Ligand-vođeni ionski kanal

Dostupne proteinske strukture:
Pfam	strukture / ECOD
PDB	RCSB PDB; PDBe; PDBj
PDBsum	sažetak strukture

Neurotransmiterima-vođena regija ionskih kanala
Neurotransmiterima-vođena regija ionskih kanala
	Ligandom vođeni ionski kanal
Identifikatori
Simbol	Neur-chan-memb
Pfam	PF02932
InterPro	IPR006029
PROSITE	PDOC00209
SCOP2	1cek / SCOPe / SUPFAM
TCDB	1.A.9
OPM superporodica	14
OPM protein	2bg9
Pfam
Dostupne proteinske strukture:
Pfam	strukture / ECOD
PDB	RCSB PDB; PDBe; PDBj
PDBsum	sažetak strukture

Ligand-vođeni ionski kanal koji pokazuje vezivanje transmitera (Tr) i promjenu membranskog potencijala (Vm)

Ionski kanali vođeni ligandom (LIC, LGIC), koji se također obično nazivaju ionotropni receptori, su grupa proteina transmembranskih ionskih kanala, koji se otvaraju i dozvoljavaju ionima kao što su Na⁺, K⁺, Ca²⁺, i/ili Cl⁻ da prođe kroz membranu. kao odgovor na vezivanje hemijskog prenositelja (tj. liganda), kao što je neurotransmiter.^[1]^[2]^[3]

Kada je presinapsni neuron uzbuđen, oslobađa neurotransmiter iz vezikula u sinapsni rascjep. Neurotransmiter se zatim vezuje za receptore koji se nalaze na postsinapsnom neuronu. Ako su ovi receptori ligadom-vođeni ionski kanali, rezultirajuća konformacijska promjena otvara ionske kanale, što dovodi do protoka iona kroz ćelijsku membranu. Ovo, zauzvrat, rezultira ili depolarizacijama, za odgovor ekscitatacijskog receptora, ili hiperpolarizacijom, za inhibitorni odgovor.

Ovi receptorski proteini se obično sastoje od najmanje dva različita domena: transmembranskog koji uključuje ionske pore i vanćelijskog domena koji uključuje vezujuće mjesto liganda (alosterno mjesto vezivanja). Ova modularnost je omogućila pristup 'zavadi pa vladaj' u pronalaženju strukture proteina (kristalizirajući svaki domen zasebno). Funkcija takvih receptora koji se nalaze u sinapsama je da direktno i vrlo brzo konvertuju hemijski signal presinapsno izatvanog oslobođenog neurotransmitera u postsinapsni električni signal. Mnogi LIC-ovi su dodatno modulirani alosterni Ligandligandi, blokatori kanala, ioni ili membranski potencijal. LIC-ovi su klasifikovani u tri natporodice kojima nedostaje evolucijski odnos: cis-petlja receptori, Ionotropni glutamatni receptori i ATP-ovisni kanali.

Receptori cis-petlje

Cis petljini receptori su nazvani po karakterističnoj petlji formiranoj disulfidnom vezom između dva cisteinska ostatka u N-terminalnom vanćelijskom domenu. Oni su dio veće porodice pentamernih, ligandom-vođenih ionskih kanala koji obično nemaju ovu disulfidnu vezu, otuda i probni naziv "Pro-petljini receptori".^[4]^[5] Mjesto vezanja u vanćelijskom N-terminalnom domenu za vezanje liganda daje im specifičnost receptora za (1) acetilholin (AcCh), (2) serotonin, (3) glicin, (4) glutamat i (5) γ-aminobuternu kiselinu (GABA). ) kod kičmenjaka. Receptori su podijeljeni s obzirom na tip iona koji provode (anionski ili kationski) i dalje u porodice definirane endogenim ligandom. Obično su pentamerne sa svaka podjedinica koja sadrži po četiri transmembranska heliksa koji čine vanćelijski transmembranski domen i beta sloj sendvičnog tipa, N terminal, domen za vezivanje liganda.^[6] Neki također sadrže unutarćelijski domen kao što je prikazano na slici.

