Saltar al conteníu

Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes
órganu principal de les Naciones Xuníes y conseyu
Llocalización
Sede Nueva York
Historia
Fundación24 ochobre 1945
Participación empresarial
Organización matriz Organización de les Naciones Xuníes
Filiales
Formáu por miembro del Consejo de Seguridad de las Naciones Unidas (es) Traducir
Presidente del Consejo de Seguridad de Naciones Unidas (es) Traducir
Bolsa de valores Sistema de les Naciones Xuníes
Organización de les Naciones Xuníes
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

El Conseyu de Seguridá de Naciones Xuníes ye l'organismu de les Naciones Xuníes encargáu de caltener la paz y seguridá nel mundu.[1] A diferencia d'otres instituciones de la ONX que namái pueden realizar encamientos a los gobiernos, el Conseyu de Seguridá puede tomar decisiones (conocíes como "resoluciones") y obligar a los miembros a cumpliles, d'alcuerdu a lo establecío pola Carta de les Naciones Xuníes.[1]

El Conseyu ta conformáu por 15 naciones,[1] 5 miembros permanentes con derechu de vetu[2] —Estaos Xuníos, Reinu Xuníu, República Francesa, Federación Rusa y República Popular China— y 10 miembros non permanentes.[1]

Los 10 miembros non permanentes son escoyíos de 5 en 5 cada añu pola Asamblea Xeneral de la ONX y por un periodu de 2 años.[1] La presidencia del Conseyu romper mensualmente de manera alfabética.[3]

Cada miembru del Conseyu tien un votu. Les decisiones polo xeneral riquen del votu afirmativu de, siquier, nueve miembros.

Historia

[editar | editar la fonte]
El delegáu estauxunidense Warren Austin denuncia la participación de tropes soviétiques mientres la Guerra de Corea en 1950.

En 1944 convocóse una conferencia de calter práuticu nuna casona particular de Washington llamada Dumbarton Oaks. En dicha conferencia tuvieron China, Gran Bretaña, la Xunión Soviética y los Estaos Xuníos. Los discutinios terminaron el 7 d'ochobre de 1944. Propúnxose una estructura pa una organización mundial, onde s'incluyiría'l Conseyu de Seguridá.[4] En 1945 alcordar en procedimientu de votu na Conferencia de Yalta[4] y darréu convocóse la Conferencia de San Francisco,[4] onde s'aprobó la Carta de les Naciones Xuníes.[5]

El Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes realizó la so primer sesión el 17 de xineru de 1946 en Church House, Londres. Dende esa fecha, el Conseyu axuntóse permanentemente realizando alcuentros en distintes ciudaes, dende París hasta Adís Abeba. Sicasí, la mayor parte del tiempu caltúvose na sede de les Naciones Xuníes, primero en Lake Success y depués na ciudá de Nueva York.

En 1963 apruébense los cambeos a los artículos 23 y 27 de la Carta de les Naciones Xuníes, aumentando de seis a diez el númberu de miembros non permanentes y aumentando de siete a nueve'l númberu de votos necesarios p'aprobar una decisión.[6]

En 1971, l'Asamblea Xeneral votó a favor d'esaniciar al miembru de la República de China siendo reemplazáu dende aquella oportunidá por un delegáu de la República Popular China al ser reconocida esta entidá como'l llexítimu representante de China. Como esta tema basar na representatividá del miembru permanente y non nuna almisión o espulsión d'ésti, foi tratáu a nivel de l'Asamblea Xeneral ensin precisar de l'aprobación del Conseyu (y poro, tar suxeta a vetu) o de dalgún cambéu del artículu 23 de la Carta qu'especifica les carauterístiques de los miembros permanentes. Un fechu similar asocedió en 1991 cuando la Xunión Soviética foi reemplazada pola Federación Rusa.

Miembros

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Miembros del Conseyu de Seguridá de Naciones Xuníes
Miembros del Conseyu de Seguridá a xineru de 2016. Miembros permanentes como non permanentes.

Nel so orixe Conseyu de Seguridá tendría once miembros, cinco d'ellos permanentes. El 17 d'avientu de 1963 alcuérdase modificar la Carta de la ONX pa incluyir a más países nel Conseyu y con ello ameyorar la so representatividá y que pudiera cumplir más conducentemente los llabores que tien atribuyíes. va pasar d'once miembros a quince, añadiendo 4 países non permanentes, y les decisiones del Conseyu pasen d'aprobase por siete votos a tener qu'aprobase por nueve. Los estaos habríen de ratificar diches modificaciones antes del 1 de setiembre de 1965.[6]

Miembros permanentes

[editar | editar la fonte]

Los miembros permanentes son:

País Bloque rexonal Actual representación estatal Anterior representación estatal
Bandera de la República Popular China China |[[Grupos

Rexonales de Naciones Xuníes|Asia-Pacíficu]]

Bandera de la República Popular China República Popular China (dende 1971) Bandera de Taiwán República de China (1946–1949; nel continente)
Bandera de Taiwán República de China (1949–1971; en Taiwán)
Bandera de Francia Francia |[[Grupos

Rexonales de Naciones Xuníes|Europa Occidental y otros]]

Bandera de Francia Quinta República Francesa (dende 1958) Bandera de Francia Cuarta República Francesa (1946–1958)
Bandera de Rusia Rusia |[[Grupos

Rexonales de Naciones Xuníes|Europa Oriental]]

Bandera de Rusia Federación Rusa (dende 1992) Bandera de la Xunión Soviética Xunión de Repúbliques Socialistes Soviétiques (1946–1991)
Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu Europa Occidental y otros Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda del Norte (dende 1946) —
Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos Norteamérica y otros Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos d'América (dende 1946) —
Númberu de resoluciones vetaos polos cinco miembros permanentes del Conseyu de Seguridá ente 1946 y 2017.[7]

Poder de vetu

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Poder de vetu del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes

Pol artículu 27 de la Carta de les Naciones Xuníes, les decisiones del Conseyu de Seguridá sobre asuntos sustantivos riquen el votu afirmativu de nueve miembros. Un votu negativu o "vetu" por un miembru permanente evita l'adopción d'una propuesta, anque recibiera los votos riquíos.[8] L'astención nun se repara como vetu na mayoría de los casos, anque los cinco miembros permanentes tienen d'allegar viviegamente pa modificar la Carta de la ONX o encamentar l'almisión d'un nuevu Estáu miembru.[9]

Los asuntos de procedimientu nun tán suxetos a vetu, de cuenta que'l vetu nun puede ser usáu pa torgar nengún discutiniu d'un asuntu. Lo mesmo asocede con ciertes decisiones que viviegamente concernen a los miembros permanentes.[8] La mayoría de vetos nun s'usen en situaciones crítiques internacionales, sinón más bien pa propósitos como bloquiar un candidatu pa Secretariu Xeneral o pa l'almisión d'un Estáu miembru.[10]

En 2012 realizárense 269 vetos dende la nacencia del Conseyu de Seguridá. Nesti periodu China usó'l vetu 9 vegaes, Francia 18, el Reinu Xuníu 32, los Estaos Xuníos 89 y Rusia 128. Aproximao dos tercios de los votos rusos/soviéticos fueron nos primeres 10 años de la esistencia del Conseyu de Seguridá. Ente 1996 y 2012 China vetó 5 resoluciones, Rusia 7 y los Estaos Xuníos 13, ente que Francia y el Reinu Xuníu nun usaron el vetu.[10]

Un tempranu vetu pol comisariu soviéticu Andréi Vishinsky bloquió una resolución sobre la retirada de les fuercies franceses de les entós colonies de Siria y El Líbanu en febreru de 1946; esti vetu estableció'l precedente de que los miembros permanentes podríen usar el vetu n'asuntos fora d'asuntos que darréu concerníen a guerra o paz. La Xunión Soviética foi a vetar asuntos incluyendo l'almisión d'Austria, Camboya, Ceilán, Finlandia, Irlanda, Italia, Xapón, Laos, Libia, Portugal, Vietnam del Sur y Trexordania como estaos miembros de la ONX, retrasándose la so unión mientres dellos años. Gran Bretaña o Francia usaron el vetu pa torgar al Conseyu de Seguridá condergar les sos actuaciones en 1965 na crisis de Suez.

El primer vetu polos Estaos Xuníos vieno en 1970, bloquiando una aición de l'Asamblea Xeneral en Rodesia del Sur. De 1985 a 1990 los Estaos Xuníos vetó 27 resoluciones, ente otros asuntos pa protexer los sos intereses en Panamá y Corea. La Xunión Soviética, los Estaos Xuníos y China vetaron toos a candidatos pa la Secretaría Xeneral, y los Estaos Xuníos usaron el vetu pa bloquiar la reeleición de Butros Butros-Ghali en 1996.[11]

Miembros non permanentes

[editar | editar la fonte]
Ver tamién: Miembros del Conseyu de Seguridá de Naciones Xuníes

Son escoyíos por siquier dos tercios de los votos de l'Asamblea Xeneral pa un periodu de dos años consecutivos. Cada añu, cinco miembros son anovaos. Los cupos pártense d'alcuerdu a criterios rexonales: África escueye tres miembros, Llatinoamérica y el Caribe escueyen dos, al igual que Asia y Europa Occidental, mientres Europa Oriental escueye unu. Alternativamente, un miembru tien de ser del mundu árabe, yá seya africanu o asiáticu.[12]

Los 10 miembros non permanentes son:

Grupu África Asia-Pacíficu América Llatina y el Caribe Europa Occidental y otros Europa Oriental
2016–17  Exiptu  Senegal  Xapón Bandera de Uruguái Uruguái  Ucraína
2017–18  Etiopía  Kazakstán Bandera de Bolivia Bolivia  Suecia  Italia (2017)
 Países Baxos (2018)
2018–19  Costa de Marfil Bandera de Guinea Ecuatorial GNQ  Kuwait  Perú  Polonia

Organizaciones del Conseyu de Seguridá

[editar | editar la fonte]

Diverses organizaciones de les Naciones Xuníes dependen del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes. Ente elles atopen el Tribunal Penal Internacional pa la ex Yugoslavia y el Tribunal Penal Internacional pa Ruanda, diseñaos pal xuiciu del xenocidiu perpetáu en dambos territorios mientres la primer metá de los años 1990, la Comisión d'Afitamientu de la Paz, el Comité Contra'l Terrorismu, ente otros. De la mesma, el Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes ye l'encargáu del establecimientu de les Fuercies de Paz de la ONX, como les actuales UNIFIL y MINUSTAH, encargaos de la pacificación n'El Líbanu y Haití.

Sitiu de xunta

[editar | editar la fonte]
Dmitri Medvédev dirixir al Conseyu de Seguridá en 2008.

A diferencia de l'Asamblea Xeneral, el Conseyu de Seguridá axunta tol añu. Cada miembru del Conseyu de Seguridá tendrá de tener un representante disponible na sede de la ONX tol tiempu en casu de qu'una xunta d'emerxencia seya necesaria.[13]

Polo xeneral, el Conseyu de Seguridá axuntar nun salón especial nel edificiu de conferencies allugáu na sede de la ONX en Nueva York. El salón foi diseñáu pol arquiteutu noruegu Arnstein Arneberg y foi un regalu de Noruega. El mural pintáu pol artista noruegu Per Krohg amuesa a un fénix alzándose de les cenices, símbolu de la reconstrucción del mundu tres la Segunda Guerra Mundial.[14]

N'ocasiones, el Conseyu de Seguridá tuvo xuntes fora de Nueva York, en ciudaes como Addis Abeba (Etiopía) en 1972, Ciudá de Panamá (Panamá) en 1973 y Xinebra (Suiza) en 1990.[13] En marzu de 2010, el Conseyu de Seguridá foi treslladáu a una instalación temporal nel edificiu de l'Asamblea Xeneral mientres el so sitiu habitual de xunta taba siendo remocicáu. Les renovaciones fueron pagaes por Noruega (el donante orixinal del salón), a un costu de 5 millones de dólares.[15] El salón volvió abrir el 16 d'abril de 2013.[16]

Salón de consultes

[editar | editar la fonte]

Por cuenta de que les xuntes del Conseyu de Seguridá son cubiertes pola prensa, los procedimientos son abondo teatrales por naturaleza. Los delegaos pronuncien discursos propagandísticos pa xustificar les sos aiciones y atacar a los sos oponentes, actuando pa los presentes y l'audiencia que sigue les intervenciones en televisión ya Internet. Les delegaciones tamién escenifican salíes del salón pa espresar el so desalcuerdu coles aiciones del Conseyu de Seguridá.[17] El verdaderu trabayu del Conseyu de Seguridá facer a puerta zarrada en "consultes informales".[18][19]

En 1978, el gobiernu d'Alemaña Occidental financió la construcción d'un salón de conferencies al llau del salón del Conseyu de Seguridá. Namái los miembros del Conseyu de Seguridá pueden entrar al salón de conferencies pa realizar les consultes. La prensa nun puede entrar y otros países nun son convidaos.[20] Como resultancia, les delegaciones pueden axustar de callao, llegando a alcuerdos ensin que cada pallabra seya transcrita nel rexistru. La privacidá del salón de conferencies tamién fai posible que los delegaos interactúen de forma amistosa.

