Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ραμαγιάνα

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ραμαγιάννα)
Ραμαγιάννα
ΣυγγραφέαςΒαλμίκι
Τίτλοςरामायण
ΓλώσσαΣανσκριτική γλώσσα
ΧαρακτήρεςΡάμα[1], Σίτα[1], Λακσμάνα[1], Ραβάνα[1], Hanuman[1], Γκαρούντα, Ντασαράτα[1], Kaikeyi[1], Μπαράτα (Ραμαγιάνα)[1], Καουσάλια, Sumitra[1] και Σατρουγκνά[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ραμαγιάνα είναι ένα από τα μεγαλύτερα έπη της ινδικής λογοτεχνίας.

Περιεχόμενο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτελούμενο από 48000 στίχους, προβάλει έναν ιδεώδη ανθρώπινο τύπο καθορίζοντάς του τις υποχρεώσεις του έναντι των γονέων του, των συνανθρώπων του, των κατωτέρων του, αλλά και προσδιορίζοντας την ορθή διοίκηση ενός κράτους και την ειρηνική ζωή της κοινωνίας. [2] Εξυμνείται η τιμή, η καλοσύνη, η αλήθεια ως οι μόνοι δρόμοι που οδηγούν στον Θεό. [3]

Ο ιδεώδης αυτός ανθρώπινος τύπος ενσαρκώνεται από τον ημίθεο Ράμα ο οποίος υφίσταται πολλές περιπέτειες από τη στιγμή που ενώ ζούσε ευτυχισμένος με τη σύζυγό του Σίτα, του την άρπαξε ο κακός δαίμονας Ραβάνα και την μετέφερε στο παλάτι του. Την απελευθερώνει με τη βοήθεια των πιθήκων και του βασιλιά τους, αλλά την υποψιάζεται για απιστία. Εκείνη φεύγει και κρύβεται στο δάσος. Όμως ο Βάλμικι , ο μυθικός ποιητής του έπους, Ραμαγιάνα, την βρίσκει και του την επιστρέφει. Πρέπει να υποστεί τη δοκιμασία της φωτιάς που θα κρίνει αν λέει αλήθεια ή ψέματα. Όμως αιφνιδίως η Σίτα εξαφανίζεται μέσα στη γη και τότε είναι που ο Ράμα συνειδητοποιεί τη θεία του καταγωγή και ανεβαίνει στους ουρανούς, όπου στο μεταξύ έχει μεταστεί η Σίτα, αφήνοντας πίσω το σώμα του. [4]

Χρόνος σύνθεσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η τελική εκδοχή του έπους έλαβε την μορφή της τον 2ο ή 3ο αι. μ.Χ. αλλά η οι ρίζες του ανάγονται τον 4ο αιώνα π.Χ. [5]

Aπήχηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα περιγραφόμενα στο έπος επεισόδια του βίου του Ράμα, αναπαριστάνονται από θρησκευτικούς αλλά και κοσμικούς λαϊκούς θιάσους. [6] Είναι επίσης μέρος της θρησκευτικής μυθολογίας της Ταϋλάνδης και της Καμπότζης. Εκεί υπάρχουν ναοί διακοσμημένοι με πληθώρα αγαλμάτων των ηρώων του έπους Ραμαγιάνα. [7]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 ebooks.inflibnet.ac.in/icp05/chapter/important-characters-in-ramayana/.
  2. ↑ Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Όψεις Ινδουισμού –Βουδδισμού, Εκδόσεις Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα, 1985, σελ.21
  3. ↑ Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ.Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.145, 146
  4. ↑ Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία των θρησκευμάτων. Τομ.Α΄. Τα Ινδικά θρησκεύματα, εκδ. Π.Πουρναράς, Θεσσ/ίκη, 1986, σελ.193, Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ.Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.145
  5. ↑ Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία των θρησκευμάτων. Τομ.Α΄. Τα Ινδικά θρησκεύματα, εκδ. Π.Πουρναράς, Θεσσ/ίκη, 1986, σελ.194, Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ.Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.146
  6. ↑ Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία των θρησκευμάτων. Τομ.Α΄. Τα Ινδικά θρησκεύματα, εκδ. Π.Πουρναράς, Θεσσ/ίκη, 1986, σελ.193-194
  7. ↑ Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ.Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.146

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία των θρησκευμάτων. Τομ.Α΄ Τα Ινδικά θρησκεύματα, εκδ. Π.Πουρναράς, Θεσσ/ίκη, 1986, σελ.193-194
  • Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα, 1975, σελ.144-146
  • Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Όψεις Ινδουισμού –Βουδδισμού, Εκδόσεις Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα, 1985, σελ.21


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ραμαγιάνα&oldid=10435669"