Prototipski ligandom-vođeni ionski kanal je nikotinski acetilholinski receptor. Sastoji se od pentamera proteinskih podjedinica (obično ααβγδ), sa dva mjesta vezivanja za acetilholin (jedno na interfejsu svake alfa podjedinice). Kada se acetilholin veže, mijenja konfiguraciju receptora (zavrće spirale T2 što pomiče ostatke leucina, koji blokiraju pore, izvan putanje kanala) i uzrokuje suženje u porama od približno 3 angstroma da se proširi na približno 8 angstroma tako da ioni mogu proći. Ova pora omogućava ionima Na⁺ da teku niz svoj elektrohemijski gradijent u ćeliju. Uz dovoljan broj kanala koji se otvaraju odjednom, unutrašnji tok pozitivnih naboja koji nose ioni Na⁺ dovoljno depolarizira postsinapsnu membranu da pokrene akcijski potencijal.

Identificiran je bakterijski homolog LIC-u, za koji se pretpostavlja da ipak djeluje kao hemoreceptor.^[4] Ova prokariotska varijanta nAChR poznata je kao GLIC-receptor, prema vrsti u kojoj je identificirana ; Gloeobacter Ligand-gated Ina Ckanalu.

Struktura

Cis-petljini receptori imaju strukturne elemente koji su dobro konzervirani, s velikim vanćelijskim domenom (ECD) koji sadrži alfa-heliks i 10 beta-lanaca. Nakon ECD-a, četiri transmembranska segmenta (TMS) povezana su unutarćelijskim i vanćelijskim strukturama petlje.^[7] Dio unutarćelijskog domena (ICD) pokazuje najvarijabilniji region između svih ovih homolognih receptora. ICD je definisan petljom TMS 3-4, zajedno sa petljom TMS 1-2 koja prethodi pori ionskog kanala.^[7] Kristalizacija je otkrila strukture za neke članove porodice, ali da bi omogućila kristalizaciju , unutarćelijska petlja je obično zamijenjena kratkim linkerima prisutnim u prokariotskim cis-petljinim receptorima, tako da njihove strukture nisu poznate. Ipak, čini se da ova unutarćelijska petlja funkcioniše u desenzibilizaciji, modulaciji fiziologije kanala farmakološkim supstancama i posttranslacijkim modifikacijama. Tu su motivi važni za promet, a ICD stupa u interakciju sa proteinima skele, omogućavajući inhibicijsku formaciju sinapsa.^[7]

Kationski receptori cis-petlje

Tip	Klasa	IUPHAR-preporučani naziv proteina ^[8]	Gen	Raniji nazivi
Serotonin (5-HT)	5-HT₃	5-HT3A 5-HT3B 5-HT3C 5-HT3D 5-HT3E	HTR3A HTR3B HTR3C HTR3D HTR3E	5-HT_3A 5-HT_3B 5-HT_3C 5-HT_3D 5-HT_3E
Nikotinski acetilholin (nAChR)	Alfa	α1 α2 α3 α4 α5 α6 α7 α9 α10	CHRNA1 CHRNA2 CHRNA3 CHRNA4 CHRNA5 CHRNA6 CHRNA7 CHRNA9 CHRNA10	ACHRA, ACHRD, CHRNA, CMS2A, FCCMS, SCCMS
	Beta	β1 β2 β3 β4	CHRNB1 CHRNB2 CHRNB3 CHRNB4	CMS2A, SCCMS, ACHRB, CHRNB, CMS1D EFNL3, nAChRB2
	Gama	γ	CHRNG	ACHRG
	Delta	δ	CHRND	ACHRD, CMS2A, FCCMS, SCCMS
	Epsilon	ε	CHRNE	ACHRE, CMS1D, CMS1E, CMS2A, FCCMS, SCCMS
Cink-aktivirani ionski kanal (ZAC)		ZAC	ZACN	ZAC1, L2m LICZ, LICZ1