Pa cuando una resolución llega al salón del Conseyu de Seguridá, ésta yá foi aldericada, aldericada y correxida nes consultes. La xunta abierta del Conseyu de Seguridá convirtióse nuna ratificación pública d'una decisión que yá se fixo en priváu.[19] Un miembru permanente puede aplicar un vetu mientres una consulta declarando la so oposición a una midida. Una y bones un vetu puede torgar qu'una resolución apruébese, l'aniciador usualmente abstiénse d'impulsar la resolución formalmente. Les resoluciones solo vétense si l'aniciador siéntese tan confiáu con una midida que podría faer que'l miembru permanente aplique'l vetu.[21]

Reformes sobre membresía

[editar | editar la fonte]
Ver tamién: Grupu de los cuatro y Uniting for Consensus
Les naciones del G4 (India, Alemaña, Xapón y Brasil) sofítense mutuamente pa consiguir asientos permanentes nel Conseyu de Seguridá.

Les propuestes de reforma del Conseyu empezaron cola conferencia qu'escribió la Carta de la ONX y siguieron hasta'l presente. Como l'historiador británicu Paul Kennedy escribió "tol mundu acepta que la presente estructura ye defectuosa. Pero'l consensu de cómo iguar permanez fora d'algame".[22]

Hubo conversaciones p'amontar el númberu permanente de miembros. Los países que fixeron demandes más fuertes pa los asientos permanentes son Brasil, Alemaña, India y Xapón. Xapón y Alemaña, los principales poderes derrotaos na II Guerra Mundial, son agora los segundos y terceros mayores financiadores de la ONX respeutivamente, ente que Brasil ya India son dos de los mayores contribuidores de tropes pa les misiones de la paz de la ONX. Esta propuesta atopó oposición nun grupu de países llamáu Xuníos por Consensu.

L'anterior secretariu de la ONX, Kofi Annan, pidió a un equipu d'asesores que realizaren encamientos pa reformar la ONX pal añu 2004. Una midida propuesta ye amontar el númberu permanente de miembros de cinco, que, en munchos propuestes, podría incluyir Brasil, Alemaña, India y Xapón (conocíes como les naciones del G4), un asientu pa África (más davezu ente Exiptu, Nixeria o Sudáfrica) y/o un asientu de la Lliga Árabe.[23]

El 21 de setiembre de 2004 les naciones del G4 publicaron una declaración conxunta pa sofitar mutuamente'l sí a la condición de permanente, xunto con dos países africanos. La propuesta tendría que ser aceptada por dos tercios de l'Asamblea Xeneral (128 votos).

Los miembros permanentes, cada unu sosteniendo'l derechu de vetu, anunciaron les sos posiciones sobre la reforma del Conseyu de Seguridá de forma ronciega. Los Estaos Xuníos sofitaron inequívocamente la membresía de Xapón y emprestaron el so sofitu a India y a un pequeñu númberu de miembros non permanentes. El Reinu Xuníu y Francia esencialmente sofiten la posición del G4, cola espansión del númberu de miembros permanente y non permanente y l'accesu d'Alemaña, Brasil, India y Xapón al estatus de miembru permanente, según una medría na presencia de países africanos nel Conseyu.China sofitó'l fortalecimientu de la representación de los países en desenvolvimientu y opúnxose firmemente a la membresía de Xapón.[24]

A la puya d'India por ser miembru permanente del Conseyu de Seguridá amosaron el so sofitu Francia,[25] Rusia,[26] Reinu Xuníu,[27] y Estaos Xuníos.[28] anque los Estaos xuníos primeramente opunxéronse a la candidatura india en materia de proliferación nuclear, al adquirir India armes nucleares y nun roblar el Tratáu de Non Proliferación.[29]

El 15 d'abril de 2011, China oficialmente espresó'l so sofitu pa una medría del rol indiu nes Naciones xuníes, ensin especificar ambiciones de endorsar el Conseyu de Seguridá.[30][31] Sía que non, apocayá China espresó'l so sofitu pa la candidatura d'India como un miembru permanente si India revoca'l so sofitu a la candidatura xaponesa,[32]

Xapón

[editar | editar la fonte]

Xapón, una de les economíes más grandes y unu de los estaos de mayor importancia a nivel mundial, ye'l segundu mayor contribuyente al presupuestu regular de la ONX, devasando a los miembros permanentes actuales, sacante los Estaos Xuníos. La postulación de Xapón, sicasí, ye refugada per dellos países d'Asia oriental, como la mesma China, Corea del Sur y Corea del Norte, quien acusen a Xapón de tratar de despintar les otomíes cometíes poles sos fuercies d'ocupación mientres la Segunda Guerra Mundial. Ciertos sectores xaponeses especulen qu'estos países, especialmente China, tarrecen l'ingresu del so país al Conseyu polos diversos conflictos esistentes ente dambos estaos, especialmente de calter territorial.

