fjúka

See also: fjuka

Icelandic

Etymology

From Old Norse fjúka, from Proto-Germanic *feukaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfjuːka/
• Rhymes: -uːka

Verb

fjúka (strong verb, third-person singular past indicative fauk, third-person plural past indicative fuku, supine fokið)

1. (intransitive) to be drifted by the wind; to be blown away

   Það verður hvasst. Hugið að lausamunum sem geta fokið!

   It's going to be windy. Think of loose objects which could blow away!

Conjugation

fjúka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fjúka
supine (sagnbót)		fokið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fjúkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fýk	við fjúkum	present (nútíð)	ég fjúki	við fjúkum
	þú fýkur	þið fjúkið		þú fjúkir	þið fjúkið
	hann, hún, það fýkur	þeir, þær, þau fjúka		hann, hún, það fjúki	þeir, þær, þau fjúki
past (þátíð)	ég fauk	við fukum	past (þátíð)	ég fyki	við fykjum
	þú faukst	þið fukuð		þú fykir	þið fykjuð
	hann, hún, það fauk	þeir, þær, þau fuku		hann, hún, það fyki	þeir, þær, þau fykju
imperative (boðháttur)	fjúk (þú)	fjúkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fjúktu	fjúkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fjúkast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fjúkast
supine (sagnbót)		fokist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fjúkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fýkst	við fjúkumst	present (nútíð)	ég fjúkist	við fjúkumst
	þú fýkst	þið fjúkist		þú fjúkist	þið fjúkist
	hann, hún, það fýkst	þeir, þær, þau fjúkast		hann, hún, það fjúkist	þeir, þær, þau fjúkist
past (þátíð)	ég faukst	við fukumst	past (þátíð)	ég fykist	við fykjumst
	þú faukst	þið fukust		þú fykist	þið fykjust
	hann, hún, það faukst	þeir, þær, þau fukust		hann, hún, það fykist	þeir, þær, þau fykjust
imperative (boðháttur)	fjúkst (þú)	fjúkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fjúkstu	fjúkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fokinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fokinn	fokin	fokið		foknir	foknar	fokin
accusative (þolfall)	fokinn	fokna	fokið		fokna	foknar	fokin
dative (þágufall)	foknum	fokinni	foknu		foknum	foknum	foknum
genitive (eignarfall)	fokins	fokinnar	fokins		fokinna	fokinna	fokinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fokni	fokna	fokna		foknu	foknu	foknu
accusative (þolfall)	fokna	foknu	fokna		foknu	foknu	foknu
dative (þágufall)	fokna	foknu	fokna		foknu	foknu	foknu
genitive (eignarfall)	fokna	foknu	fokna		foknu	foknu	foknu

Derived terms

• fok (“drifting”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *feukaną.

Verb

fjúka (singular past indicative fauk, plural past indicative fuku, past participle fokinn)

1. (intransitive) to be drifted (by the wind)
2. (figuratively) to fly

   Synonym: fljúga

Conjugation

Conjugation of fjúka — active (strong class 2)

infinitive	fjúka
present participle	fjúkandi
past participle	fokinn
indicative	present	past
1st-person singular	fýk	fauk
2nd-person singular	fýkr	faukt
3rd-person singular	fýkr	fauk
1st-person plural	fjúkum	fukum
2nd-person plural	fjúkið	fukuð
3rd-person plural	fjúka	fuku
subjunctive	present	past
1st-person singular	fjúka	fyka
2nd-person singular	fjúkir	fykir
3rd-person singular	fjúki	fyki
1st-person plural	fjúkim	fykim
2nd-person plural	fjúkið	fykið
3rd-person plural	fjúki	fyki
imperative	present
2nd-person singular	fjúk
1st-person plural	fjúkum
2nd-person plural	fjúkið

Conjugation of fjúka — mediopassive (strong class 2)

infinitive	fjúkask
present participle	fjúkandisk
past participle	fokizk
indicative	present	past
1st-person singular	fjúkumk	fukumk
2nd-person singular	fýksk	faukzk
3rd-person singular	fýksk	fauksk
1st-person plural	fjúkumsk	fukumsk
2nd-person plural	fjúkizk	fukuzk
3rd-person plural	fjúkask	fukusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	fjúkumk	fykumk
2nd-person singular	fjúkisk	fykisk
3rd-person singular	fjúkisk	fykisk
1st-person plural	fjúkimsk	fykimsk
2nd-person plural	fjúkizk	fykizk
3rd-person plural	fjúkisk	fykisk
imperative	present
2nd-person singular	fjúksk
1st-person plural	fjúkumsk
2nd-person plural	fjúkizk

Descendants

• Icelandic: fjúka (“to be blown away”)
• Faroese: fúka (“to drift, dash, be blown away”)
• Norwegian Nynorsk: fyke, fyka (“to fly away”)
• Jamtish: fýke
• Old Swedish: fiūka, fȳka
  • Swedish: fjuka, fyka (“to be drifted by the wind”)
• Scanian: fýga
• Danish: fyge (“to be moved by the wind”)
  • Norwegian Bokmål: fyke

References

• “fjúka”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press