fljúga

See also: fljuga

Icelandic

Etymology

From Old Norse fljúga, from Proto-Germanic *fleuganą, from Proto-Indo-European *plewk-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfljuːa/

  Rhymes: -uːa

Verb

fljúga (strong verb, third-person singular past indicative flaug, third-person plural past indicative flugu, supine flogið)

1. (intransitive) to fly

Conjugation

fljúga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fljúga
supine (sagnbót)		flogið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fljúgandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flýg	við fljúgum	present (nútíð)	ég fljúgi	við fljúgum
	þú flýgur	þið fljúgið		þú fljúgir	þið fljúgið
	hann, hún, það flýgur	þeir, þær, þau fljúga		hann, hún, það fljúgi	þeir, þær, þau fljúgi
past (þátíð)	ég flaug	við flugum	past (þátíð)	ég flygi	við flygjum
	þú flaugst	þið fluguð		þú flygir	þið flygjuð
	hann, hún, það flaug	þeir, þær, þau flugu		hann, hún, það flygi	þeir, þær, þau flygju
imperative (boðháttur)	fljúg (þú)	fljúgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fljúgðu	fljúgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fljúgast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fljúgast
supine (sagnbót)		flogist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fljúgandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flýgst	við fljúgumst	present (nútíð)	ég fljúgist	við fljúgumst
	þú flýgst	þið fljúgist		þú fljúgist	þið fljúgist
	hann, hún, það flýgst	þeir, þær, þau fljúgast		hann, hún, það fljúgist	þeir, þær, þau fljúgist
past (þátíð)	ég flaugst	við flugumst	past (þátíð)	ég flygist	við flygjumst
	þú flaugst	þið flugust		þú flygist	þið flygjust
	hann, hún, það flaugst	þeir, þær, þau flugust		hann, hún, það flygist	þeir, þær, þau flygjust
imperative (boðháttur)	fljúgst (þú)	fljúgist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fljúgstu	fljúgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

floginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	floginn	flogin	flogið		flognir	flognar	flogin
accusative (þolfall)	floginn	flogna	flogið		flogna	flognar	flogin
dative (þágufall)	flognum	floginni	flognu		flognum	flognum	flognum
genitive (eignarfall)	flogins	floginnar	flogins		floginna	floginna	floginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flogni	flogna	flogna		flognu	flognu	flognu
accusative (þolfall)	flogna	flognu	flogna		flognu	flognu	flognu
dative (þágufall)	flogna	flognu	flogna		flognu	flognu	flognu
genitive (eignarfall)	flogna	flognu	flogna		flognu	flognu	flognu

Derived terms

• fljúga út (“to sell like hotcakes”)
• fljúgandi (“flying”)
• fljúgandi hálka (“slippery ice”)
• fljúgast
• fljúgast á (“to wrestle, to scuffle”)
• floginn (“vanished”)
• sveltur sitjandi kráka en fljúgandi fær
• tíminn flýgur

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *fleuganą.

Cognate with Old English flēoġan (Modern English fly), Old Frisian fliāga (Saterland Frisian fljooge), Old Saxon fliogan (Low German flegen), Old Dutch fliogan (Dutch vliegen), Old High German fliogan (German fliegen). Ultimately from Proto-Indo-European *plewk-. Indo-European cognates include Lithuanian plaũkti.

Verb

fljúga (singular past indicative flaug, plural past indicative flugu, past participle floginn)

1. to fly

Conjugation

Having a final -g, the past indicative singular form may be fló instead of the otherwise regular flaug. In the second person, the final -t is geminated so that fló + -t = flótt.

Conjugation of fljúga — active (strong class 2)

infinitive	fljúga
present participle	fljúgandi
past participle	floginn
indicative	present	past
1st-person singular	flýg	flaug, fló
2nd-person singular	flýgr	flaugt, flótt
3rd-person singular	flýgr	flaug, fló
1st-person plural	fljúgum	flugum
2nd-person plural	fljúgið	fluguð
3rd-person plural	fljúga	flugu
subjunctive	present	past
1st-person singular	fljúga	flyga
2nd-person singular	fljúgir	flygir
3rd-person singular	fljúgi	flygi
1st-person plural	fljúgim	flygim
2nd-person plural	fljúgið	flygið
3rd-person plural	fljúgi	flygi
imperative	present
2nd-person singular	fljúg
1st-person plural	fljúgum
2nd-person plural	fljúgið

Conjugation of fljúga — mediopassive (strong class 2)

infinitive	fljúgask
present participle	fljúgandisk
past participle	flogizk
indicative	present	past
1st-person singular	fljúgumk	flugumk
2nd-person singular	flýgsk	flaugzk, flózk
3rd-person singular	flýgsk	flaugsk, flósk
1st-person plural	fljúgumsk	flugumsk
2nd-person plural	fljúgizk	fluguzk
3rd-person plural	fljúgask	flugusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	fljúgumk	flygumk
2nd-person singular	fljúgisk	flygisk
3rd-person singular	fljúgisk	flygisk
1st-person plural	fljúgimsk	flygimsk
2nd-person plural	fljúgizk	flygizk
3rd-person plural	fljúgisk	flygisk
imperative	present
2nd-person singular	fljúgsk
1st-person plural	fljúgumsk
2nd-person plural	fljúgizk

Related terms

• fleygja (“to make fly”)

Descendants

• Icelandic: fljúga
• Faroese: flúgva, fljúgva, fljúga
• Norwegian Nynorsk: fljuga, flyga (partially from present flyg)
• Norwegian Bokmål: fly, flyge
• Swedish: flyga
• Danish: flyve
  • Norwegian Bokmål: flyvende, flyve-

References

• “fljúga”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press