Дзмітрый Сцяпанавіч Бартнянскі: Розніца паміж версіямі

Дзмітрый Бартнянскі
укр.: Дмитро Бортнянський
Дзмітрый Бартнянскі; укр.: Дмитро Бортнянський
	; Партрэт пэндзля М. І. Бельскага (1788)
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	28 кастрычніка 1751
Месца нараджэння	Глухаў, Чарнігаўскій полк, Гетманшчына
Дата смерці	28 верасня (10 кастрычніка) 1825 (73 гады)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Месца пахавання	Ціхвінскія могілкі[d];
Краіна	Расійская імперыя
Альма-матар	Кіева-Магілянская акадэмія;
Месца працы	Кацярына II; Павел I;
Музычная дзейнасць
Педагог	Бальдасарэ Галупі
Прафесіі	кампазітар, дырыжор
Інструменты	фартэпіяна, клавесін
Жанры	Духоўная, камерная музыка
Выхаванцы	Gribovitj-Bresjinskij Stepan Grigorovitj[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Актуальная версія на 17:13, 25 сакавіка 2023

Дзмітры Сцяпанавіч Бартня́нскі (руск.: Дмитрий Степанович Бортнянский; 1751, Глухаў, Чарнігаўскій полк, Расійская імперыя — 28 верасня 1825, Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя) — украінскі кампазітар^[3], заснавальнік рускай кампазітарскай школы, адзін з першых заснавальнікаў класічнай расійскай музычнай традыцыі.

Біяграфія

З мяшчан. Нарадзіўся ў Глухаве. У 1758 быў вызначаны пеўчым у Пецярбург у Прыдворную пеўчую капэлу. У 1769 адпраўлены ў Італію для навучання музыцы. У 1779 Бартнянскі вярнуўся ў Расію. У 1780—1784 — капельмайстар Прыдворнай пеўчай капэлы, кіраваў хорамі ў Сухапутным шляхецкім корпусе і Смольным інстытуце.

У 1758 Бартнянскі атрымаў прызначэнне капельмайстрам пры «малым» двары вялікага князя Паўла Пятровіча. З 1796 Бартнянскі — кіруючы Прыдворнай пеўчай капэлай, галоўным хорам Расійскай дзяржавы, з 1801 — дырэктар Прыдворнай пеўчай капэлы. З дзейнасцю Бартнянскага звязаны яе росквіт. У 1804 абраны ганаровым членам Акадэміі мастацтваў у Пецярбургу. У 1791—1814 напісаў шэраг кантат і араторый на вершы Г. Р. Дзяржавіна, Ю. А. Няледзінскага-Мялецкага, П. А. Вяземскага, М. М. Хераскава, а таксама духоўнай музыкі, выконваемай дагэтуль. У 1816 Бартнянскі прызначаны цэнзарам усіх нот духоўнай музыкі, якія выдаюцца ў Расіі .

Аўтар опер «Сокал» (1786), «Сын-супернік, або Новая Стратоніка» (1787), фартэпіянных санат, камерных ансаблей.

Зноскі

↑ ^а ^б Find a Grave — 1996.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056"></a>
↑ ^а ^б https://doi.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.03638 Праверана 1 сакавіка 2022.
↑
- George Grove (1980), Sadie, Stanley (рэд.), The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. 3, Macmillan Publishers, p. 70, ISBN 9780333231111
- Rouček, Joseph Slabey, рэд. (1949), Slavonic Encyclopaedia, vol. 1, Philosophical Library, p. 110
- Thompson, Oscar (1985), Bohle, Bruce (рэд.), The International Cyclopedia of Music and Musicians, Dodd, Mead, p. 260, ISBN 9780396084129

Літаратура

Святая Русь: Энциклопедический словарь русской цивилизации / сост. О.А. Платонов. — М, 2000. — 1040 с. ISBN 5-901364-01-5
Ковалёв К. Бортнянский (Серия ЖЗЛ). — М.: Молодая гвардия, 1989. — 304 с., илл. (2-е изд., дополненное — М.: 1998).
Бортнянский Д. С. Светские произведения (составитель Чувашов А. В.) http://www.m-planet.ru/?id=20&detail=724
Чувашов А. В. Автографы Д. С. Бортнянского в КР РИИИ С. 21-119. СПб. 2020. http://artcenter.ru/wp-content/uploads/2020/11/Kabinet_rukopisej_7.pdf
Чувашов А. В. Неизвестная оратория Д. С. Бортнянского на текст П. Метастазио. (Временник зубовского института. No 1 (32) / 2021. С. 60–67). https://artcenter.ru/wp-content/uploads/2021/05/Vremennik_2021_0132.pdf

[_271089d0bc986130-1] а ^б Find a Grave — 1996.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056"></a>

[_917e5d135524f970-2] а ^б https://doi.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.03638 Праверана 1 сакавіка 2022.