Anionski receptori cis-petlje

Tip	Klasa	IUPHAR-recommended protein name^[8]	Gen	Raniji nazivi
GABA_A	Alfa	α1 α2 α3 α4 α5 α6	GABRA1 GABRA2 GABRA3 GABRA4 GABRA5 GABRA6	EJM, ECA4
	Beta	β1 β2 β3	GABRB1 GABRB2 GABRB3	ECA5
	Gama	γ1 γ2 γ3	GABRG1 GABRG2 GABRG3	CAE2, ECA2, GEFSP3
	Delta	δ	GABRD
	Epsilon	ε	GABRE
	Pi	π	GABRP
	Teta	θ	GABRQ
	Ro	ρ1 ρ2 ρ3	GABRR1 GABRR2 GABRR3	GABA_C^[9]
Glicin (GlyR)	Alfa	α1 α2 α3 α4	GLRA1 GLRA2 GLRA3 GLRA4	STHE
Glicin (GlyR)	Beta	β	GLRB

Ionotropni glutamatni receptori

Ionotropni glutamatni receptori vezuju neurotransmiter glutamat. Oni formiraju tetramere sa svakom podjedinicom koja se sastoji od vanćelijskog amino terminalnog domena (ATD, koji je uključen u sklop tetramera), domena za vezivanje vanćelijskog liganda (LBD, koja vezuje glutamat) i transmembranskog domena (TMD), koji formira ionski kanal). Transmembranski domen svake podjedinice sadrži po tri transmembranske spirale, kao i polumembranski heliks sa reentrantnom petljom. Struktura proteina počinje sa ATD na N-terminalu, nakon čega slijedi prva polovina LBD-a koji je prekinut spiralama 1,2 i 3 TMD-a prije nego što se nastavi sa završnom polovinom LBD-a i zatim završava sa spiralom 4 od TMD na C-terminaluj. To znači da postoje tri veze između TMD-a i vanćelijskih domena. Svaka podjedinica tetramera ima mjesto vezanja za glutamat formirano od dva LBD dijela koji formiraju oblik poput školjke. Samo dva od ovih mjesta u tetrameru moraju biti zauzeta da bi se otvorio ionski kanal. Pore se uglavnom formiraju od poluheliksa 2 na način koji liči na obrnuti kalijev kanal.

Tip	Klasa	IUPHAR-preporučeni naziv proteina ^[8]	Gen	Raniji nazivi
AMPA	GluA	GluA1 GluA2 GluA3 GluA4	GRIA1 GRIA2 GRIA3 GRIA4	GLU_A1, GluR1, GluRA, GluR-A, GluR-K1, HBGR1 GLU_A2, GluR2, GluRB, GluR-B, GluR-K2, HBGR2 GLU_A3, GluR3, GluRC, GluR-C, GluR-K3 GLU_A4, GluR4, GluRD, GluR-D
Kainat	GluK	GluK1 GluK2 GluK3 GluK4 GluK5	GRIK1 GRIK2 GRIK3 GRIK4 GRIK5	GLU_K5, GluR5, GluR-5, EAA3 GLU_K6, GluR6, GluR-6, EAA4 GLU_K7, GluR7, GluR-7, EAA5 GLU_K1, KA1, KA-1, EAA1 GLU_K2, KA2, KA-2, EAA2
NMDA	GluN	GluN1 NRL1A NRL1B	GRIN1 GRINL1A GRINL1B	GLU_N1, NMDA-R1, NR1, GluRξ1
		GluN2A GluN2B GluN2C GluN2D	GRIN2A GRIN2B GRIN2C GRIN2D	GLU_N2A, NMDA-R2A, NR2A, GluRε1 GLU_N2B, NMDA-R2B, NR2B, hNR3, GluRε2 GLU_N2C, NMDA-R2C, NR2C, GluRε3 GLU_N2D, NMDA-R2D, NR2D, GluRε4
		GluN3A GluN3B	GRIN3A GRIN3B	GLU_N3A, NMDA-R3A, NMDAR-L, chi-1 GLU_3B, NMDA-R3B
‘Orfan’	(GluD)	GluD1 GluD2	GRID1 GRID2	GluRδ1 GluRδ2

