İçeriğe atla

Sparks (müzik grubu)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Russell Mael (sol) ve Ron Mael (sağ) Royal Albert Hall'da, 2023.
Genel bilgiler
Diğer adlarıHalfnelson
Başladığı yerPacific Palisades, Kaliforniya, ABD
TarzlarArt pop, art rock, glam rock, electronic, synth-pop, new wave
Müzik şirketiLil' Beethoven, Island, Atlantic, Bearsville, Warner Bros., Curb, Virgin, Underdog, Carrere, CBS, Elektra, RCA, Roadrunner, Domino
İlişkili hareketlerFFS
Resmî sitehttps://allsparks.com/
ÜyelerRon Mael Russell Mael

Sparks, Ron ve Russell Mael tarafından 1968 yılında Halfnelson ismiyle Los Angeles'ta kurulmuş pop ve rock grubudur.
Grup şarkı yazımına yönelik ilginç bakış açıları, durmadan yeni müzik türleri denemeleri ile Russell'ın hareketli sahne kişiliğine karşılık Ron'un ifadesiz sahne kişiliğiyle dikkat çekiyor.

1974'te çıkardıkları "This Town Ain't Big Enough for Both of Us" single'ı İngiltere'de 2. sıraya kadar yükselmiştir.

Ayrıca Annette filminin müziklerini yazmışlardır ve grubun tarihi hakkında The Sparks Brothers belgeseli bulunmaktadır.

1968 yılında bir güreş hareketinden esinlenerek "Halfnelson" adıyla kurulan grup, yapımcı Todd Rundgren'ün dikkatini çekti ve ardından Bearsville Records ile anlaştılar.

Halfnelson adındaki ilk albümleri 1971 yılında Bearsville Records tarafından yayınlandı. O dönem üyeleri Ron, Russell ile birlikte Earle Mankey (gitar) James Mankey (Bas gitar) Harley Feinstein'dan (bateri) oluşuyordu. 1972'de adlarını şirketin önerisi ile Sparks olarak değiştirdiler, albüm de Sparks olarak yeniden yayınlandı. İlk önerileri Marx Kardeşler'den esinlenmiş olan "The Sparks Brothers"'dı ancak üyeler bunu beğenmediler.

1973'te ikinci albümleri A Woofer in Tweeter's Clothing'ı çıkardılar ve İngiltere'de de bir tur yaptılar. Bu tur orada önemli bir kült takipçisi kazanmalarına yardımcı oldu. Amerika'ya geri dönmek zorunda kaldıklarında, Sparks'ın o dönemki üyeleri dağıldılar.

Aynı yıl Ron ve Russell, Island Records ile bir anlaşma yaparak İngiltere'ye geri geldiler ve yeni albüm hazırlıklarına başladılar. 1974 yılında Kimono My House albümlerini yayınladılar ve "This Town Ain't Big Enough for Both of Us" adlı single'larıyla 2. sıraya kadar yükselen bir hit elde ettiler. Ardından İngiltere'de yine benzer şekilde başarılı olan Propaganda ve Indiscreet albümlerini yayınladılar.

1976 yılında Mael kardeşler Los Angeles'a geri döndüler. Müziklerinin sıkıcı hale gelmiş olabileceğinden endişe duyduklarından dolayı daha "Amerikan" bir ses benimsemeye çalıştılar. İlk başta Big Beat, sonrasında da Introducing Sparks'ı kaydettiler. her iki albüm de çoğunlukla stüdyo müzisyenleriyle kaydedildi.

1977'de geleneksel rock grubu şekilden sıkılmış olan kardeşler, Alman bir gazeteci sayesinde Giorgio Moroder'le tanıştılar ve ionun yapımcılığını yaptığı No. 1 in Heaven albümünü çıkardılar. Bu albüm öncekilere göre daha elektronik ve sentezleyici odaklıydı, Sparks'ın müziğini yeniden tamamladı. Aynı zamanda yükselen elektronik pop sanatçıları üzerinde büyük bir etki yarattı. Albümden İngiltere'de iki hit şarkıları oldu: "The Number One Song in Heaven" ve "Beat The Clock". 1980'de çıkan Terminal Jive albümünden "When I'm with You" şarkısı Fransa'da bir hit oldu.

