Red Hot Chili Peppers
| Red Hot Chili Peppers | |
|---|---|
  Οι Red Hot Chili Peppers σε συναυλία το 2013 | |
Πληροφορίες | |
| Προέλευση |  Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ |
| Μουσικά είδη | Φανκ ροκ, Εναλλακτική ροκ, Φανκ μέταλ , ραπ ροκ, πανκ(πολύ σπάνια) |
| Παρουσία | 1983-σήμερα |
| Δισκογραφική εταιρεία | ΕΜΙ, Warner Bros. |
| Μέλη | Άντονι Κίντις Flea Τσαντ Σμιθ Τζον Φρουσιάντε |
| Πρώην μέλη | Χίλελ Σλόβακ Jack Irons Cliff Martinez Jack Sherman DeWayne "Blackbyrd" McKnight D.H. Peligro Τζος Κλίνγκχοφερ Arik Marshallo Jesse Tobias Dave Navarro |
| Ιστότοπος | |
| redhotchilipeppers.com | |
| wikidata (π) | |
Οι Red Hot Chili Peppers είναι αμερικάνικο Alternative rock συγκρότημα που ιδρύθηκε στο Λος Άντζελες το 1983.Τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος είναι ο Άντονι Κίντις (φωνητικά) και ο Michael "Flea" Balzary (μπάσο), ντράμερ έγινε το 1988 ο Τσαντ Σμιθ, και κιθαρίστας το 2009, μετά την αποχώρηση του Τζον Φρουσιάντε, ο Τζος Κλίνγκχοφερ. Οι Red Hot Chili Peppers έχουν κερδίσει εφτά Grammy Awards και έχουν πουλήσει πάνω από 80 εκατομμύρια άλμπουμ ανά τον κόσμο.Το 2019 η μπάντα ανακοίνωσε την επιστροφή του Τζον Φρουσιάντε μετά την αποχώρηση του Τζος Κλίνγκχοφερ.[1] Το 2012 εισήλθαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Στις 16 Δεκεμβρίου 2019 οι Red Hot Chili Peppers ανακοίνωσαν ότι ακριβώς 10 χρόνια μετά την αποχώρηση του, ο John Frusciante επιστρέφει στην μπάντα.
Το 1983, όταν και ιδρύθηκε το συγκρότημα, μέλη ήταν ο Anthony Kiedis (φωνητικά), ο Flea (μπάσο), ο Jack Irons (ντραμς) και ο Hillel Slovak (κιθάρα). Οι δύο τελευταίοι έφυγαν λόγω των υποχρεώσεων τους με το άλλο τους συγκρότημα "What Is This?". Τότε το συγκρότημα επιστράτευσε τον Cliff Martinez (ντραμς) και τον Jack Sherman (κιθάρα) και ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ The Red Hot Chili Peppers (1984).
Όταν ο Jack Sherman παραιτήθηκε, το συγκρότημα πήρε πίσω τον Hillel που είχε παραιτηθεί από τους "What Is This?" και ηχογράφησαν το Freaky Styley (1985). Μετά από λίγο και ο Cliff παραιτήθηκε και ο Jack Irons επέστρεψε. Την περίοδο εκείνη ηχογράφησαν το The Uplift Mofo Party Plan (1987). Ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησε και το The Abbey Road EP (1988). Λίγους μήνες μετά ο Hillel πέθανε λόγω υπερβολική δόσης ναρκωτικών. Ο Jack συντετριμμένος ξαναπαραιτείται. Απεγνωσμένο το συγκρότημα παίρνει για κιθαρίστα τον DeWayne McKnight των "Parliament-Funkadelic" και για ντράμερ τον D.H. Peligro των Dead Kennedys. Ο DeWayne δεν ταίριαζε στο σύνολο και διώχθηκε. Τότε ο D.H. γνώρισε στους Peppers έναν ταλαντούχο κιθαρίστα-θαυμαστή τους τον Τζον Φρουσιάντε. Μετά από ένα μικρό τουρ ο D.H. διώχθηκε και μετά από οντισιόν μπήκε στο συγκρότημα ο σημερινός ντράμερ Chad Smith. Στο τέλος αυτής της περιπέτειας ηχογραφήθηκε το 4ο άλμπουμ τους το Mother's Milk (1989) που ήταν αρκετά πετυχημένο.
Το 1990, η ομάδα υπέγραψε με την Warner Bros Records και ηχογράφησαν με παραγωγό τον Rick Rubin το άλμπουμ Blood Sugar Sex Magik (1991), το οποία έγινε η πρώτη εμπορική επιτυχία του συγκροτήματος. Ο Φρουσιάντε ένιωσε άβολα με την επιτυχία της μπάντας και την άφησε απότομα το 1992,στη μέση της περιοδείας του άλμπουμ. Η χρήση ηρωίνης του Φρουσιάντε αυξήθηκε. Μετά την πρόσληψη του κιθαρίστα Arik Marshall για να ολοκληρωθεί η περιοδεία, ο Kiedis ο Flea και ο Smith προσέλαβαν τον Jesse Tobias αν και μετά από μερικές εβδομάδες αντικαταστήθηκε από τον Dave Navarro των Jane's Addiction,και κάλο φίλο του Chad για το μετέπειτα άλμπουμ τους, One Hot Minute (1995). Το άλμπουμ δεν ήταν τόσο επιτυχημένο όσο και το Blood Sugar Sex Magik και απέτυχε να αποσπάσει την αναγνώριση του κόσμου. Ο Navarro έφυγε από το συγκρότημα το 1998[2]. Ο Φρουσιάντε, φρέσκος από την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, επανήλθε στο συγκρότημα το ίδιο έτος κατόπιν αιτήσεως του Flea. Το επανενωμένο κουαρτέτο επέστρεψε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το Californication (1999), το οποίο έγινε η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της μπάντας, πουλώντας 15 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το By the Way και τέσσερα χρόνια αργότερα το διπλό άλμπουμ Stadium Arcadium, το πρώτο του Νούμερο 1 άλμπουμ στην Αμερική. Μετά από μια παγκόσμια περιοδεία, η ομάδα έκανε μια παρατεταμένη παύση. Ο Φρουσιάντε ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από την μπάντα φιλικά για να επικεντρωθεί στην solo καριέρα του. Ο Josh Klinghoffer, ο οποίος είχε εργαστεί ως sideman για την περιοδεία τους για το στο Stadium Arcadium και στα σόλο έργα του Φρουσιάντε, μπήκε στην μπάντα ως κιθαρίστας το 2009 και η μπάντα πέρασε το επόμενο ενάμιση χρόνο ηχογραφώντας το δέκατο άλμπουμ τους, I'm with You που κυκλοφόρησε το 2011 και έφτασε στην κορυφή των charts σε 18 διαφορετικές χώρες.Το 2012 η μπάντα εισήλθε στο Rock and Roll Hall of Fame με την απουσία του Φρουσιάντε ο οποίος τιμήθηκε μαζί με τα περισσότερα μέλη. Το κυρίως φανκ ροκ στυλ του συγκροτήματος, και το φανκ παίξιμο κιθάρας του Φρουσιάντε, κάνει το στυλ της μπάντας χαρακτηριστικό. Εκτός από φανκ ροκ, το συγκρότημα παίζει εναλλακτική ροκ, ραπ ροκ, και πολύ σπάνια πανκ.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώιμα χρόνια (1973-1983)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]To 1973 ο εντεκάχρονος Anthony Kiedis μετακομίζει από το Grand Rapids του Michigan στο Los Angeles για να ζήσει με τον πατέρα του. Στο Fairfax High School[3] γνωρίζει έναν Αυστραλό που ζει στη Νέα Υόρκη, τον Michael Balzary. Οι Anthony και Michael έγιναν κολλητοί και το 1978 έφτιαξαν ένα συγκρότημα με την ονομασία Lοs Faces. Την ίδια χρονική περίοδο στο Fairfax High School υπήρχαν άλλοι δύο φίλοι που αγαπούσαν τη μουσική. Ήταν οι Hillel Slovak και Jack Irons, οι οποίοι ντύνονταν σαν τους KISS και περνούσαν την ώρα τους ακούγοντας και παίζοντας μουσική. Οι Hillel και Jack έφτιαξαν ένα συγκρότημα με το όνομα "Chain Reaction", που μετονομάστηκε αργότερα σε "Anthym" και μετά σε "What is This?". Οι Anthony και Michael μπήκαν στο συγκρότημα, ο πρώτος τραγουδούσε κι ο δεύτερος έπαιζε μπάσο. Ο Anthony έγραφε ποιήματα και έπαιρνε μαθήματα υποκριτικής και ο Balzary έπαιζε κορνέτα, ενώ τα πρώτα του βήματα στο μπάσο τα έκανε με την βοήθεια του Hillel Slovak. Παράλληλα, οι Hillel και Michael παροτρύνουν τον Kiedis να προσαρμόζει τα ποιήματα που γράφει σε μουσική. Οι Anthony Kiedis, Michael Balzary, Hillel Slovak και Jack Irons (original line-up των Red Hot Chili Peppers) κάνουν τις πρώτες εμφανίσεις τους υπό το όνομα "Tony Flow & the Miraculously Majestic Masters of Mayhem"[4]. Επί σκηνής προσθέτουν στοιχεία υποκριτικής και διάφορα άλλα τεχνάσματα (εμφανίζονται γυμνοί με μία κάλτσα στο πέος) καθορίζοντας το προσωπικό τους στυλ.
The Red Hot Chili Peppers - Freaky Styley (1984-1986)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1983 ο Balzary αρχίζει να γίνεται γνωστός ως Flea και το συγκρότημα μετονομάζεται σε Red Hot Chili Peppers. Καταφέρνουν να υπογράψουν συμβόλαιο με την ΕΜΙ, όμως οι Slovak και Irons που διατηρούσαν, ακόμα, το συγκρότημα "What is This?" και δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα σε αυτό φεύγουν για περιοδεία πριν την ηχογράφηση του πρώτου τους άλμπουμ με τους RHCP. Το "The Red Hot Chili Peppers" ηχογραφήθηκε από τους Kiedis, Flea, Jack Sherman (κιθάρα), Cliff Martinez (ντραμς)[5][6] και κυκλοφόρησε το 1984. Από πωλήσεις δεν πήγε καθόλου καλά και στα live ήταν αισθητή η απουσία των Slovak και Irons. Η συνεχής διαμάχη μεταξύ των Kiedis, Flea και Sherman είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του τελευταίου από το συγκρότημα και την επιστροφή του Slovak, ο οποίος ήταν ελεύθερος τώρα, αφού οι "What Is This?" μετά από ένα selftitled άλμπουμ διαλύθηκαν. Λίγο μετά την κυκλοφορία του 2ου άλμπουμ των RHCP, "Freaky Styley" (1985),[7] ο Μartinez αποχωρεί και επιστρέφει ο Irons. To άλμπουμ πήγε καλύτερα από το πρώτο αλλά και πάλι το συγκρότημα αντιμετώπιζε προβλήματα στην παρουσία του on-stage, κάτι που σύντομα οι τέσσερις τους θα ξεπεράσουν στο επόμενο άλμπουμ. Κάπου εδώ χρονικά εμφανίζονται τα προβλήματα με τα ναρκωτικά σε βαθμό όπου απολύθηκε ο Kiedis από το συγκρότημα [8] με όρο για την επιστροφή του να έχει σταματήσει τη χρήση. Ο Slovak αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα[9], αλλά προσπαθεί να είναι συνεπής στις ανάγκες του συγκροτήματος.
The Uplift Mofo Party Plan - ο θάνατoς του Hillel (1987-1988)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1987 κυκλοφορεί το "Uplift Mofo Party Plan", μοναδικό στη δισκογραφία τους που ηχογραφήθηκε από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος. Αυτό το άλμπουμ τούς στέλνει σε supporting-tour στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας στη γηραιά ήπειρο, οι Flea και Kiedis παραμένουν καθαροί από τα ναρκωτικά, όμως η εξάρτηση του Slovak αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τη μπάντα, καθώς οι fans ήταν δυσαρεστημένοι από την εριστική συμπεριφορά και τις κακές εμφανίσεις του Slovak on-stage, ο οποίος δεν ήταν συνεργάσιμος και συχνά άφηνε συναυλίες στη μέση. Λίγες μέρες, μετά την επιστροφή τους στην Αμερική, στις 25 Ιουνίου του 1988 ο Hillel, σε ηλικία 26 ετών, βρίσκεται νεκρός από υπερβολική δόση ηρωίνης[10]. Ο Jack Irons μετά από τον θάνατο του καλύτερού του φίλου, αποχώρησε απ το συγκρότημα.[11]
Mother's Milk (1988-1990)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη του 1988 ο Kiedis παίρνει εξιτήριο από κέντρο αποτοξίνωσης και με τον Flea αποφασίζουν να μην το βάλουν κάτω. Για μικρό διάστημα, παίζουν με τον κιθαρίστα Blackbyrd McKnight των "P-Funk" (αργότερα όταν τον απέλυσαν απείλησε να κάψει το σπίτι του Kiedis[12]) και τον drummer DH Peligro των "Dead Kennedys". Ο τελευταίος προτείνει στο συγκρότημα ένα παιδί θαύμα: τον 18-χρονο John Frusciante, που εξασκείται 15 ώρες τη μέρα στην κιθάρα. Ο Frusciante ήταν νέος κι ενθουσιώδης και ενδιαφερόταν όσο τίποτα να αντικαταστήσει τον Hillel, δηλώνοντας αργότερα "Their music meant everything to me. Joining the band was like the most fantastic thing on earth." Μετά την ακρόασή του, οι Flea και Kiedis, δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι ο Frusciante ήταν ο καταλληλότερος για τη θέση που άφησε ο Slovak. Το θέμα του drummer, όμως, έμενε ακόμα εκκρεμές για το συγκρότημα. Τρεις εβδομάδες πριν την ηχογράφηση του επόμενου δίσκου τους κι αφού είχαν γίνει πολλές οντισιόν, δεν είχε βρεθεί, ακόμα, ο αντικαταστάτης του Jack Irons. Από αυτή τη δύσκολη θέση, τους έβγαλε μία στενή φίλη που πρότεινε τον έμπειρο drummer, Chad Smith. Ο τελευταίος έθεσε περιοριστικούς όρους στην αρχή, και ο Kiedis είχε τους ενδοιασμούς του για αυτόν[13], τελικά όμως ο Chad Smith ήταν ο ένας, που συμπλήρωνε το παζλ του πιο αποδοτικού line-up των RHCP. To 1989 οι ανανεωμένοι RHCP ηχογραφούν το "Mother's Milk". Το συγκρότημα με αυτό το άλμπουμ αρχίζει να παίζει στο MTV ενώ κάνουν μεγάλη αίσθηση τα τραγούδια "Knock Me Down" και "Taste the Pain" τα οποία έγραψε ο Kiedis για την εξάρτηση από τα ναρκωτικά και το θάνατο του Slovak. Το "Mother's Milk" θα γίνει ο πρώτος χρυσός δίσκος των Chili Peppers.
Blood Sugar Sex Magik (1991-1994)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την εννεάμηνη περιοδεία της μπάντας για το "Mother's Milk", οι RHCP είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο επόμενος δίσκος τους θα είναι κι ο σημαντικότερος της δισκογραφίας τους. Στράφηκαν έτσι στον Rick Rubin ζητώντας του να αναλάβει την παραγωγή του 4ou άλμπουμ. Το καλοκαίρι του 1991 ο Rubin βρήκε μια μεγάλη αγροτική κατοικία, τη "The Mansion", στους λόφους του Hollywood στο Λος Άντζελες (το οποίο σύμφωνα με μαρτυρίες ήταν στοιχειωμένο) και αποφάσισε να το ενοικιάσει για την ηχογράφηση του άλμπουμ (αργότερα την αγόρασε και τώρα είναι στούντιο ηχογράφησης). Οι Kiedis, Flea και Frusciante έμειναν εκεί καθ όλη τη διάρκεια ηχογράφησης του άλμπουμ, σχεδόν ένα μήνα, ενώ ο Chad κάθε βράδυ έπαιρνε τη Harley Davidson του και κοιμόταν σπίτι του.[14][14][15] Ο Rubin, σε αντίθεση με τους προκατόχους του, δεν περιόριζε καθόλου την κιθάρα του Frusciante και άφησε ελεύθερους τους RHCP να πειραματιστούν και τελικά να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Το "Blood Sugar Sex Magik" κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1991 από τη δισκογραφική Warner Bros. Το άλμπουμ έκανε πάταγο πουλώντας μόνο στην Αμερική 7 εκατομμύρια αντίτυπα με hits όπως το "Give It Away", που κέρδισε βραβείο Grammy "Best Hard Rock with Vocal"[16][17] το 1992, και το "Under the Bridge"[16] το οποίο ήταν το πρώτο single της μπάντας που μπήκε στα top 10 charts. Ένα χρόνο αργότερα το "Blood Sugar Sex Magik" ήταν το #3 καλύτερο άλμπουμ στην Αμερική, πουλώντας παγκοσμίως πάνω από 10 εκατομμύρια άλμπουμs. Ο Frusciante άφησε την περιοδεία του "Blood Sugar Sex Magik" στη μέση[18] και έπεσε με τα μούτρα στα ναρκωτικά. Το συγκρότημα ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις του με τον κιθαρίστα Arik Marshall που αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Jesse Tobias[19], αλλά κανένας τους δεν ταίριαξε στο συγκρότημα.
Απουσία Frusciante-One Hot Minute (1995-1997)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1993 ο Dave Navarro μπήκε στο συγκρότημα[20] έπαιξε με τους RHCP στο Woodstock του '94. Όταν η μπάντα, όμως, μπήκε στο studio για την ηχογράφηση του 6ου δίσκου τους, η ασυμβατότητα του Navarro με τα άλλα 3 μέλη ήταν εμφανής. Το "One Hot Minute" κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1995 και πέραν του οικείου ήχου funk, punk και jazz είχε metal και psychedelic επιρροές. Οι κριτικές που απέσπασε δεν ήταν τόσο καλές[21] όσο και του Blood Sugar Sex Magik[22]. Παρ' όλα αυτά, το "One Hot Minute" ήταν εμπορική επιτυχία πουλώντας πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα, με hits τα "Warped", "Aeroplane" και νέο #1 single τη μπαλάντα "My Friends".
Το 1997 ήταν για τους RHCP "year of nothing" όπως ανέφερε αργότερα ο Flea. Οι Kiedis και Chad παραλίγο να χάσουν τη ζωή τους σε τροχαία ατυχήματα και την μοναδική για το 1997 συναυλία τους στην Ιαπωνία την χτύπησε τυφώνας! Ο Flea ηχογράφησε κάποια solo τα οποία τελικά δεν κυκλοφόρησαν και πήγε περιοδεία με τους "Jane's Addiction" μαζί με τον Dave, ενώ ο Chad βοήθησε τον Navarro σε ένα solo-project που δούλευε. Παράλληλα ο Kiedis έμενε άπραγος αφού ήταν τελειωμένος με τα ναρκωτικά, αλλά προσπαθούσε αφού κάθε τόσο έκανε προσπάθειες απεξάρτησης, παρακολουθώντας διάφορα προγράμματα. Ο Dave όμως εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από την ηρωίνη κι έτσι αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να αποχωρήσει από το συγκρότημα πριν να είναι αργά για όλη τη μπάντα.
