Sovyetler Birliği'nde Yunanlar
.svg) Karadeniz'in kuzeyindeki Yunan yerleşim yerleri | |
| Önemli nüfusa sahip bölgeler | |
|---|---|
| Diller | |
.svg)
Sovyetler Birliği'nde Yunanlar, Sovyetler Birliği sınırları içerisinde içinde yaşayan Yunan kişi veya grupları betimler. Yunanlılar, MÖ 6. yüzyıldan itibaren bugünkü Güney Rusya'da mevcuttu. bu yerleşimciler yerli nüfusa asimile oldu. Modern Rusya'daki Yunan azınlıkların büyük çoğunluğu, Bizans İmparatorluğu, Doğu Trakya ve Trabzon İmparatorluğu'ndan Pontus Rumlarından gelen Orta Çağ Yunan mültecilerinin, tüccarlarının ve göçmenlerinin (çiftçiler, madenciler, askerler ve din adamları/büro çalışanları dahil) torunlarıdır. 15. yüzyıl ile 1828-29 İkinci Rus-Türk Savaşı arasında çeşitli dalgalar halinde ağırlıklı olarak Güney Rusya ve Güney Kafkasya'ya yerleşen Doğu Anadolulular. Pontus Rumlarının Soykırımı sırasında olduğu gibi, hayatta kalanlar Yukarı Pontus'a (SSCB'de) kaçtı.
Hakkında
[değiştir | kaynağı değiştir]1917 Ekim Devrimi'nden sonraki ilk yıllarda, Sovyet hükûmet politikalarında Yunanlara yönelik çelişkili eğilimler vardı. Yunanlardan ticaret işlerinde uğraşanlar arasında "sınıf düşmanları" olarak tarif edilenler hükûmet tarafından baskıya uğradı. düşmanca bir tutum maruz bırakıldı.[1] Bu baskılar Rusya İç Savaşı kapsamında 1919 yılında Beyaz Ordu'nun Kırım'a müdahale eden kuvvetler arasında Yunanistan'dan 24.000 askerlik bir alayın getirmesi nedeniyle daha da büyük bir hal aldı.[2] 1919 ve 1924 arasında yaklaşık 50.000 Yunan Sovyetler Birliği'nden göç etti. 1924'ten sonra Sovyet yetkilileri Rusya'dan 70.000 Yunanı Yunanistan'a göndermeye göndermeye zorladı, ancak çok azının Yunanistan'da vatandaşı olan akrabaları veya ataları vardı.[1]
Öte yandan, diğer milliyetlerde olduğu gibi, Vladimir Lenin ve onun ardılları eski Bolşevikler, yeni devrimci sistemde çalışmaya hazır olanların tüm etnik kültür gruplarını teşvik etmede istekliydiler. Bu çerçevede 1920'lerde Rumeyce (Pontus Rumcası) canlanması gerçekleşti. Sovyet yönetimi bu dilde tiyatrolar, dergiler ve gazeteler kurdu ve dil okulları açtı. Şair Georgi Kostoprav Rumeyce çalışmaları için bir Rumeyce şiir dili yarattı. Rumeycenin desteklenmesi, Yunanistan'dan ayrı bir kimliğini teşvik etmenin bir yolu olarak görüldü. Aynı amaçla Yunanca yazımından uzaklaşıp Kiril alfabesinde Pontus Rumcası kullanıldı. Ancak Rumeycenin resmi kullanımı tartışmalara neden oldu. Rumlar ve Ruslar tarafından düzenlenen 1926'da düzenlenen Πανσυνδεσμιακή Σύσκεψη (Tüm-Birlik Konferansı) kapsamında aydınlar bu konuyu tartıştı.[3]
Yunan Özerk Bölgesi Güney Rusya'da yılda 1930-1939 yılında mevcuttu. Başkenti Krımsk idi.
Ancak etnik politikalar 1937'de keskin bir geri dönüş geçirdi. Moskova Davaları ve çeşitli grupları ve bireyleri hedefleyen tasfiyeler sırasında, Yunanlara yönelik politikalar açıkça bir hale geldi. Pek çok Yunan Sovyet düşmanı ilan edildi ve uzak bölgelerdeki gulaglara yollandı veya infaz edildi. Yunan Ortodoks kiliseleri, Yunanca okullar ve diğer kültürel kurumlar kapatıldı. Aralık 1937'de başlatılan NKVD Yunan Operasyonu kapsamında baskılar başta varlıklı ve serbest meslek sahibi Yunanlar olmak üzere yaklaşık 50.000 Yunanı etkiledi.
II. Dünya Savaşı'nın hemen ardından Nazilerin Sovyetler Birliği'ni işgalinden sonra Yunanlar, Almanlar, Finler, Romenler, İtalyanlar gibi Mihver Devletleri ile işbirliği yaptıkları gerekçesiyle "düşman milliyetler" ilan edilen gruplar 1941-1942 arasında sürgün edildi. Yunanlar daha sonra Nazi işgali altında da baskı görmeye devam etti. Kırım 1944'te kurtarıldığında, Yunanların çoğu Kırım Tatarları ile birlikte Kazakistan'a sürüldü Urumlar olarak bilinen bu Yunanlardan bazıları Kırım Tatarcası dilinin bir varyantını konuşmaktaydı. 1949'daki bir başka sürgün dalgasında 37.000'i Kafkasya'da dahil olmak üzere yaklaşık 100.000 Pontus Rum Yunan Orta Asya'ya sürüldü.
Bu sürgünlerle aynı zaman diliminde Yunan İç Savaşı sonrası Yunan komünistlerin yenilmesiyle birlikte çok sayıda Yunan Sovyetler Birliği'ne iltica etti ve siyasi mülteci oldu. Bu sürede 10.000'den fazla Yunan Sovyetler Birliği'ne yerleşti.[4]
Destalinizasyon politikalarından sonra sürgün edilen Yunanların yavaş yavaş Karadeniz bölgesindeki evlerine dönmelerine izin verildi. Birçoğu 1990'ların başına Yunanistan'a göç etti.[1][5]
1989 nüfus sayımına göre Sovyetler Birliği'nde 358.068 Yunan yaşamaktaydı.[6]
Galeri
[değiştir | kaynağı değiştir]-
Taganrog'daki Yunan Kilisesi ve Yunan Okulu. 1938 yılında yıkılmıştır. -
Rostov-na-Donu'daki Rum Ortodoks kilisesi. 1964 yılında yıkılmıştır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c "Ethnic groups / Greeks" (İngilizce). Nupi.no. 14 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2020.
- ^ "Η Εκστρατεία στην Ουκρανία" (Yunanca). Sansimera.gr. 22 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2020.
- ^ Malkidis, Theofanis. "ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ τ. ΕΣΣΔ (1917-1991)" (Yunanca). Elemedu.upatras.gr. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2020.
- ^ James Stuart Olson, Lee Brigance Pappas, Nicholas Charles Pappas, An Ethnohistorical Dictionary of the Russian and Soviet Empires, 1994, ISBN 0313274975, s. 274
- ^ Diamanti-Karanou, Panagoula. Migration of ethnic Greeks from the former Soviet Union to Greece, 1990-2000: Policy decisions and implications. Southeast European and Black Sea Studies 3.1 (2003): s. 25-45.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;SSCB1989isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
.svg)