Versu
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Versu | |
|---|---|
| obra lliteraria | |
 |
Llámase-y versu a una de les unidaes en que puede estremase un poema, superior xeneralmente al pie ya inferior a la estrofa. Na lliteratura en Llingües romániques, los testimonios en versu precieden a los testimonios en prosa. Anque dambes formes d'espresión manifiesten históricamente un enclín innegable a la especialización (el versu pa la llírica, la prosa pa la narrativa,y los testos argumentativos y espositivos), nun falten exemplos tantu de versu non llíricu (épicu, narrativu polo xeneral, dramáticu o espositivu, como na poesía didáctica grecollatina) como de prosa llírica. Ye una forma especial d'espresase, ye un conxuntu de pallabres suxetes a midida, ritmu y cadencia.
Tipos de versu
[editar | editar la fonte]Según la presencia o non de rima
[editar | editar la fonte]- El versu rimado ye aquel que la so pallabra final rima cola pallabra final de siquier otru versu. Tien un orixe probable na rexón de la península itálica nel Medievu, onde nacen composiciones versificadas que persisten hasta anguaño como'l sonetu, la cantar o'l madrigal. Del llatín vulgar, el so pasu al español ye senciellu y nel sieglu X atopamos yá composiciones versificadas en rima y con metro en llingua romance, les denominaes jarchas.
- El versu sueltu ye aquel que nun tien rima, pero apaez alternándose col versu rimado dientro d'una composición (asina, nun romance los versos impares van sueltos, mientres los pares riman).
- El versu blancu ye aquel que nun tien rima, pero sí midida, y apaez nuna composición na que nun hai versos rimados. John Milton ye autor del poema más conocíu en versu blancu, El paraísu perdíu. N'español, Miguel de Unamuno utilizó esti tipu de versu na so obra El Cristu de Velázquez.
Según la so midida y cadencia
[editar | editar la fonte]En función de la so midida y cadencia cabo estremar múltiples tipos de versu. Una clasificación elemental ye la qu'estrema versos d'arte menor (de dos a ocho sílabes) bisílabos, trisílabos, tetrasílabos, pentasílabos, hexasílabos, heptasílabos, octosílabos y d'arte mayor (de nueve o más). Los versos pares d'arte mayor, como'l decasílabu, el dodecasílabu y l'alexandrín, suelen estremase en dos metaes, xeneralmente iguales, llamaes hemistiquios. bona l'aguarón
Según la so disposición acentual
[editar | editar la fonte]La manera d'asitiar los acentos marca'l ritmu del versu. Dientro d'un mesmu tipu de versu caben delles disposiciones acentuales, que reciben nomes específicos. Asina, un versu puede ser trocaicu (_O), si los acentos de pallabra cayen nes sílabes impares; yámbico (O_), si cayen nos pares; o mistu, si entemecen les dos cadencies.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Segovia, Tomás (2005): «Reflexones sobre'l versu», en Reponer el sentíu (Madrid: Trotta), ISBN 9788481647938, páxs. 225-244.
- Obligáu, Pedro Miguel (1957). Qué ye'l versu. Buenos Aires: Columba.
Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Versu.