Per otru llau, dellos países asiáticos sofitaron fuertemente a Xapón, incluyendo Camboya, la India, Indonesia, Malasia, Mongolia, Singapur, les Filipines, Bangladex, Sri Lanka, Kirguistán, Taxiquistán, Uzbequistán, Kazakstán y Vietnam, quien son dalgunos de los receptores más importantes de préstamos ya inversión estranxera proveniente de Xapón. Otros países como'l Reinu Xuníu, Francia, Alemaña, Polonia, Portugal, Bélxica, Luxemburgu, Hungría, Rumanía, Bulgaria, República Checa, Estonia, Eslovenia, Ucraína, Croacia, Grecia, Suecia, Finlandia, Noruega y Dinamarca tamién amosaron el so sofitu al país nipón.

Alemaña

[editar | editar la fonte]

Alemaña ye'l tercer contribuyente más grande a los presupuestos regulares de la ONX, y como tal, demanda un asientu del conseyu de seguridá al llau de Xapón. Francia manifestóse explícitamente a favor d'un asientu permanente na ONX pal so sociu de la Xunión Europea: "el compromisu d'Alemaña, la so graduación como gran potencia, la so influencia internacional; por eses razones Francia quixera qu'Alemaña tuviera un asientu permanente nel Conseyu de Seguridá" (Presidente francés Jacques Chirac dichu nun discursu en Berlín en 2000). El canciller alemán anterior, Gerhard Schröder tamién identificó a Rusia, ente otros países, como unu de los países que sofita les tesis d'Alemaña. Italia y Países Baxos al contrariu, suxeren un asientu común de la Xunión Europea nel conseyu en cuenta de Alemaña que siente al tercer miembru européu al llau de Francia y del Reinu Xuníu. El Ministru d'Asuntos Esteriores alemán anterior Joschka Fischer dixo que Alemaña tamién aceptaría un asientu européu común, pero siendo tan improbable que Francia y el Reinu Xuníu arrenunciaren a los sos propios asientos, Alemaña, un país muncho más grande, debería tamién tener un asientu. Asina, la campaña alemana por un asientu permanente viose intensificada en 2004. El canciller anterior Gerhard Schröder foi perfectamente claro n'agostu de 2004: "Alemaña tien derechu a un asientu". La so ufierta ye sofitada por Xapón, la India, el Brasil, Francia, el Reinu Xuníu y Rusia, ente otros países. L'actual canciller alemana, Angela Merkel nun fixo nengún comentariu sobre la tema.

India

[editar | editar la fonte]
Líderes del grupu BRIC. Rusia y China yá son miembros, mientres Brasil ya India son dalgunos de los candidatos más serios pa integralo de forma permanente.

La India, una potencia atómica, tien la segunda población más grande del mundu y ye la democracia más grande del planeta. Ye tamién la cuarta economía más grande del mundu en términos de paridá de poder adquisitivu y caltién la tercer fuercia armada más grande del mundu. La India ye unu de los contribuidores más grandes de tropes a les misiones de paz de la ONX. La so ufierta ye sofitada polos miembros permanentes Francia, Rusia y el Reinu Xuníu. Shashi Tharoor, el Sub-Secretariu Xeneral de la nación pa les comunicaciones y la información pública, nel so llibru "Nehru - la invención de la India," escribe que Jawaharlal Nehru "tornó una ufierta d'Estaos Xuníos" a la India "pa tomar un asientu permanente nel conseyu de seguridá de Naciones Xuníes" alredor de 1953. Nehru suxirió qu'ufierten l'asientu del Conseyu de Seguridá de Naciones Xuníes a Taiwán por Beixín en llugar d'otru.

