Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο (δόγης)
| Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3 Ιουνίου 1419[1] Βενετία |
| Θάνατος | 20 Αυγούστου 1501 Βενετία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Santa Maria della Carità |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[2] |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Μάρκο Μπαρμπαρίγκο |
| Οικογένεια | Οικογένεια Μπαρμπαρίγκο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1486–1501)[3] ποδεστά (Πάντοβα)[3] stadtholder (Polesine)[3] Ποδεστάς της Βερόνας (από 1478)[3] |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο (Ιταλικά : Agostino Barbarigo, 3 Ιουνίου 1419 - 20 Σεπτεμβρίου 1501), Δόγης της Βενετίας (1486 - 1501) ήταν μικρότερος γιος του Φραντσέσκο Μπαρμπαρίγκο, διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Μάρκο Μπαρμπαρίγκο. Την εποχή που ήταν δόγης ο Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο σχεδιάστηκε και ολοκληρώθηκε ο Πύργος του Ωρολογίου στην πλατεία του Αγίου Μάρκου με τον θάλαμο ο οποίος μέσω της οδού Μερκαρίας οδηγεί στο Ριάλτο. Η μορφή του δόγη εμφανίζεται να γονατίζει μπροστά στον Λέοντα της Βενετίας στην κορυφή του πύργου κάτω από το καμπαναριό, η μορφή αφαιρέθηκε από τους Γάλλους όταν ο Ναπολέων Α΄ κατέκτησε την Δημοκρατία της Βενετίας (1797).[4][5]
Κέρδη σε βόρεια Ιταλία και Κύπρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο προχώρησε σε μια συμμαχία πόλεων του Ιταλικού βορά για να διώξει τον Κάρολο Η΄ της Γαλλίας από την Ιταλική χερσόνησο, μετά την νίκη τους στην μάχη του Φορνόβο οι Γάλλοι εγκατέλειψαν την Ιταλία. Ο Αγκοστίνο κέρδισε σημαντικά κάστρα στην Εμίλια-Ρομάνια, την ίδια εποχή η Βενετία προσάρτησε την Κύπρο (1489) όταν η τελευταία Βενετή βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο κληροδότησε το νησί στην Βενετία.
Απώλεια της Πελοποννήσου από τους Οθωμανούς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι σχέσεις του Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ αρχικά ήταν φιλικές αλλά από το 1492 εντάθηκαν, η ένταση κατέληξε σε ανοιχτό πόλεμο (1499). Οι Βενετοί έμποροι στην Κωνσταντινούπολη συνελήφθησαν, τα στρατεύματα της Βοσνίας επιτέθηκαν στην Δαλματία και έφτασαν μέχρι την Ζάρα. Ο στόλος της Βενετίας ηττήθηκε από τους Οθωμανούς στην Ναυμαχία του Ζόγκλου και η Δημοκρατία έχασε την σημαντικότερη βάση της στον Κορινθιακό κόλπο. Η Δημοκρατία της Βενετίας έχασε στην συνέχεια την Μεθώνη Μεσσηνίας και την Κορώνη, αυτό έφερε την ολοκληρωτική απώλεια όλων των εμπορικών σταθμών προς την Ανατολή. Μετά από 4 χρόνια πολέμου ανάμεσα σε Τούρκους και Βενετούς υπογράφηκε ειρήνη (1503), η Βενετία διατήρησε στην Πελοπόννησο μόνο το Ναύπλιο, την Πάτρα και την Μονεμβασιά.
Τέχνη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η σύζυγος του Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο ήταν η Ελισάβετ Σοράνζο.[6] Ο μεγαλύτερος αδελφός του Μάρκο Μπαρμπαρίγκο είχε προηγηθεί από τον ίδιο σαν Δόγης της Βενετίας αλλά παρέμεινε στο αξίωμα μόνο έναν χρόνο.[7] Ο τάφος τους που σχεδιάστηκε αρχικά στην εκκλησία της Καρίτα καταστράφηκε, ένα ανάγλυφο με την Ανάσταση του Χριστού στην Μεγάλη Σχολή του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή θεωρείται έργο του Αντώνιο Ρίτζιο.[8]
Στο βιντεοπαιχνίδι Assassin's Creed II ο Αγκοστίνο εμφανίζεται να εκλέγεται δόγης μετά τον θάνατο του αδελφού του Μάρκο, δολοφονήθηκε σε μια ομιλία του στο Καρναβάλι της Βενετίας από ένα μέλος των Ασασίνων αντιπάλων του Έτζιο Οντιτόρε ντα Φιρέντσε με ένα κρυφό όπλο. Το παιχνίδι του Facebook Assassin's Creed παρουσιάζει τον Αγκοστίνο σαν διεφθαρμένο, δολοφονήθηκε τέλος και αυτός από τους Ασασίνους ύστερα από μια σειρά δηλητηριώδη γράμματα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 119084147.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119084147. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ Howard, Deborah (2002). The Architectural History of Venice (Revised & enlarged ed.). Yale University Press. pp. 146–149.
- ↑ Lorenzetti, Giulio (1975). Venice and its Lagoon (English ed.). Trieste. pp. 141–142.
- ↑ https://archive.org/stream/dogaressasofveni00stal#page/316/mode/2up
- ↑ Norwich, John J. (1983). A History of Venice. Penguin Books. p. 363
- ↑ Lorenzetti, Giulio (1975). Venice and its Lagoon (English ed.). Trieste. p. 614.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Howard, Deborah (2002). The Architectural History of Venice (Revised & enlarged ed.). Yale University Press.
- Lorenzetti, Giulio (1975). Venice and its Lagoon (English ed.). Trieste.
- Norwich, John J. (1983). A History of Venice. Penguin Books.
- Lorenzetti, Giulio (1975). Venice and its Lagoon (English ed.). Trieste. p. 614.