Californication (1998-2000)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φρουσιάντε στην περίοδο 1992-1998 είχε ηχογραφήσει μερικά solo που δεν γνώρισαν επιτυχία, έχασε όλα του τα λεφτά, πουλώντας ακόμα και τις κιθάρες του για να αγοράσει ναρκωτικά και είχε πολλά προβλήματα υγείας. Εγχειρήσεις του άφησαν μόνιμα σημάδια στα χέρια και στη μύτη. Τον Ιανουάριο του '98 στα πρόθυρα θανάτου[23], γράφεται σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Ο Flea πρότεινε στον Kiedis να δεχθούν τον Φρουσιάντε πίσω στο συγκρότημα και κάπου εκεί συνειδητοποίησαν, ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ότι καλύτερο για τη μπάντα. Άρχισαν, έτσι, να τον επισκέπτονται στο κέντρο αποτοξίνωσης[24][25] που βρισκόταν και ένα-δύο μήνες αφότου ο Φρουσιάντε πήρε εξιτήριο, ο Flea του ζήτησε επίσημα να επιστρέψει στους RHCP[26][27]. Άρχισαν ξανά να παίζουν μαζί και όλα έδειχνα τέλεια. Ο Kiedis αναφερόμενος σε αυτή την περίοδο: "For me that was the defining moment of what would become the next six years of our lives together. That was when I knew that this was the real deal, that the magic was about to happen again." Ο Φρουσιάντε είχε να παίξει πολλά χρόνια, το ταλέντο του όμως δεν άργησε να βγει και πάλι στην επιφάνεια. Το 1998 έκαναν τις πρώτες εμφανίσεις τους, ανάμεσα στις οποίες άνοιξαν μία συναυλία των "Pearl Jam", οι οποίοι τους χάρισαν 20 λεπτά από το δικό τους χρόνο επιπλέον στη σκηνή. Μετά από σχεδόν ένα χρόνο παραγωγής κυκλοφορεί τον Ιούνιο του 1999 το "Californication", το οποίο πουλάει πάνω από 15 εκατομμύρια αντίτυπα και γίνεται το καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος ως τότε. Από το CD αυτό ξεχώρισαν τα "Otherside", "Californication" και "Scar Tissue". Το τελευταίο κέρδισε το βραβείο Grammy το 2000 σαν "Best Rock Song". Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι το τραγούδι "Parallel Universe" μπήκε στα charts χωρίς να έχει κυκλοφορήσει σε μορφή CD single. Στην περιοδεία του "Californication" δίνουν μερικές από τις μεγαλύτερες συναυλίες τους. Αυτή στη Μόσχα με 200.000 το 1999 και στο περιβόητο όσο και αμφιλεγόμενο Woodstock του ίδιου έτους, όπου οι RHCP ερμήνευσαν το "Fire" του Jimi Hendrix (το οποίο είχε τραγουδήσει κι ο ίδιος στο Woodstock) και οι θαυμαστές έβαλαν φωτιά σε ένα συγκρότημα μεγαφώνων στη μέση του συναυλιακού χώρου[3][28].
By the Way, Greatest Hits, Slane Castle και Hyde Park (2001-2004)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η προετοιμασία για το νέο άλμπουμ άρχισε μετά το τέλος της περιοδείας για την προώθηση του Californication (άλμπουμ), μέσα στην άνοιξη του 2001. Όπως και με το "Californication" το γράψιμο των τραγουδιών και οι πρόβες πήραν μέρος στα σπίτια των μελών της μπάντας ή σε στούντιο ηχογράφησης. Πριν να αρχίσουν οι ηχογραφήσεις, η μπάντα επέλεξε παραγωγός να είναι ξανά ο Ρικ Ρούμπιν. Το άλμπουμ πριν την κυκλοφορία του αποτελούνταν από γρήγορα hardcore πανκ τραγούδια, κάτι που ο Ρικ απέρριψε. Ο Τζον ήθελε το άλμπουμ να είχε ήχους από βρετανικό ποπ της δεκαετίας του '80 αναμεμιγμένους με hardcore πανκ. Ο Flea στο μεταξύ ένιωθε σαν παρείσακτος και σκεφτόταν να παραιτηθεί μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ κάτι που ευτυχώς δεν έγινε. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 9 Ιουλίου του 2002 και ακολούθησε μία δεκαοκτάμηνη περιοδεία με πιο γνωστές στάσεις το Slane Castle και το Hyde Park[29]. Η εμφάνιση τους στο Slane Castle κυκλοφόρησε σε μορφή DVD στις 17 Νοεμβρίου του 2003 (Live at Slane Castle) ενώ οι 3 εμφανίσεις τους στο Hyde Park ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν στις 26 Ιουλίου του 2004 (Live in Hyde Park). Οι τρεις συναυλίες στο Hyde Park είχαν κέρδος πάνω από 17.100.000 δολάρια[30]. Η μπάντα το 2003 για να γιορτάσει τα 20 χρόνια ύπαρξης κυκλοφόρησε το Greatest Hits με δύο νέα τραγούδια, τα Fortune Faded και Save the Population.
Stadium Arcadium (2005-2007)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]To 2006 η μπάντα κυκλοφόρησε το πολυβραβευμένο Stadium Arcadium με παραγωγό τον Rick Rubin. Αν και ηχογραφήθηκαν 38 τραγούδια με σκοπό να γίνουν τρία άλμπουμ που θα κυκλοφορούσαν με 6 μήνες διαφορά,[31] η μπάντα διάλεξε 28 και κυκλοφόρησε διπλό άλμπουμ, ενώ κυκλοφόρησε 9 από τα υπόλοιπα ως b-sides. Ήταν το πρώτο τους άλμπουμ που μπήκε στο νούμερο 1 του Billboard μόλις κυκλοφόρησε, και έφτασε στο νούμερο 1 σε 26 ακόμα χώρες.
Το πρώτο single του άλμπουμ, "Dani California", ήταν το single της μπάντας με τις γρηγορότερες πωλήσεις, μπαίνοντας στο νούμερο 1 του Modern Rock chart στις ΗΠΑ, φτάνοντας στο νούμερο 6 του Billboard Hot 100, και φτάνοντας στο νούμερο 2 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η μπάντα άρχισε την περιοδεία του Stadium Arcadium το 2006, ξεκινώντας με promotional συναυλίες στην Ευρώπη με αποκορύφωμα τη δίμηνη περιοδεία στην Ευρώπη οπού ο Τζον Φρουσιάντε συνεργάστηκε με το μελλοντικό κιθαρίστα του συγκροτήματος Josh Klinghoffer. Η παρουσία του Klinghoffer βοήθησε την μπάντα καθώς μπορούσε να ερμηνεύσει πιο πολλά κομμάτια. Η μπάντα πήγε στη Βόρεια Αμερική, στην Ευρώπη, στην Ωκεανία και την Ασία. Εμφανίστηκαν στη Live Earth στο Wembley Stadium του Λονδίνου στις 7 Ιουλίου του 2007. Η μπάντα εμφανίστηκε στα φεστιβάλ Roskilde Festival, Oxegen, Lollapalooza, Coachella Valley Music and Arts Festival, Reading και Leeds. Το Φεβρουάριο του 2007, το Stadium Arcadium κέρδισε 5 Grammy: Best Rock άλμπουμ, Best Rock Song ("Dani California"), Best Rock Performance by a Duo Or μπάντα With Vocal ("Dani California"), Best Boxed Or Special Limited Edition Package, και Best Producer (Rick Rubin). Το Rolling Stone έβαλε το άλμπουμ στα 100 καλύτερα της δεκαετίας, νούμερο 74.