El proyeutu foi refugáu sicasí primeramente por China por cuenta de razones xeopolítiques. (China ye un aliáu del rival de la India, Paquistán, y ye un país que tamién s'enfrentó nuna curtia guerra cola India en 1962), la hestoria recién dio la vuelta col sofitu oficial de China pa la candidatura de la India. El 11 d'abril del 2005, China anunció que sofitaría la ufierta de la India pa un asientu permanente, pero ensin posibilidá a vetu. La enerxía del vetu, sicasí, ye la principal carauterística d'un miembru permanente y nos güeyos de los países G4, ser negada la enerxía del vetu ye xustamente una manera por que los 5 miembros permanentes actuales caltengan la so superioridá. Anque los Estaos Xuníos nun refuguen oficialmente la ufierta de la India - por delles razones, dalgunes de les cualos siguen siendo decididamente confuses - realizaron importantes trabayos cola India y sofita la so candidatura (magar negándo-y el vetu). Considerando a la so población enorme y la so galopante crecedera económica y políticu, la India ye un competidor fuerte pa la consecución d'un asientu permanente. Otru factor de la candidatura de la India ye'l fechu de que yera unu de los miembros fundadores del Conseyu de Seguridá y participó en delles de les sos actividaes, incluyendo operaciones de la ONX na República Democrática d'El Congu, Xipre, Camboya, Yeme, Somalia, Ruanda y Namibia, ente otros. Hasta la fecha, el discursu de Krishna Menon (unviáu de la India al Conseyu de Seguridá) ye'l más llargu apurríu nunca nel conseyu de seguridá de Naciones Xuníes, el 23 de xineru de 1957 apurrió un discursu ensin precedentes de 8 hores en que defendía la presencia d'India en Caxmir.

El 8 de payares de 2010, el presidente d'Estaos Xuníos Barack Obama amosóse a favor d'incluyir a India como miembru permanente:

L'orde xustu y sostenible internacional qu'Estaos Xuníos busca inclúi una ONX eficiente, eficaz, creíble y llexítima; por eso espero con interés la reforma del Conseyu de Seguridá qu'incluya nos próximos años a India como miembru permanente.[33]
Barack Obama, presidente d'Estaos Xuníos en Nueva Delhi en 2010.

Brasil

[editar | editar la fonte]

El desenvolvimientu económicu de Brasil nes últimes décades asitiar como'l principal referente d'América Llatina nel contestu internacional. Ye'l país más grande de dicha rexón en términos de población, economía y superficie, y la so cada vez más influyente posición en temes diplomátiques como miembru de los BRICs y como representante de los países en víes de desenvolvimientu facer un candidatu evidente a un nuevu puestu nel Conseyu de Seguridá.

Los Estaos Xuníos unviaron señales de sofitu a Brasil no que fai a les sos aspiraciones a adquirir la calidá de miembru permanente, anque ensin derechu a vetu. Brasil recibió'l sofitu d'otros países tales como Rusia pal llogru d'un asientu permanente.

A nivel rexonal, Méxicu y Arxentina s'han manifestaos reticentes a que seya Brasil quien asuma'l puestu nel so desmedro.[34]

El representante islámicu

[editar | editar la fonte]
Países del llamáu Gran Oriente Mediu.

Yá que, dende l'esbarrumbamientu del Imperiu otomanu, l'Oriente Mediu, predominante islámicu, foi una área persistente de conflictos internacionales y los fogarales periódicos na rexón fueron la tema de munchos discutinios del Conseyu de Seguridá de la ONX y los sos resoluciones, la perspeutiva d'introducir a un miembru islámicu permanente nel Conseyu de Seguridá ye una tema altamente sensible, especialmente si a tal miembru tenía de se-y concedíu'l poder del vetu. Sicasí, ciertos sectores ven na India una posible opción satisfactoria, yá que cunta cola segunda mayor población de confesión musulmana, fuertes venceyos con ciertes naciones árabes y, coles mesmes, ye vista como una moderada y aceptable fuercia nel Conseyu de Seguridá.

Fora del mundu musulmán, les comentaristes principalmente de los Estaos Xuníos, amosaron la so esmolición a qu'un miembru islámicu ostente la posibilidá del vetu, yá que podría utilizalo p'acutar la capacidá de les Naciones Xuníes d'actuar contundentemente nel Oriente Mediu o nes llendes del mundu islámicu (e.g. Caxmir y Chechenia), faciendo a la ONX impotente neses rexones. La impresión de la falta de democracia nos estaos del Oriente Mediu que son predominante musulmanes ye otra razón citada por dellos comentaristes occidentales que s'oponen contra la idea d'incluyir estos países nel club de miembros permanentes con derechu a vetu.