AMPA receptor

Receptor α-amino-3-hidroksi-5-metil-4-izoksazolpropionske kiseline (takođe poznat kao AMPA-receptor, ili kviskvalatni receptor ) je neNMDA-tip jonotropni transmembranski receptor za glutamat koji posreduje brzu sinapsnu transmisiju u [[centralni nervni sistem] ]] (CNS). Njegovo ime je izvedeno iz njegove sposobnosti da se aktivira pomoću vještačkog analoga glutamata AMPA. Watkins i kolege su prvi put nazvali receptor "kviskvalatnni receptor" po prirodnom agonistu kviskvalat, a tek kasnije je dobio oznaku "AMPA receptor" po selektivnom agonistu koji su razvili Tage Honore i kolege iz Kraljevska danske škole farmacije u Kopenhagenu.^[10] AMPAR-i se nalaze u mnogim dijelovima mozga i najčešće su pronađeni receptori u nervnom sistemu. Tetramer AMPA receptor GluA2 (GluR2) bio je prvi ionski kanal receptora glutamata koji je proteinski kristal. Ligandi uključuju:

Agonisti: Glutamat, AMPA, 5-fluorovilardiin, Domoična kiselina, Kviskvalna kiselina, itd.
Antagonisti: CNQX, Kinurenska kiselina, NBQX, Perampanel, Piracetam, itd.
Pozitivni alosteri mnodulatori: Aniracetam, Ciklotiazid, CX-516, CX-614, itd.
Negativni alosterni modulatori: Etanol, Perampanel, Talampanel, GYKI-52,466, itd.

NMDA receptori

N-metil-D-aspartatni receptor (NMDA receptor) –tip ionotropnog glutamatnog receptora&]] – je ligandom upravljani ionski kanal koji je vezan simultanim vezivanjem glutamata i koagonista (tj. ili D-serin ili glicin).i.^[11] Studies show that the NMDA receptor is involved in regulating synaptic plasticity and memory.^[12]^[13]

Naziv "NMDA receptor" je izveden od liganda N-metil-D-aspartat (NMDA), koji djeluje kao selektivni agonist na ovim receptorima. Kada se NMDA receptor aktivira vezivanjem dva koagonista, otvara se kationski kanal, dozvoljavajući Na⁺ i Ca²⁺ da teku u ćeliju , zauzvrat podižući ćelijski električni potencijal. Dakle, NMDA receptor je ekscitacijski receptor. U potencijalimna mirovanja, vezivanje Mg²⁺ ili Zn²⁺ na njihovim vanćelijskimim mjestima vezana na receptoru blokira protok iona kroz kanal NMDA receptora. "Međutim, kada su neuroni depolarizirani, naprimjer, intenzivnom aktivacijom kolokaliziranih postsinapsnih AMPA-receptora, blok ovisan o naponu od strane Mg²⁺ se djelomično oslobađa, omogućavajući priliv iona kroz aktivirane NMDA receptore. Rezultirajući priliv Ca²⁺ može pokrenuti razne ćelijske signalne kaskade, koje na kraju mogu promijeniti funkciju neurona aktivacijom različitih kinaza i fosfataza".^[14] :Ligandi uključuju:

Primarni endogeni koagonisti: glutamat i ili D-serin ili glicin
Ostali agonisti : aminociklopropankarboksilna kiselina; D-cikloserin; L-aspartat; kinolinat, itd.
Djelimični agonisti: N-metil-D-asparaginska kiselina (NMDA); NRX-1074; 3,5-dibromo-L-fenilalanin,^[15] etc.
Antagonisti: ketamin, PCP, dekstropropoksifen, ketobemidon, tramadol, kinurenska kiselina (endogena), itd.

ATP kanali

Shema topologije membrane tipske podjedinice P2X receptora. Prvi i drugi transmembranski domen su označeni sa TM1 i TM2.

