disvindjî
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « vindjî », avou l’ betchete « dis- » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /dɪ.vɛ̃ː.ˈd͡ʒiː/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /dis.vɛ̃ː.ˈd͡ʒiː/
- Ricepeures : dis·vin·djî
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | disvindje |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | disvindjîz |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | disvindjans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | disvindjnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | disvindjrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | disvindjive |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | disvindje |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | disvindjî |
| Ôtes codjowaedjes | come waitî |
- (mot d’ djeu) fé ene wadjeure a èn ôte djouweu.
- Ti oizes mi disvindjî ? — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Come s’ i volént fé ene målignance
Et disvindjî les bråvès djins,
Les danseus tarlatèt so l’ air d’ ene tchansonete ; — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Li maisse dèl djowe », 1924, p.52-53 (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Mots vijhéns
[candjî]Sipårdaedje do mot
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
