Mont d’an endalc’had

soublañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus soublaff e krennvrezhoneg, deveret eus soubl amprestet digant ar galleg souple[1].

Verb

soublañ /ˈsublã/, verb gwan, verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Stouiñ (ar c'horf pe ar c'hein peurvuiañ).
  2. soublañ ar c'hein, ar penn: stouiñ, plegañ (e gein, e benn), evit diskouez doujañs peurliesañ.
  3. soublañ an daoulagad : sellout ouzh an douar pe dirak un den a renk uhel, pe gant ar vezh


Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :