شود. اگر اعتماد در حال کاهش باشد و انتظار می‌رود مصرف‌کنندگان هزینه‌های خود را کاهش دهند، اکثر تولیدکنندگان تمایل دارند حجم تولید خود را بر این اساس کاهش دهند. برای مثال، اگر تولیدکنندگان پیش‌بینی کنند که مصرف‌کنندگان خریدهای خرده‌فروشی را به‌ویژه برای کالاهای گران‌قیمت و بادوام کاهش دهند، موجودی‌های خود را از قبل کاهش می‌دهند و ممکن است سرمایه‌گذاری در پروژه‌ها و امکانات جدید را به تأخیر بیندازند. به همین ترتیب، اگر بانک‌ها از مصرف‌کنندگان انتظار داشته باشند که هزینه‌های خود را کاهش دهند، برای کاهش فعالیت‌های وام‌دهی، مانند درخواست‌های وام مسکن و استفاده از کارت اعتباری آماده می‌شوند. سازندگان برای کاهش حجم ساخت و ساز خانه برنامه‌ریزی خواهند کرد و دولت برای کاهش درآمدهای مالیاتی آینده آماده خواهد شد. از سوی دیگر، اگر اعتماد مصرف‌کننده بهبود یابد، انتظار می‌رود مردم خرید کالاها و خدمات خود را افزایش دهند و با پیش‌بینی این تغییر، تولیدکنندگان می‌توانند تولید و موجودی را افزایش دهند. کارفرمایان بزرگ نیز می‌توانند نرخ استخدام را افزایش دهند و سازندگان می‌توانند برای نرخ‌های بالاتر ساخت و ساز مسکن آماده شوند. در این شرایط همچنین بانک‌ها می‌توانند برای افزایش تقاضا برای محصولات اعتباری برنامه‌ریزی کنند و دولت می‌تواند انتظار بهبود درآمدهای مالیاتی را بر اساس افزایش مخارج مصرف‌کننده داشته باشد.
تا قبل از سال ۲۰۰۹ میلادی، هیچ تلاش سیستماتیکی برای ردیابی و اندازه‌گیری اعتماد مصرف‌کننده در سراسر جهان وجود نداشت. در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲، گالوپ داده‌های اعتماد اقتصادی جهانی را از طریق نظرسنجی جهانی گالوپ جمع‌آوری کرد و داده‌های ۱۰۸ کشور مورد بررسی را در هر دو سال تجزیه و تحلیل کرد. شاخص اعتماد اقتصادی گالوپ بر اساس پاسخ‌های ترکیبی به دو سؤال است: اولی از افراد می‌خواهد شرایط اقتصادی امروز کشورشان را رتبه‌بندی کنند و دوم اینکه آیا فکر می‌کنند شرایط اقتصادی در کشورشان به‌طور کلی در حال بهتر شدن یا بدتر شدن است.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ McCarthy, Justin (29 April 2013). "Global Economic Confidence Little Changed Since 2009". Gallup. Retrieved 2017-01-17.