Διάλειμμα και η δεύτερη παραίτηση του Φρουσιάντε (2008-2009)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το τέλος της Stadium Arcadium tour η μπάντα έκανε ένα διάλειμμα. Το μόνο πράγμα που έκαναν εκείνο το διάστημα ήταν η ηχογράφηση του "Let the Good Times Roll" με την Kim Manning και τον George Clinton για το άλμπουμ George Clinton and His Gangsters of Love. Αυτό θα ήταν το τελευταίο τραγούδι που θα ηχογραφούσε ο Τζον Φρουσιάντε με την μπάντα[32]. Το 2009 παραιτήθηκε.
- Ο Kiedis απέκτησε γιο
- Ο Flea έκανε μαθήματα στο University of Southern California και δημιούργησε τους "Atoms for Peace" με τους Thom Yorke, Nigel Godrich, Joey Waronker και Mauro Refosco.[33][34]. Μπήκε επίσης στο supergroup "Rocket Juice & the Moon" με τους Damon Albarn και Tony Allen.
- Ο Φρουσιάντε ηχογράφησε το "The Empyrean".[35]
- Ο Chad Smith μπήκε στους "Chickenfoot" και δημιούργησε τους "Chad Smith's Bombastic Meatbats".[36]
Το Μάιο του 2009 στο MusiCares η μπάντα πλην του Φρουσιάντε μαζί με τους Ron Wood, Josh Klinghoffer and Ivan Neville έκαναν ένα live υπό το όνομα "The Insects".[37]
Ο Josh Klinghoffer και το I'm with You (2010-2013)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μπάντα με τον Josh Klinghoffer να παίζει κιθάρα έκανε το live comeback της στις 29 Ιανουαρίου του 2010, διασκευάζοντας το τραγούδι του Neil Young "A Man Needs a Maid" στο MusiCares. Μετά από μήνες σκέψης ο Josh Klinghoffer έγινε, τον Φεβρουάριο του 2010, ο επίσημος αντικαταστάτης του Φρουσιάντε.[38]
Η μπάντα άρχισε να ηχογραφεί τον δέκατο δίσκο της, τον Σεπτέμβριο του 2010 με παραγωγό τον Rick Rubin. Ο Rubin είπε ότι η μπάντα είχε ηχογραφήσει αρκετό υλικό ώστε να ξανακάνει διπλό άλμπουμ αλλά τελικά αυτό δεν έγινε. Ο Rubin είπε επίσης ότι πονάει το γεγονός ότι δε θα ακουστεί όλο το υλικό, αλλά επισήμανε ότι ήταν πάρα πολύ.
Αρχικά θα επέλεγαν δώδεκα κομμάτια για το άλμπουμ αλλά τελικά επέλεξαν δεκατέσσερα γιατί δεν μπορούσαν να αποφασίσουν. Η ηχογράφηση κράτησε ως το Μάρτη του 2011. Πολλά από τα τραγούδια γράφτηκαν στην περίοδο Οκτώβριος 2009 - Αύγουστος 2010 και από ότι ισχυρίζεται ο Flea τα τραγούδια είναι 60-70. Ο Rubin μίλησε για τον Josh και τη νέα μουσική λέγοντας: "Ο Josh είναι φανταστικός και παίζει με τον Τζον εδώ και χρόνια". "Επίσης ήταν και στην προηγούμενη περιοδεία του συγκροτήματος οπότε είναι μέλος της οικογένειας". "Το στυλ του μοιάζει με του Τζον αλλά έχει διαφορετικό σκοπό, μοιάζει με Red Hot Chili Peppers που δεν έχετε ακούσει ποτέ στη ζωή σας". Τα τραγούδια αυτή τη φορά βρέθηκαν όχι λόγω jam αλλά λόγω της σκέψης και των μουσικών γνώσεων του Flea.[39]
Τον Ιούλιο του 2011 η μπάντα έκανε ένα τρίο εμφανίσεων στην Καλιφόρνια. Ήταν τα πρώτα επίσημα live που έγιναν μετά τον Αύγουστο του 2007 και οι πρώτες επίσημες εμφανίσεις του Josh.[40][41]
To "I'm with You" κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2011. Ανέβηκε στο #1 των charts σε 18 χώρες. Στην Ελλάδα έφτασε μέχρι το #3. Πήρε καλές κριτικές. Το "The Adventures of Rain Dance Maggie" κατέρριψε το δικό τους ρεκόρ με τα περισσότερα #1 με το νούμερο τώρα να έχει φτάσει στα 12. Το βίντεο κλιπ σκηνοθετήθηκε από τον Marc Klasfeld[42], ο οποίος σκηνοθέτησε και τα "Monarchy of Roses και "Brendan's Death Song". Το "Look Around" σκηνοθετήθηκε από τον Robert Hales.
Η περιοδεία άρχισε στις 11 Σεπτεμβρίου 2011. Η μπάντα ήταν υποψήφια για 2 βραβεία στα MTV Europe Music Awards (Best Rock Band και Best Live Artist)[43]. Επίσης ήταν υποψήφια για Best Band στα 2012 People's Choice Awards[44]. Η μπάντα επίσης ήταν υποψήφια για Grammy καλύτερου rock άλμπουμ[45].
Η μπάντα εκείνη την περίοδο κυκλοφόρησε τα 2011 Live EP και το Rock & Roll Hall of Fame Covers EP. Η μπάντα επίσης έχει κάθε συναυλία της περιοδείας διαθέσιμη για κατέβασμα στην ιστοσελίδα της[46]. Η μπάντα αποφάσισε επίσης να κυκλοφορήσει μερικά από τα τραγούδια που δεν κατάφεραν να μπουν στο "I'm with You" ανά περιόδους με το όνομα "I'm With You Sessions".
Η μπάντα μπήκε στο Forbes' World’s 25 Highest-Paid Musicians for 2012 στο νούμερο 19 με $39 εκατομμύρια[47]. Η περιοδεία έβγαλε 33,911,873 δολάρια και πήρε τη 15η θέση στο Top 25 Tours του Billboard[48].