Otvaraju se ATP-kanali kao odgovor na vezivanje nukleotida ATP. Oni formiraju trimere sa dvije transmembranske spirale po podjedinici i C- i N-kraja na unutarćelijskoj strani.

Tip	Klasa	IUPHAR-preporučeno protein name ^[8]	Gen	Raniji nazivi
P2X	N/A	P2X1 P2X2 P2X3 P2X4 P2X5 P2X6 P2X7	P2RX1 P2RX2 P2RX3 P2RX4 P2RX5 P2RX6 P2RX7	P2X₁ P2X₂ P2X₃ P2X₄ P2X₅ P2X₆ P2X₇

Također pogledajte

Reference

^ "Gene Family: Ligand gated ion channels". HUGO Gene Nomenclature Committee. Arhivirano s originala, 14. 11. 2017. Pristupljeno 6. 2. 2023.
^ "ligand-gated channel" na Dorland's Medical Dictionary
^ Purves, Dale, George J. Augustine, David Fitzpatrick, William C. Hall, Anthony-Samuel LaMantia, James O. McNamara, and Leonard E. White (2008). Neuroscience. 4th ed. Sinauer Associates. str. 156–7. ISBN 978-0-87893-697-7.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
^ ^a ^b Tasneem A, Iyer LM, Jakobsson E, Aravind L (2004). "Identification of the prokaryotic ligand-gated ion channels and their implications for the mechanisms and origins of animal Cys-loop ion channels". Genome Biology. 6 (1): R4. doi:10.1186/gb-2004-6-1-r4. PMC 549065. PMID 15642096.
^ Jaiteh M, Taly A, Hénin J (2016). "Evolution of Pentameric Ligand-Gated Ion Channels: Pro-Loop Receptors". PLOS ONE. 11 (3): e0151934. Bibcode:2016PLoSO..1151934J. doi:10.1371/journal.pone.0151934. PMC 4795631. PMID 26986966.
^ Cascio M (maj 2004). "Structure and function of the glycine receptor and related nicotinicoid receptors". The Journal of Biological Chemistry. 279 (19): 19383–6. doi:10.1074/jbc.R300035200. PMID 15023997.
^ ^a ^b ^c Langlhofer G, Villmann C (1. 1. 2016). "The Intracellular Loop of the Glycine Receptor: It's not all about the Size". Frontiers in Molecular Neuroscience. 9: 41. doi:10.3389/fnmol.2016.00041. PMC 4891346. PMID 27330534.
^ ^a ^b ^c ^d Collingridge GL, Olsen RW, Peters J, Spedding M (januar 2009). "A nomenclature for ligand-gated ion channels". Neuropharmacology. 56 (1): 2–5. doi:10.1016/j.neuropharm.2008.06.063. PMC 2847504. PMID 18655795.
^ Olsen RW, Sieghart W (septembar 2008). "International Union of Pharmacology. LXX. Subtypes of gamma-aminobutyric acid(A) receptors: classification on the basis of subunit composition, pharmacology, and function. Update". Pharmacological Reviews. 60 (3): 243–60. doi:10.1124/pr.108.00505. PMC 2847512. PMID 18790874.
^ Honoré T, Lauridsen J, Krogsgaard-Larsen P (januar 1982). "The binding of [3H]AMPA, a structural analogue of glutamic acid, to rat brain membranes". Journal of Neurochemistry. 38 (1): 173–8. doi:10.1111/j.1471-4159.1982.tb10868.x. PMID 6125564. S2CID 42753770.
^ Malenka RC, Nestler EJ, Hyman SE (2009). "Chapter 5: Excitatory and Inhibitory Amino Acids". u Sydor A, Brown RY (ured.). Molecular Neuropharmacology: A Foundation for Clinical Neuroscience (2nd izd.). New York, USA: McGraw-Hill Medical. str. 124–125. ISBN 9780071481274. At membrane potentials more negative than approximately −50 mV, the Mg²⁺ in the extracellular fluid of the brain virtually abolishes ion flux through NMDA receptor channels, even in the presence of glutamate. ... The NMDA receptor is unique among all neurotransmitter receptors in that its activation requires the simultaneous binding of two different agonists. In addition to the binding of glutamate at the conventional agonist-binding site, the binding of glycine appears to be required for receptor activation. Because neither of these agonists alone can open this ion channel, glutamate and glycine are referred to as coagonists of the NMDA receptor. The physiologic significance of the glycine binding site is unclear because the normal extracellular concentration of glycine is believed to be saturating. However, recent evidence suggests that D-serine may be the endogenous agonist for this site.
^ Li F, Tsien JZ (juli 2009). "Memory and the NMDA receptors". The New England Journal of Medicine. 361 (3): 302–3. doi:10.1056/NEJMcibr0902052. PMC 3703758. PMID 19605837.
^ Cao X, Cui Z, Feng R, Tang YP, Qin Z, Mei B, Tsien JZ (mart 2007). "Maintenance of superior learning and memory function in NR2B transgenic mice during ageing". The European Journal of Neuroscience. 25 (6): 1815–22. doi:10.1111/j.1460-9568.2007.05431.x. PMID 17432968. S2CID 15442694.
^ Dingledine R, Borges K, Bowie D, Traynelis SF (mart 1999). "The glutamate receptor ion channels". Pharmacological Reviews. 51 (1): 7–61. PMID 10049997.
^ Yarotskyy V, Glushakov AV, Sumners C, Gravenstein N, Dennis DM, Seubert CN, Martynyuk AE (maj 2005). "Differential modulation of glutamatergic transmission by 3,5-dibromo-L-phenylalanine". Molecular Pharmacology. 67 (5): 1648–54. doi:10.1124/mol.104.005983. PMID 15687225. S2CID 11672391.

