Aller au contenu

gosse

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « gustum »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
gosse gosses

gosse omrin

  1. onk des cénk sinses, li ci do sawoura.
  2. sawoura.
  3. eveye di magnî, d' aveur bon d' magnî et d' sawourer çou k' on magne (et, pa stindaedje, aveur bon d' viker)
    • Cwand dji pinse ki l’ bouneur, (...) i n’ è fåt k’ ene piceye come ene piceye di sé Po dner do gosse a l’ veye Paul Stienlet (fråze rifondowe).
  4. (pa stindaedje do sinse) estance di çou ki nos ahåye.
    • Mins, come dji so todis flåwe èt hal’crosse,
      Et qu’dj’a so m’tåve dès prudjes èt dès ôl’mints,
      Ni v’côrcîz nin, si, po scrîre sorlon m’gos’,
      Dj’a hèré m’pène èl botèye… ås lav’mints !
      — Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.171.

Ratourneures

[candjî]
  1. c’ est l’ cosse ki fwait l’ gosse
  2. fé piede gosse so
  3. pitit gosse : preferé amagnî.
    • Djel candôzéve come on ptit roy, dji lyi coujhnéve tos ses ptits gosses. Henri Simon, « Janète » 1911, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.121 (fråze rifondowe).
  4. tchaeconk si gosse

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
gosse

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
gosse gosses

gosse omrin gosse (mot scrît e francès come e walon, mins k' a des sinses diferins)

  1. råpén, roufion, crapåd.