İçeriğe atla

T-26

Vikipedi, özgür ansiklopedi
T-26

Çeşidi Hafif tank
Uyruğu Sovyetler Birliği Sovyetler Birliği
Hizmet geçmişi
Hizmet 1931-1940
Kullanıldığı savaşlar İspanya İç Savaşı
İkinci Çin-Japon Savaşı
Sovyet-Japon Sınır Savaşları
II. Dünya Savaşı
Üretim tarihi
Tasarımcı Vickers-Armstrongs, OKMO Bolşevik Fabrikası, Leningrad
Tasarlandığı tarih 1928-1931
Üretici Factory No. 174, sonra K.E. Voroşilov, Leningrad, Stalingrad Traktör Fabrikası
Üretildiği tarih 1931-41
Üretim adedi 10.300 tank ve 1.701 diğer araç[1]
Özellikler
Ağırlık 9,6 ton
Uzunluk 4,65 m
Genişlik 2,44 m
Yükseklik 2,24 m
Mürettebat 3 (komutan, sürücü, topçu)


Ana silahı 45 mm 20K mod. 1932/34 tank topu (122 mermi)
Diğer silahları 7.62 mm DT tank makineli tüfeği (2,961 mermi)
Motor 4-silindir benzin sabit hava soğutmalı T-26 (Armstrong Siddeley türü); 6,600 cc
90 hp (beygir gücü) (67 kW (kilowatt)) 2,100 devir/dk
Süspansiyon donanımı çeyrek eliptik yaprak yaylar
Harekat menzili Yol: 220-240 km
Tali yol: 130-140 km
Azami hızı Asfalt yol: 31,1 km/h
Toprak yol: 22 km/h
Tali yol: 16 km/h


T-26, 1920’lerde Sovyet tank programının ilk ürünüdür. Piyade destek tankına olan ihtiyaç çerçevesinde İngiliz hafif piyade tankından örnek alınarak modellemesi yapılmıştır. Çift taret versiyonlarında sorunlar çıktığı için terk edildi. 1933’ten itibaren tek tarete geçildi. Taretin tankın sağ tarafında olması, 37 mm.’lik Alman topunun konulmasına sorun yarattı. Bu yüzden 45 mm.’lik Model 1932 topunun konulması için daha iyi bir taret dizayn edildi. Leningrad Fabrikası ve Harkof Fabrikalar tarından dizayn edilen yeni taret T-26 Model 1933, BT-5 ve T-35 tankları için standart olarak belirlendi. Bu modelden 1937’de üretimi kesilene kadar 5.000’den fazla üretildi. T-26, 7 Kasım 1931’de Kızıl Meydan’da ilk defa halka gösterildi. A ve B versiyonları 5.500 adet üretildikten sonra 1936’da durduruldu. Toplamda yaklaşık 12.000 T-26 üretildi. İspanyol İç Savaşı, Rus-Japon Çatışmaları, Finlandiya Seferi ve II. Dünya Savaşı’nın Doğu Cephesi’nin ilk zamanlarında kullanıldı.

Kullanan ülkeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Kolomiets (2007), p. 125