Vanjski linkovi

Portal Biologija

Commons logo

Commons ima datoteke na temu: Ligand-vođeni ionski kanal

Ligand-Gated Ion Channel database at European Bioinformatics Institute. Verified availability April 11, 2007.
"Revised Recommendations for Nomenclature of Ligand-Gated Ion Channels". IUPHAR Database of Receptors and Ion Channels. International Union of Basic and Clinical Pharmacology. Arhivirano s originala, 23. 9. 2015. Pristupljeno 6. 2. 2023.
www.esf.edu Arhivirano 9. 2. 2008. na Wayback Machine
www.genenames.org
www.guidetopharmacology.org

As of ovo uređivanje, ovaj članak koristi sadžaj iz "1.A.9 The Neurotransmitter Receptor, Cys loop, Ligand-gated Ion Channel (LIC) Family", koji je licenciran na način da dozvoljava korištenje pod Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License, ali ne pod GFDL. Svi odgovarajući uslovi moraju biti praćeni.

Šablon:Farmakomodulacija

[1] "Gene Family: Ligand gated ion channels". HUGO Gene Nomenclature Committee. Arhivirano s originala, 14. 11. 2017. Pristupljeno 6. 2. 2023.

[2] "ligand-gated channel" na Dorland's Medical Dictionary

[Purves-3] Purves, Dale, George J. Augustine, David Fitzpatrick, William C. Hall, Anthony-Samuel LaMantia, James O. McNamara, and Leonard E. White (2008). Neuroscience. 4th ed. Sinauer Associates. str. 156–7. ISBN 978-0-87893-697-7.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)

[pmid15642096-4] Tasneem A, Iyer LM, Jakobsson E, Aravind L (2004). "Identification of the prokaryotic ligand-gated ion channels and their implications for the mechanisms and origins of animal Cys-loop ion channels". Genome Biology. 6 (1): R4. doi:10.1186/gb-2004-6-1-r4. PMC 549065. PMID 15642096.

[pmid26986966-5] Jaiteh M, Taly A, Hénin J (2016). "Evolution of Pentameric Ligand-Gated Ion Channels: Pro-Loop Receptors". PLOS ONE. 11 (3): e0151934. Bibcode:2016PLoSO..1151934J. doi:10.1371/journal.pone.0151934. PMC 4795631. PMID 26986966.

