Бастыя (футбольны клюб)
| Бастыя | |
 | |
| Поўная назва | Sporting Club de Bastia |
|---|---|
| Заснаваны | 1905 |
| Горад | Бастыя, Францыя |
| Стадыён |
Арман Сэзары Умяшчальнасьць: 16 480 |
| Кіраўнік | кааперацыйнае таварыства калектыўнага інтарэсу[d][1] |
| Галоўны трэнэр | |
| Чэмпіянат | Ліга 2 |
| · 2023—2024 | 13 месца |
 Галерэя здымкаў у ВікісховішчыАфіцыйны сайт | |
«Бастыя» (па-француску: Bastia) — францускі футбольны клюб з гораду Бастыі. Заснаваны ў 1905 годзе. Уладальнік Кубка Францыі (1981).
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Спартовы клюб «Бастыя» быў заснаваны ў 1905 годзе швайцарскім эмігрантам па прозьвішчы Руш (ням. Ruesch). Першым прэзыдэнтам клюбу стаў Эміль Брандызі.
Статус прафэсійнага клюб атрымаў у 1965 годзе, і тады ж пачаў выступы ў Лізе 2. Правёўшы тры нядрэнныя сэзоны, каманда ў 1968 годзе атрымала перамогу ў розыгрышы Лігі 2 і права выступаць у Лізе 1. Першы сэзон адзначыўся складанай, але пасьпяховай барацьбой за выжываньне й стаў пачаткам дзесяцігодзьдзя, якое шматлікімі лічыцца найлепшым у гісторыі клюбу. У 1972 годзе «Бастыя» дайшла да фіналу Кубка Францыі, дзе зь лікам 1:2 саступіла «Марсэлю». Выхад у фінал нацыянальнага кубка дазволіў карсыканцам у наступным сэзоне дэбютаваць у эўракубках, то бок у Кубку ўладальнікаў кубкаў. Зрэшты далёка прайсьці «Бастыі» не атрымалася: у першым жа раўндзе каманда атрымала паразу па суме двух матчаў (0:0, 1:2) ад мадрыдзкага «Атлетыка».
У 1977 годзе «Бастыя» дабілася права гуляць у Кубку УЭФА, дэбют у якім апынуўся куды больш удалым. Карсыканцы пасьлядоўна выбілі лісабонскі «Спортынг», «Ньюкасл Юнайтэд», «Тарына» (які перамаглі зь лікам 3:2 у гасьцёх, перапыніўшы іхную двухгадовую сэрыі без паразаў у хатніх гульнях), а таксама «Карл Цайс» і «Грасгопэр», толькі ў фінале саступіўшы нідэрляндзкаму ПСВ (0:0, 0:3).
Першы матч фіналу праходзіў 26 красавіка 1978 году на стадыёне Арман Сэзары. Нягледзячы на дажджышча, югаслаўскі арбітар не адважыўся перанесьці гульню, і матч, які праходзіў зь перавагай гаспадароў, скончыўся нулявой нічыёй.
У матчы ў адказ, 9 траўня, роўнасьць у рахунку захоўвалася да 24-й хвіліны, калі Вілі ван дэ Керкгоф адкрыў лік. У другой палове сустрэчы ПСВ правёў яшчэ два галы й аформіў сваю перамогу. Карсыканцы сьпісалі паразу на беспрэцэдэнтную стомленасьць: за 6 дзён, якія папярэднічалі гэтаму матчу яны правялі 3 гульні ў чэмпіянаце.
Гэты фінал застаецца пакуль самым значным посьпехам «Бастыі». У 2005 годзе з вылету клюбу ў Лігу 2 у «Бастыі» пачаўся крызіс. Паводле вынікаў сэзону 2009—2010 гадоў каманда вылецела ў трэці дывізіён — Нацыянальны. У сэзоне 2010—2011 гадоў клюб атрымаў паразу ў трэцім дывіўіёне й вярнуўся ў Лігу 2, а на наступны год заняў 1 месца ў Лізе 2 і выйшаў у найвышэйшую лігу.