Coles mesmes, los bocetos de reforma auspiciados pol G4 podríen dexar a cerca de 1.200 millones de musulmanes (cifra que nun se llenda solamente al Oriente Mediu, y tamién inclúi árees tales como Asia suroriental) ensin nenguna representación permanente nel conseyu de seguridá de la ONX. Este ye un asuntu altamente polémicu dientro del mundu islámicu y afectaría a la credibilidá de la ONX n'Oriente Mediu y nel mundu islámicu. En xunu de 2005, los Ministros d'Asuntos Esteriores de la Organización pa la Cooperación Islámica se manisfestaron a favor d'un asientu permanente musulmán nel Conseyu de Seguridá de la ONX. La resistencia recién a los proyeutos de reforma que emanan de los estaos G4 puede atribuyise en parte a esti asuntu altamente sensible. Los EE.XX. y dellos estaos occidentales opunxéronse a cualquier ufierta que dea a nuevos miembros cualquier posibilidá de vetu, y dientro de la Xunión Africana, Exiptu lidera la oposición a la propuesta de Nixeria d'adoptar una versión de les ufiertes G4 que quita'l derechu de vetu pa los nuevos miembros, y dexa la creación d'un conseyu reformáu que nun tien nengún miembru permanente con una identidá predominante musulmana.

África

[editar | editar la fonte]

Anguaño, nengún país n'África tien un asientu permanente nel Conseyu de Seguridá y ye ésta la razón más importante pa conceder unu a un país africanu. Hai de fechu delles razones importantes poles qu'África ye meritoria de consiguir un asientu permanente nel Conseyu de Seguridá:

  • África ye'l segundu continente más pobláu detrás d'Asia (nel cual, China tien yá un asientu y Xapón ya India soliciten lo propio).
  • África ye'l continente con mayor númberu d'estaos miembros de les Naciones Xuníes.
  • África, nel so conxuntu, nun se ve como una amenaza militar.
  • Tien anguaño'l sofitu de la mayoría de Suramérica (l'alianza del Sur-Sur), y de les naciones del G4. Hai tamién ciertu sofitu dende'l Reinu Xuníu y Francia pa una mayor representación política d'África.