[3] 
George Grove (1980), Sadie, Stanley (рэд.), The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. 3, Macmillan Publishers, p. 70, ISBN 9780333231111

Rouček, Joseph Slabey, рэд. (1949), Slavonic Encyclopaedia, vol. 1, Philosophical Library, p. 110

Thompson, Oscar (1985), Bohle, Bruce (рэд.), The International Cyclopedia of Music and Musicians, Dodd, Mead, p. 260, ISBN 9780396084129

[4] George Grove (1980), Sadie, Stanley (рэд.), The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. 3, Macmillan Publishers, p. 70, ISBN 9780333231111

[5] Rouček, Joseph Slabey, рэд. (1949), Slavonic Encyclopaedia, vol. 1, Philosophical Library, p. 110

[6] Thompson, Oscar (1985), Bohle, Bruce (рэд.), The International Cyclopedia of Music and Musicians, Dodd, Mead, p. 260, ISBN 9780396084129

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 20: / Радок 20: @@
 == Біяграфія ==
-З мяшчан. Нарадзіўся ў [[Горад Глухаў|Глухаве]]. У [[1758]] быў вызначаны пеўчым у [[Пецярбург]] у Прыдворную пеўчую капэлу. У [[1769]] адпраўлены ў [[Італія|Італію]] для навучання музыцы. У [[1779]] Бартнянскі вярнуўся ў [[Расія|Расію]]. У [[1780]]—[[1784]] — капельмайстар Прыдворнай пеўчай капэлы, кіраваў хорамі ў [[Сухапутны шляхецкі корпус|Сухапутным шляхецкім корпусе]] і [[Смольны інстытут|Смольным інстытуце]].
+З мяшчан. Нарадзіўся ў [[Глухаў|Глухаве]]. У [[1758]] быў вызначаны пеўчым у [[Пецярбург]] у Прыдворную пеўчую капэлу. У [[1769]] адпраўлены ў [[Італія|Італію]] для навучання музыцы. У [[1779]] Бартнянскі вярнуўся ў [[Расія|Расію]]. У [[1780]]—[[1784]] — капельмайстар Прыдворнай пеўчай капэлы, кіраваў хорамі ў [[Сухапутны шляхецкі корпус|Сухапутным шляхецкім корпусе]] і [[Смольны інстытут|Смольным інстытуце]].
-У [[1758]] Бартнянскі атрымаў прызначэнне капельмайстрам пры «малым» двары вялікага князя [[Павел I, імператар расійскі|Паўла Пятровіча]]. З [[1796]] Бартнянскі — кіруючы Прыдворнай пеўчай капэлай, галоўным хорам Расійскай дзяржавы, з [[1801]] — дырэктар Прыдворнай пеўчай капэлы. З дзейнасцю Бартнянскага звязаны яе росквіт. У [[1804]] абраны ганаровым членам Акадэміі мастацтваў у Пецярбургу. У 1791—1814 напісаў шэраг кантат і араторый на вершы [[Гаўрыла Раманавіч Дзяржавін|Г. Р. Дзяржавіна]], Ю. А. Няледзінскага-Мялецкага, П. А. Вяземскага, М. М. Хераскава, а таксама духоўнай музыкі, выконваемай дагэтуль. У [[1816]] Бартнянскі прызначаны цэнзарам усіх нот духоўнай музыкі, якія выдаюцца ў Расіі .
+У [[1758]] Бартнянскі атрымаў прызначэнне капельмайстрам пры «малым» двары вялікага князя [[Павел I (імператар расійскі)|Паўла Пятровіча]]. З [[1796]] Бартнянскі — кіруючы Прыдворнай пеўчай капэлай, галоўным хорам Расійскай дзяржавы, з [[1801]] — дырэктар Прыдворнай пеўчай капэлы. З дзейнасцю Бартнянскага звязаны яе росквіт. У [[1804]] абраны ганаровым членам Акадэміі мастацтваў у Пецярбургу. У 1791—1814 напісаў шэраг кантат і араторый на вершы [[Гаўрыла Раманавіч Дзяржавін|Г. Р. Дзяржавіна]], Ю. А. Няледзінскага-Мялецкага, П. А. Вяземскага, М. М. Хераскава, а таксама духоўнай музыкі, выконваемай дагэтуль. У [[1816]] Бартнянскі прызначаны цэнзарам усіх нот духоўнай музыкі, якія выдаюцца ў Расіі .
 Аўтар опер «Сокал» ([[1786]]), «Сын-супернік, або Новая Стратоніка» ([[1787]]), фартэпіянных санат, камерных ансаблей.