Іаан Камнін Дука
| Іаан Камнін Дука | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Iōannēs Komnēnos Doukas | |||||||
 | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Мануіл Камнін Дука | ||||||
| Пераемнік | Дзмітрый Камнін Дука | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Мануіл Камнін Дука | ||||||
| Пераемнік | Мануіл Камнін Дука | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне | XIII стагоддзе | ||||||
| Смерць | 1244 | ||||||
| Род | Komnenodoukas family[d] | ||||||
| Бацька | Феадор Камнін Дука[1] | ||||||
| Маці | Марыя Петраліфаіна[d][1] | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Іаан Камнін Дука (грэч. Ιωάννης Κομνηνός Δούκας; пам. 1244) — кіраўнік Фесалонікаў у 1237—1244 , а таксама Фесаліі ў 1237—1239 гадах.
Паходжанне
[правіць | правіць зыходнік]Іаан быў старэйшым сынам кіраўніка Эпіра Феадора Камніна Дукі і Марыі Петраліфы. У 1230 годзе бацька і яго сям'я былі палонены ў бітве пры Клакотніцы воінамі балгарскага цара Івана II Асеня. Калі ў 1237 годзе дачка Камніна Дукі Ірына стала жонкай Асеня, Іаан быў выпушчаны на свабоду разам з аслепленым бацькам і малодшым братам Дзмітрыем. Яны дасягнулі Фесалонікаў, і зрынулі брата Феадора Мануіла, які захапіў уладу ў горадзе ў 1230 годзе. Пасля гэтага, кіраўніком Фесалонікаў стаў Іаан, а яго бацька адправіўся ў Эдэсу.
У 1239 годзе Мануіл вярнуўся разам з войскамі Нікейскай імперыі, і з іх дапамогай зацвердзіўся ў Фесаліі. У 1241 годзе памёр заступнік Феадора Іван II Асень, пасля чаго кіраўнік Нікеі Іаан III Дука Ватац адважыўся на больш актыўную палітыку ў гэтым рэгіёне. У 1242 годзе ён зманам паланіў Феадора, і павёў армію на ўзяцце Фесалонікаў. Іаан адбіў гэты напад, і ў той час прыйшла вестка тое, што сельджукі напалі на ўсходнія ўладанні Ватаца. Кіраўнікі заключылі дагаворы, паводле якіх Камнін прызнаваў уладу малаазійскага цара, а ў абмен атрымліваў тытул дэспата[2].
Іаан памёр у 1244 годзе, і горад перайшоў пад уладу яго малодшага брата Дзмітрыя.
Зноскі
- ↑ а б Lundy D. R. The Peerage
- ↑ Успенский Ф. И. История Византийской Империи. Том 5. Глава III. Эпирское государство в XIII в. — 2002.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Успенский Ф. И. Глава III. Эпирское государство в XIII в. // История Византийской империи. В 5 т. — М.: АСТ, Астрель, 2005. — Т. 5. — 558 с. — ISBN 5-271-03856-4.
- The Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, 1991.
- K. Varzos, Ē genealogia tōn Komnēnōn (Thessalonica, 1984).
- G. Finlay, History of Greece, vol. iii. (1877)
- Гэты артыкул (раздзел) змяшчае тэкст, узяты (перакладзены) з адзінаццатага выдання «Брытанскай энцыклапедыі», якое перайшло ў грамадскі набытак.