Είσοδος στο Rock & Roll Hall of Fame (2012)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μπάντα μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame στις 14 Απριλίου του 2012. Τους έκανε την εισαγωγή ο κωμικός ηθοποιός, Κρις Ροκ, ο οποίος είναι ένας παλιός φίλος και θαυμαστής του συγκροτήματος (σκηνοθέτης του Hump de Bump). Το line-up ήταν ο Kiedis, ο Flea, ο Smith, ο Klinghoffer, ο Φρουσιάντε, ο Slovak, ο Irons και ο Martinez. Παρά την ηχογράφηση ενός άλμπουμ με το συγκρότημα, ο Dave Navarro και ο Jack Sherman ήταν τα μόνα δύο πρώην μέλη της μπάντας (όσοι συμμετείχαν σε ηχογράφηση άλμπουμ) που δεν εγκαταστάθηκαν για άγνωστους λόγους. Στα 32 του, ο Klinghoffer ήταν ο νεότερος καλλιτέχνης που εγκαταστάθηκε στο Rock & Roll Hall of Fame ξεπερνώντας τον Stevie Wonder, ο οποίος ήταν 38 κατά το χρόνο της εισαγωγής του[49]. Ο Φρουσιάντε δεν παρέστη στην τελετή. Ο Smith είπε: "Τον ρωτήσαμε, αλλά είπε:" «Δεν νιώθω άνετα με αυτό, αλλά καλή τύχη και ευχαριστώ που με καλέσατε.» Έπαιξαν τέσσερα τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου του "By the Way", "The Adventures of Rain Dance Maggie" και "Give It Away", το οποίο περιελάμβανε τους Irons και Martinez στα ντραμς. Ήταν η πρώτη φορά που οι Kiedis και Flea είχαν παίξει με τον Irons σε 24 χρόνια και με τον Martinez σε 26 χρόνια[50]. Για να τελειώσουν την τελετή, το συγκρότημα ενώθηκε με τους George Clinton, Slash, Billie Joe Armstrong, Tre Cool, Ronnie Wood και Kenney Jones για το "Higher Ground". Στις 15 Απριλίου, η ημερομηνία μετά από την εισαγωγή στο Rock & Roll Hall of Fame έκαναν μια δωρεάν συναυλία στο κέντρο του Κλίβελαντ του Οχάιο για την υποστήριξη της εκστρατείας επανεκλογής του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα[51]. Για τον εορτασμό της εισαγωγής της μπάντας στο Rock and Hall Roll of Fame, οι Red Hot Chili Peppers κυκλοφόρησε ένα iTunes EP, με τίτλο Rock & Roll Hall of Fame Covers EP[52], την 1η Μαΐου του 2012.
Η προετοιμασία, η κυκλοφορία του The Getaway και η επακόλουθη περιοδεία (2013-2018)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Chad Smith αποκάλυψε ότι το "I'm with You tour" θα τελειώσει τον Απρίλιο του 2013 και μετά την περιοδεία η μπάντα θα κάνει ένα μικρό διάλειμμα πριν αρχίσει να γράφει νέα τραγούδια, τα οποία θα προετοιμάσουν στα μέσα του 2013[53]. Ο Smith αναφέρει "Ανακτήσαμε ενέργεια και ο Josh Klinghoffer παίζει όλο και καλύτερα κάθε μέρα και τώρα νιώθουμε πιο κοντά σαν μπάντα, προφανώς λόγω χρόνου και τραγουδιών." Ο Chad απάντησε σε ένα φαν στο twitter: "Σκέφτεστε να κάνετε καινούριο άλμπουμ;" "Θα αρχίσουμε να γράφουμε νέα τραγούδια τον Σεπτέμβριο".[54]
Τον Μάιο του 2013 η μπάντα έπαιξε για τον Δαλάι Λάμα[55][56] στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Ο Josh Klinghoffer αποκάλυψε [57] τον Ιούλιο του 2013 ότι τελικά οι προετοιμασίες για το νέο άλμπουμ θα αρχίσουν μέσα στο 2014 αφού ο Flea επικεντρώνεται στο άλλο του συγκρότημα "Atoms for Peace".
Την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου οι Red Hot Chili Peppers ερμήνευσαν το "Give It Away", συνοδευόμενοι από τον Μπρούνο Μαρς, στο ημίχρονο του τελικού του Super Bowl XLVIII, στον αγώνα μεταξύ των Σιάτλ Σίχοκς (43) και των Ντένβερ Μπρόνκος (8).[58]
Την ημέρα μετά τον τελικό του Super Bowl η μπάντα άρχισε να προετοιμάζει το νέο της άλμπουμ.[59]
Το 2016 η μπάντα κυκλοφόρησε το The Getaway με παραγωγό τον Danger Mouse και ακολούθησε σχετική περιοδεία μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017. Το 2018 το συγκρότημα εμφανίστηκε στο φεστιβάλ Lollapalooza για 3 συναυλίες σε χώρες της νότιας Αμερικής.
Η επιστροφή του John Frusciante (2019-σήμερα)
Τον Δεκέμβριο του 2019 και έπειτα από μερικές live εμφανίσεις (μεταξύ αυτών και μία στις πυραμίδες της Αιγύπτου) ο Josh Klinghoffer αποχώρησε από το συγκρότημα έπειτα από πρόταση του John Frusciante για επιστροφή στην μπάντα. Τον Φεβρουάριο του 2020 οι Peppers έδωσαν την πρώτη τους συναυλία με κιθαρίστα τον Frusciante έπειτα από 10 χρόνια απουσίας.
Σε συνέντευξή του ο ντράμερ Chad Smith επιβεβαίωσε τις φήμες για την ηχογράφηση νέου δίσκου.
Μέλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Άντονι Κίντις – φωνητικά (1983-1986, 1986–σήμερα)
- Flea – μπάσο, πιάνο, τρομπέτα, φωνητικά (1983–σήμερα)
- Τσαντ Σμιθ – ντραμς, κρουστά (1988–σήμερα)
- Τζον Φρουσιάντε - κιθάρα, αρμόνιο, εξάχορδο μπάσο, όργανο, κρουστά, μπάντζο, φωνητικά (1988-1992, 1998-2009, 2019-σήμερα)
- Τζος Κλινγκχόφερ – κιθάρα, εξάχορδο μπάσο, αρμόνιο, φωνητικά (2009–2019 και περιοδεύον μέλος το 2007)
- Dave Navarro - κιθάρα, φωνητικά (1993–1998)
- Jesse Tobias - κιθάρα, φωνητικά (1993)
- Arik Marshall - κιθάρα, φωνητικά (1992-1993)
- Ντ. Χ. Πελίγκρο, πραγματικό όνομα: Ντάρεν Χένλεϊ - ντραμς, κρουστά (1988) (απεβίωσε στις 28 Οκτωβρίου 2022)
- DeWayne McKnight - κιθάρα, φωνητικά (1988)
- Jack Sherman - κιθάρα, φωνητικά (1983-1985)
- Cliff Martinez - ντραμς, κρουστά, φωνητικά (1983-1986)
- Jack Irons - ντραμς, κρουστά (1983, 1986-1988)
- Χίλελ Σλόβακ - κιθάρα, φωνητικά (1983, 1985–1988)
Περιοδεύοντα μέλη
- Mauro Refosco - κρουστά (2011–σήμερα)
- Chris Warren - αρμόνιο, τεχνικός ντραμς (2007-σήμερα)
- Michael Bulger - τρομπέτα, πιάνο (2011)
- Josh Klinghoffer - ρυθμική κιθάρα, αρμόνιο, κρουστά, φωνητικά (2007, κανονικό μέλος από το 2009 εώς το 2019)
- Marcel Rodriguez-Lopez - αρμόνιο, clavinet, κρουστά (2006-2007)
- Rob Rule - κωμικό opening act, ρυθμική κιθάρα, φωνητικά, άτομο γενικών καθηκόντων (1989–1990, 1995–1996)
- Rain Phoenix - φωνητικά (1995-1996)
- Acacia Ludwig - φωνητικά (1995-1996)
- Vicki Calhoun - φωνητικά (1989-1990)
- Philip "Fish" Fisher - ντραμς, κρουστά (1988)
- Keith "Tree" Barry - σαξόφωνο (1987-1990, 2011)
- Keith Morris - φωνητικά (1986)
- Chuck Biscuits - ντραμς (1985)
Δισκογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Ημέρα κυκλοφορίας | Τίτλος | Δισκογραφική |
|---|---|---|
| 10 Αυγούστου 1984 | The Red Hot Chili Peppers | EMI |
| 16 Αυγούστου 1985 | Freaky Styley | ΕΜΙ |
| 29 Σεπτεμβρίου 1987 | The Uplift Mofo Party Plan | ΕΜΙ |
| Μάιος 1988 | The Abbey Road EP | ΕΜΙ/Capitol |
| 16 Αυγούστου 1989 | Mother's Milk | ΕΜΙ |
| 1989 | Sock-Cess | ΕΜΙ |
| 24 Σεπτεμβρίου 1991 | Blood Sugar Sex Magik | Warner Bros. Records |
| 29 Σεπτεμβρίου 1992 | What Hits!? | ΕΜΙ |
| 24 Φεβρουαρίου 1994 | Live Rare Remix Box | Warner Bros. Records |
| 27 Ιουνίου 1994 | The Plasma Shaft | Warner Bros. Records |
| 1 Νοεμβρίου 1994 | Out in L.A. | ΕΜΙ/Capitol |
| 12 Σεπτεμβρίου 1995 | One Hot Minute | Warner Bros. Records |
| 31 Μαρτίου 1998 | Under the Covers:Essential Red Hot Chili Peppers | ΕΜΙ/Capitol |
| 2 Ιουνίου 1998 | The Best of Red Hot Chili Peppers | Capitol |
| 8 Ιουνίου 1999 | Californication | Warner Bros. Records |
| 9 Ιουλίου 2002 | By the Way | Warner Bros. Records |
| 18 Νοεμβρίου 2003 | Greatest Hits | Warner Bros. Records |
| 26 Ιουλίου 2004 | Live in Hyde Park | Warner Bros. Records |
| 9 Μαΐου 2006 | Stadium Arcadium | Warner Bros. Records |
| 12 Σεπτεμβρίου 2006 | iTunes Originals – Red Hot Chili Peppers | Warner Bros. Records |
| 2009 | 10 Great Songs | Capitol |
| 5 Μαΐου 2011 | Road Trippin' Through Time | Warner Bros. Records |
| 29 Αυγούστου 2011 | I'm with You | Warner Bros. Records |
| 7 Νοεμβρίου 2011 - 14 Ιουνίου 2014 | Red Hot Chili Peppers Official Bootlegs | Warner Bros. Records |
| 29 Μαρτίου 2012 | 2011 Live EP | Warner Bros. Records |
| 1 Μαΐου 2012 | Rock & Roll Hall of Fame Covers EP | Warner Bros. Records |
| 10 Αυγούστου 2012 - 23 Ιουλίου 2013 | I'm with You Sessions | Warner Bros. Records |
| 29 Νοεμβρίου 2013 | I'm Beside You | Warner Bros. Records |
| 1 Ιουλίου 2014 | 2012-13 Live EP | Warner Bros. Records |
| 17 Μαρτίου 2015 | Cardiff, Wales: 6/23/04 | Warner Bros. Records |
| 17 Ιουνίου 2016 | The Getaway | Warner Bros. Records |
| 2022 | Unlimited Love | Warner Bros. Records |
| 2022 | Return of the Dream Canteen | Warner Bros. Records |
Βιντεογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Ημέρα κυκλοφορίας | Τίτλος | Δισκογραφική |
|---|---|---|
| 1988 | Red Hot Skate Rock | Vision Street Wear |
| 1990 | Positive Mental Octopus | ΕΜΙ |
| 1990 | Psychedelic Sexfunk Live from Heaven | ΕΜΙ |
| 1991 | Funky Monks | Warner Bros |
| 2001 | Off the Map | Warner Bros |
| 2003 | Live at Slane Castle | Warner Bros |
| 2011 | Red Hot Chili Peppers Live: I'm with You | Warner Bros |
Singles
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Ημέρα κυκλοφορίας | Τίτλος | Δισκογραφική |
|---|---|---|
| 1984 | True Men Don't Kill Coyotes | EMI |
| 1984 | Get Up and Jump | EMI |
| 1985 | Jungle Man | EMI |
| 1985 | Catholic School Girls Rule | EMI |
| 1985 | Hollywood (Africa) | ΕΜΙ |
| 1987 | Fight Like a Brave | EMI |
| 1987 | Me and My Friends | ΕΜΙ |
| 1989 | For The Thrashers | ΕΜΙ/Capitol Records |
| 1989 | Higher Ground | EMI |
| 1989 | Knock Me Down | ΕΜΙ |
| 1989 | Taste the Pain | EMI |
| 1990 | Show Me Your Soul | ΕΜΙ |
| 1991 | Give It Away | Warner Bros. Records |
| 1992 | Under the Bridge | Warner Bros. Records |
| 1992 | Suck My Kiss | Warner Bros. Records |
| 1992 | Breaking the Girl | Warner Bros. Records |
| 1992 | Behind the Sun | EMI |
| 1993 | If You Have to Ask | Warner Bros. Records |
| 1993 | Soul to Squeeze | Warner Bros. Records |
| 1995 | Warped | Warner Bros. Records |
| 1995 | My Friends | Warner Bros. Records |
| 1996 | Aeroplane | Warner Bros. Records |
| 1996 | Shallow Be Thy Game | Warner Bros. Records |
| 1996 | Coffee Shop | Warner Bros. Records |
| 1996 | Love Rollercoaster | Geffen |
| 1999 | Scar Tissue | Warner Bros. Records |
| 1999 | Around the World | Warner Bros. Records |
| 2000 | Otherside | Warner Bros. Records |
| 2000 | Californication | Warner Bros. Records |
| 2000 | Road Trippin' | Warner Bros. Records |
| 2001 | Parallel Universe | Warner Bros. Records |
| 2002 | By the Way | Warner Bros. Records |
| 2002 | The Zephyr Song | Warner Bros. Records |
| 2003 | Can't Stop | Warner Bros. Records |
| 2003 | Dosed | Warner Bros. Records |
| 2003 | Universally Speaking | Warner Bros. Records |
| 2003 | Fortune Faded | Warner Bros. Records |
| 2003 | Save the Population | Warner Bros. Records |
| 2006 | Dani California | Warner Bros. Records |
| 2006 | Tell Me Baby | Warner Bros. Records |
| 2006 | Snow ((Hey Oh)) | Warner Bros. Records |
| 2007 | Desecration Smile | Warner Bros. Records |
| 2007 | Hump de Bump | Warner Bros. Records |
| 2011 | The Adventures of Rain Dance Maggie | Warner Bros. Records |
| 2011 | Monarchy of Roses | Warner Bros. Records |
| 2012 | Look Around | Warner Bros. Records |
| 2012 | Did I Let You Know | Warner Bros. Records |
| 2012 | Brendan's Death Song | Warner Bros. Records |
| 2016 | Dark Necessities | Warner Bros. Records |
| 2022 | Black Summer | Warner Bros. Records |
Βίντεο κλιπ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Persson, Heather (25 Νοεμβρίου 2012). «Review: Legendary rock band still Red Hot after three decades». The StarPhoenix. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2013.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Kiedis, Anthony (2004). Scar Tissue. New York: Hyperion. σελ. 394. ISBN 9781401307455.