Anque nenguna nación d'África propúnxose formalmente como candidatu a calidá de miembru nel conseyu de seguridá, Sudáfrica y Nixeria vense como les opciones más fuertes. Sudáfrica tien la mayor y más desenvuelta economía del continente y Nixeria ye'l país más pobláu y un importante y constante contribuyente con tropes a les operaciones del caltenimientu de la paz en diverses rexones del mundu.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Web del Conseyu de Seguridá de la ONX. «Portada». Consultáu'l 18 d'ochobre de 2014.
  2. ↑ «Sistema de votación y rexistros». Naciones Xuníes.
  3. ↑ Web del Conseyu de Seguridá de la ONX. «Presidencia». Consultáu'l 18 d'ochobre de 2014.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Web de la ONX. «Conferencia de Dumbarton Oaks y Yalta». Consultáu'l 18 d'ochobre de 2014.
  5. ↑ Web de la ONX. «Conferencia de San Francisco». Consultáu'l 18 d'ochobre de 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 Asamblea Xeneral (17 d'avientu de 1963). «Resolución 1991 (XVIII) Cuestión d'una representación equitativa nel Conseyu de Seguridá y nel Conseyu Económico y Social». Consultáu'l 18 d'ochobre de 2014.
  7. ↑ Global Policy Forum (2008): "Changing Patterns in the Use of the Vetu in the Security Council". Retrieved 25 August 2008.
  8. ↑ 8,0 8,1 Fasulo, páxs. 40–41
  9. ↑ Fomerand, p. 287
  10. ↑ 10,0 10,1 «Changing Patterns in the Use of the Vetu in The Security Council». Global Policy Forum. Consultáu'l 26 de payares de 2013.
  11. ↑ Kennedy, páxs. 52–54
  12. ↑ The Green Papers, "The United Nations Security Council"
  13. ↑ 13,0 13,1 «¿Qué ye'l Conseyu de Seguridá?». Organización de les Naciones Xuníes. Consultáu'l 29 d'avientu de 2016.
  14. ↑ «The Security Council» (inglés). Organización de les Naciones Xuníes. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xunu de 2006. Consultáu'l 29 d'avientu de 2016.
  15. ↑ «An unrecognizable Security Council Chamber» (inglés). Ministeriu de Rellaciones Esteriores de Noruega - Delegación de Noruega ante les Naciones Xuníes. Consultáu'l 29 d'avientu de 2016.
  16. ↑ «Secretary-General, at Inauguration of Renovated Security Council Chamber, Says Room Speaks 'Language of Dignity and Seriousness'» (inglés). Organización de les Naciones Xuníes (17 d'abril de 2013). Consultáu'l 29 d'avientu de 2016.
  17. ↑ Haidar, Suhasini (1° de setiembre de 2015). «India's walkout from UNSC was a turning point: Natwar» (inglés). The Hindu. Consultáu'l 29 d'avientu de 2016.
  18. ↑ «Preguntes frecuentes». Organización de les Naciones Xuníes. Consultáu'l 29 d'avientu de 2016. «Tanto les sesiones públiques como les privaes son sesiones oficiales del Conseyu de Seguridá. Les sesiones privaes nun tán abiertes al públicu y nun se llevanten actes lliterales de les declaraciones formulaes nelles. Nel so llugar, el Conseyu de Seguridá emite un comunicáu de conformidá colo dispuesto nel artículu 55 del so Reglamentu provisional. Les consultes son sesiones oficioses de los miembros del Conseyu de Seguridá y nun se recueyen nel Repertoriu.»
  19. ↑ 19,0 19,1 Reid, Natalie (Xineru de 1999). «Informal Consultations» (inglés). Global Policy Forum. Consultáu'l 29 d'avientu de 2016.
  20. ↑ «Glosariu del Manual del Conseyu de Seguridá». Organización de les Naciones Xuníes. Consultáu'l 29 d'avientu de 2016. «Les consultes del plenu celebrar en priváu tando presentes los 15 miembros del Conseyu de Seguridá. Celebrar na Sala de Consultes, anunciar nel Diariu, tienen un orde del día alcordáu, disponen de servicios d'interpretación y nelles pueden participar unu o dellos informadores. Los Estaos Miembros que nun pertenecen al Conseyu de Seguridá nun pueden asistir a les consultes. Les consultes oficioses son principalmente consultes del plenu, pero en distintos contestos pueden ser consultes celebraes ente los 15 miembros del Conseyu o solo ente dalgunos d'ellos, ensin que s'anuncien nel Diariu y ensin servicios d'interpretación.»
  21. ↑ «The Vetu» (inglés). Security Council Report (19 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 29 d'avientu de 2016.
  22. ↑ Kennedy, p. 76
  23. ↑ UN Security Council Reform May Shadow Annan's Legacy. Voice of America. 1 de payares de 2006. http://www.voanews.com/english/news/a-13-2006-11-01-voa46.html. Consultáu'l 11 d'avientu de 2011. 
  24. ↑ «US embassy cables: China reiterates 'red lines'». The Guardian. 29 de payares de 2010. http://www.guardian.co.uk/world/us-embassy-cables-documents/204917. Consultáu'l 11 d'avientu de 2011. «[I]t would be difficult for the Chinese public to accept Japan as a permanent member of the UNSC.». 
  25. ↑ "Latest India News" (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  26. ↑ Putin backs India's UN seat bid. BBC News. 4 d'avientu de 2004. http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/4069453.stm. Consultáu'l 22 de mayu de 2010. 
  27. ↑ "UNSC without India unrealistic: Brown. The Economic Times.
  28. ↑ "Countering China, Obama Backs India for O.N. Council". The New York Times. 8 November 2010.
  29. ↑ «U.S. Priorities for a Stronger, More Effective United Nations». U.S. Department of State (20 de xunu de 2005). Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xineru de 2009.
  30. ↑ «China and Russia officially endorse India's place in UN Security Council». Business Standard (15 d'abril de 2011).
  31. ↑ «China backs India's aspiration for greater role in UNA obra=Daily News and Analysis».
  32. ↑ Krishnan, Ananth (16 de xunetu de 2011). escritu en Chennai, India. «China ready to support Indian bid for UNSC». The Hindu. http://www.thehindu.com/news/international/article2233806.ece. 
  33. ↑ «Obama sofita a India pa ocupar un puestu nel Conseyu de Seguridá de la ONX». La Jornada (9 de payares de 2010). Consultáu'l 9 de payares de 2010.
  34. ↑ Ariyoruk, Ayca (3 de xunetu de 2005). «Players and Proposals in the Security Council Alderica». Center For UN Reform Education. Consultáu'l 29 de setiembre de 2011.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Kennedy, Paul. The Parliament of Man: The Past, Present, and Future of the United Nations. New York: Random House, 2006.
  • Fasulo, Llinda. An Insider's Guide to the UN. New Haven, CT: Yale University Press, 2004.
  • Fomerand, Jacques. The A to Z of the United Nations. Lanham, MD: Scarecrow Press, 2009.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]



Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Conseyu_de_Seguridá_de_les_Naciones_Xuníes&oldid=4308251»