Elektronik ekipmanlarının turne için fazla ağır olduğunu düşünen grup, bir sonraki üç yayınlarında daha geleneksel bir grup formatına döndü, ancak tamamen sentezleyicilerden kurtulmadılar. Whomp That Sucker, Angst in My Pants ve In Outer Space albümleri ile Sparks Amerika'daki en başarılı yıllarını yaşadı. 1983'te In Outer Space albümünden Jane Wiedlin ile bir iş birliği olan "Cool Places" ile 49. sıraya yükseldiler. Pulling Rabbits Out of a Hat albümü ve ardından gelen Music That You Can Dance To, Interior Design onlar kadar başarılı olamadı.

1988'de yayınlanan Interior Design'dan sonra bir süre ara verdiler. 1993'te "National Crime Awareness Week" single'ını, 1994'te ise Gratuitous Sax & Senseless Violins albümünü çıkardılar. Albümden "When Do I Get to Sing 'My Way'" and "When I Kiss You (I Hear Charlie Parker Playing)" şarkıları hit oldular. 1997'de şarkılarının cover versiyonlarını içeren Plagiarism, 2000 yılında ise Balls albümü yayınlandı.

2002 yılında, yine müzikal tarzlarında bir değişiklik yaparak bu sefer yaylı çalgılar ve koroların kullanıldığı klasik müzikten esinlenmiş Lil' Beethoven albümüyle ortaya çıktılar. 2006'da ise önceki albüme benzer tarzda olan 20. albümleri olan Hello Young Lovers yayınlandı.

21. albümleri olan Exotic Creatures of the Deep albümüne özel olarak her bir gecede bir albüm olmak üzere 21 gecede 21 albümlerinin hepsini çaldıkları konserleri yaptılar. 2009 yılında radyo müzikali olan The Seduction of Ingmar Bergman albümünü yayınladılar.

2014-2015 yıllarında, Franz Ferdinand grubu ile iş birliği olan FFS grubunu kurdular ve aynı adda bir albüm kaydettiler.

2017'de Hippopotamus, 2020'de A Steady Drip, Drip, Drip, 2023'te The Girl Is Crying in Her Latte albümleri ile pop müziğe geri döndüler. Üç albümde hem satış, hem incelemeler yönünden başarılı oldu ve İngiltere'de 7. sıraya kadar yükseldiler.

2021 yılında müziklerini ve hikayesini yazdıkları, Leos Carax tarafından yönetilen Annette ile grubun tarihi hakkında Edgar Wright tarafından yönetilen The Sparks Brothers belgeseli yayınlandı.

  • Halfnelson (1971, 1972'te Sparks adıyla yayınlandı)
  • A Woofer in Tweeter's Clothing (1973)
  • Kimono My House (1974)
  • Propaganda (1974)
  • Indiscreet (1975)
  • Big Beat (1976)
  • Introducing Sparks (1977)
  • Nº 1 in Heaven (1979)
  • Terminal Jive (1980)
  • Whomp That Sucker (1981)
  • Angst in My Pants (1982)
  • In Outer Space (1983)
  • Pulling Rabbits Out of a Hat (1984)
  • Music That You Can Dance To (1986)
  • Interior Design (1988)
  • Gratuitous Sax & Senseless Violins (1994)
  • Plagiarism (1997)
  • Balls (2000)
  • Lil' Beethoven (2002)
  • Hello Young Lovers (2006)
  • Exotic Creatures of the Deep (2008)
  • The Seduction of Ingmar Bergman (2009)
  • Hippopotamus (2017)
  • A Steady Drip, Drip, Drip (2020)
  • The Girl Is Crying in Her Latte (2023)