[pmid15023997-6] Cascio M (maj 2004). "Structure and function of the glycine receptor and related nicotinicoid receptors". The Journal of Biological Chemistry. 279 (19): 19383–6. doi:10.1074/jbc.R300035200. PMID 15023997.

[:0-7] Langlhofer G, Villmann C (1. 1. 2016). "The Intracellular Loop of the Glycine Receptor: It's not all about the Size". Frontiers in Molecular Neuroscience. 9: 41. doi:10.3389/fnmol.2016.00041. PMC 4891346. PMID 27330534.

[IUPHAR-8] Collingridge GL, Olsen RW, Peters J, Spedding M (januar 2009). "A nomenclature for ligand-gated ion channels". Neuropharmacology. 56 (1): 2–5. doi:10.1016/j.neuropharm.2008.06.063. PMC 2847504. PMID 18655795.

[pmid18790874-9] Olsen RW, Sieghart W (septembar 2008). "International Union of Pharmacology. LXX. Subtypes of gamma-aminobutyric acid(A) receptors: classification on the basis of subunit composition, pharmacology, and function. Update". Pharmacological Reviews. 60 (3): 243–60. doi:10.1124/pr.108.00505. PMC 2847512. PMID 18790874.

[10] Honoré T, Lauridsen J, Krogsgaard-Larsen P (januar 1982). "The binding of [3H]AMPA, a structural analogue of glutamic acid, to rat brain membranes". Journal of Neurochemistry. 38 (1): 173–8. doi:10.1111/j.1471-4159.1982.tb10868.x. PMID 6125564. S2CID 42753770.

[NHM-NMDA-11] Malenka RC, Nestler EJ, Hyman SE (2009). "Chapter 5: Excitatory and Inhibitory Amino Acids". u Sydor A, Brown RY (ured.). Molecular Neuropharmacology: A Foundation for Clinical Neuroscience (2nd izd.). New York, USA: McGraw-Hill Medical. str. 124–125. ISBN 9780071481274. At membrane potentials more negative than approximately −50 mV, the Mg²⁺ in the extracellular fluid of the brain virtually abolishes ion flux through NMDA receptor channels, even in the presence of glutamate. ... The NMDA receptor is unique among all neurotransmitter receptors in that its activation requires the simultaneous binding of two different agonists. In addition to the binding of glutamate at the conventional agonist-binding site, the binding of glycine appears to be required for receptor activation. Because neither of these agonists alone can open this ion channel, glutamate and glycine are referred to as coagonists of the NMDA receptor. The physiologic significance of the glycine binding site is unclear because the normal extracellular concentration of glycine is believed to be saturating. However, recent evidence suggests that D-serine may be the endogenous agonist for this site.

[12] Li F, Tsien JZ (juli 2009). "Memory and the NMDA receptors". The New England Journal of Medicine. 361 (3): 302–3. doi:10.1056/NEJMcibr0902052. PMC 3703758. PMID 19605837.

[13] Cao X, Cui Z, Feng R, Tang YP, Qin Z, Mei B, Tsien JZ (mart 2007). "Maintenance of superior learning and memory function in NR2B transgenic mice during ageing". The European Journal of Neuroscience. 25 (6): 1815–22. doi:10.1111/j.1460-9568.2007.05431.x. PMID 17432968. S2CID 15442694.

[14] Dingledine R, Borges K, Bowie D, Traynelis SF (mart 1999). "The glutamate receptor ion channels". Pharmacological Reviews. 51 (1): 7–61. PMID 10049997.

[15] Yarotskyy V, Glushakov AV, Sumners C, Gravenstein N, Dennis DM, Seubert CN, Martynyuk AE (maj 2005). "Differential modulation of glutamatergic transmission by 3,5-dibromo-L-phenylalanine". Molecular Pharmacology. 67 (5): 1648–54. doi:10.1124/mol.104.005983. PMID 15687225. S2CID 11672391.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]