- ↑ 3,0 3,1 Prato, Greg. «Red Hot Chili Peppers: Biography». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2007.
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 106
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 127
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004.
- ↑ Birchmeier, Jason. «Freaky Styley > Review». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2007.
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 191
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 219–25
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 222
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 224
- ↑ Apter, 2004, p. 173.
- ↑ Apter, 2004, p. 181.
- ↑ 14,0 14,1 Kiedis, Sloman, 2004. p. 274–275
- ↑ Red Hot Chili Peppers; Funky Monks
- ↑ 16,0 16,1 «Red Hot Chili Peppers > Charts and Awards > Billboard Singles». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2007.
- ↑ «Artists: Red Hot Chili Peppers». Grammy.com. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2007.
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 229
- ↑ Foege, Alec (19 Οκτωβρίου 1995). «The Red Hot Chili Peppers (Page 1)». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2007.
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 312
- ↑ Stephen Thomas Erlewine. «One Hot Minute album review». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2007.
- ↑ Foege, Alec (19 Οκτωβρίου 1995). «The Red Hot Chili Peppers (Page 2)». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2007.
- ↑ Skanse, Richard (30 Απριλίου 1998). «Red Hot Redux». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2007.
- ↑ Kiedis & Sloman 2004, σελίδες 397
- ↑ Prato, Greg. «John Frusciante Biography». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2007.
- ↑ Kiedis & Sloman 2004, σελ. 398
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 408
- ↑ Kiedis, Sloman, 2004. p. 423.
- ↑ Billboard – Google Boeken. Google Books. 7 Αυγούστου 2004. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2012.
- ↑ Billboard – Google Boeken. Google Books. 25 Δεκεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2012.
- ↑ Catucci, Nick, Red Hot Chili Peppers: Stadium Arcadium (review), Blender magazine: June 2006 (Issue 48), σελ. 146
- ↑ «RHCP Help George Clinton Let The Good Times Roll During Hiatus». Ultimate-guitar.com. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2010.
- ↑ Wells, Annie (September 23, 2008). «Flea, USC freshman, talks about his upcoming solo record». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-02-05. https://web.archive.org/web/20100205220722/http://latimesblogs.latimes.com/soundboard/2008/09/flea-usc-freshm.html. Ανακτήθηκε στις September 29, 2008.
- ↑ Dombal, Ryan (25 Φεβρουαρίου 2010). «Thom Yorke Names Solo Band, Lines Up American Spring Tour». Pitchfork Media. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2010.
- ↑ Campion, Chris (January 18, 2009). «CD: Rock review: John Frusciante, The Empyrean». The Observer (London). http://www.guardian.co.uk/music/2009/jan/18/john-frusciante-the-empyrean-album-review. Ανακτήθηκε στις December 26, 2011.
- ↑ Firecloud, Johnny (17 Σεπτεμβρίου 2009). «Chad Smith of RHCP, Chickenfoot and Bombastic Meatbats». CraveOnline. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «Anthony Kiedis And Flea Discuss The Insects With Ronnie Wood And Ivan Neville». Ultimate-guitar.com. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2010.
- ↑ «GRAMMY Camper Nick Arnold Interview With Red Hot Chili Peppers' Drummer Chad Smith». Grammycampblog.blogspot.com. 8 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2010.
- ↑ EXCLUSIVE: Anthony Kiedis Talks New RHCP Album, Spin
- ↑ Chris Martins (29 Ιουλίου 2011). «Red Hot Chili Peppers Rock Big Sur». spin.com. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2011.
- ↑ drawings writings scannings & thinkings (29 Ιουλίου 2011). «CHILI PEPPERS ARE GO « drawings writings scannings & thinkings». Andigood.wordpress.com. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2011.
- ↑ Martens, Todd (July 30, 2011). «Red Hot Chili Peppers filming latest video tonight on a Venice rooftop». Los Angeles Times. http://latimesblogs.latimes.com/music_blog/2011/07/red-hot-chili-peppers-filming-latest-video-tonight-on-a-venice-rooftop.html.
- ↑ «Mtv ema belfast 2011». tv.mtvema.com. 19 Σεπτεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ «People's Choice Awards 2012 Nominees». PeoplesChoice.com. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «Red Hot Chili Peppers Nominated for Best Rock Album Grammy(R) Award – Yahoo! Finance». Finance.yahoo.com. 1 Δεκεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «Red Hot Chili Peppers Live MP3 Downloads FLAC Downloads Live CDs». LiveChiliPeppers.com. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ Cat Badra. «Foo Fighters, Red Hot Chili Peppers and U2 Make Forbes' Highest-Paid Musicians List». Audio Ink Radio. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ Anne Erickson. «Red Hot Chili Peppers, Coldplay, Nickelback Inside Billboard's Top 25 Tours List». Audio Ink Radio. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ «Josh Klinghoffer is the Youngest Rock and Roll Hall of Famer Ever | 2012 Ceremony, Rock Hall Politics, Controversy». FutureRockLegends.com. 11 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2012.
- ↑ «DRUM! Magazine». DRUM! Magazine. 6 Απριλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2012.
- ↑ «Red Hot Chili Peppers Obama Campaign Show – Readers Poll». Loudwire.com. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2012.
- ↑ «We Salute You – RHCP News». Redhotchilipeppers.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2012.
- ↑ «Red Hot Chili Peppers working on eleventh studio album in middle of 2013». Stadium-arcadium.com. 23 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2013.
- ↑ «Twitter / RHCPchad: @KrisbianRush #askchadsmith». Twitter.com. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2013.
- ↑ «Red Hot Chili Peppers to play for the Dalai Lama | News». Nme.Com. 18 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2013.
- ↑ «Red Hot Chili Peppers to perform for Dalai Lama - MSN Music News». T.entertainment.msn.com. 18 Απριλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2013.
- ↑ «Thom Yorke delays new ChiliPeppers album». fasterlouder.com. 18 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2013.
- ↑ «Super Bowl XLVIII Halftime Show HD - Bruno Mars & The Red Hot Chili Peppers 2014». youtube.com. 2 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2014.
- ↑ «Red Hot Chili Peppers Play 'One Last Blowout' Before Super Bowl». Rolling Stone. 2 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2014.
