ovraedje
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « ovrer » avou l’ cawete « -aedje ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɔ.vʀɛt͡ʃ/ /ɔ.vʀat͡ʃ/ /ɔ.vʀaːt͡ʃ/ /u.vʀaːt͡ʃ/ (oyon O.OU)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɔ.vʀɛt͡ʃ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
ovraedje | ovraedjes |
ovraedje omrin et femrin (mot bikebok)
- çou k’ on fwait po s’ mestî ou po wangnî åk, ou pask’ on vs l’ a dmandé.
- C’ est on trop grand ovraedje; vos ndè rexhroz nén tot seu.
- On vént d’ rexhe vosse live : c’ est del bele ovraedje.
- Dj’ a co del grosse ovraedje cwénze djoûs å lon.
- Pocwè fwaiss todi del niche ovraedje ?
- Après aveur rintré l’ tchåfaedje,
Rewalpé ses afwaires e s’ bot,
Ene botresse rovia ses shabots,
La k’ ele aveut stî fé l’ ovraedje. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.123, “Les Shabots dè l’Bottresse” (fråze rifondowe).
- posse la k’ on boute, et-z esse payî po
- Il a stî fotou a l’ ouxh di si ovraedje.
Ratourneures
[candjî]- toumer sins ovraedje: piede si ovraedje
- On djoû, dj' touméve sins ovraedje
Sol côp m' vina 'ne idêye
Dj' cora al måjhone del veye
Dmander po schover pol veye
— François Barillié, divins Li camarad′ dè l'joie, 1852 (fråze rifondowe).
- On djoû, dj' touméve sins ovraedje
- si mete a l' ovraedje
- Mins s’ tot nos qwite, moûrt ou s’èdwèm,
l’ome èst la qui n’ pièd′ nin corèdje.
Li tére lî d’meûre. Ås-aîres dè djoû,
plin d’èhowe i s’ mèt′ a l’ovrèdje
— Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, Li tchèrwèdje.
- Mins s’ tot nos qwite, moûrt ou s’èdwèm,
Sinonimeye
[candjî]- boutaedje
- (ovraedje må fwait) : brishôdaedje
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
[candjî]çou k’ on fwait po s’ mestî ou po wangnî åk
posse la k’ on boute, et-z esse payî po
toumer sins ovraedje
- Francès : se retrouver au chômage, perdre son travail