İçeriğe atla

Recai Akçay

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Recai Akçay
DoğumE. Recai Akçay
1909
Bartın, Türkiye
Ölüm12 Ekim 1967
Ankara, Türkiye
MeslekMimar

E. Recai Akçay (1909, Bartın - 12 Ekim 1967, Ankara), Türk mimardır.

İlk yılları ve eğitimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

1909'da, Üsküdarlı Harun Bey ile Hatice Nuriye Hanım'ın oğlu olarak Bartın'da doğdu.[1] İstanbul Lisesi'nin ardından İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yüksek Mimarlık Bölümünden 1931'de mezun oldu.[1]

Mezuniyetinin ardından, 1933'e kadar Ernst Arnold Egli'nin özel mimarlık atölyesinde çalıştı.[1] Bu dönemde Ankara 19 Mayıs Stadyumu, Koçzade Hanı, Bebek'teki Ragıp Devres Villası, Tarım Bakanlığı Süthane ve Şaraphane Enstitüsü ve Edirne Yanıkkışla Hapishanesi projelerinde yer aldı.[1] Mersin Belediyesinde mimar olarak görev almasından sonra, 1934-1935 yıllarında zorunlu askerlik görevini yerine getirdi.[1] 1935'te Manisa, 1936'da ise İzmit belediyelerindeki mimarlık görevlerinin ardından 1937'de Bayındırlık Bakanlığı Şehircilik Fen Heyetine dahil oldu.[1] Mart 1939'da buradan ayrılarak önce Ankara'da, 1943'te ise İstanbul'da bağımsız olarak çalışmaya başladı.[1] 1945'te Belediyeler Fen Heyetinin şehircilik kısmında yüksek mimar olarak çalıştıktan sonra, aynı yıl İller Bankası'nın kurulmasıyla birlikte bu kuruma dahil oldu. 12 Ekim 1967'deki ölümüne kadar burada çeşitli pozisyonlarda görev aldı.[1]

Tasarımları ve çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Recai Akçay'ın bazı tasarım ve mimari çalışmaları şu şekildedir:[1]

  1. ^ a b c d e f g h i j k Menderes, Ahmet (1968). "Recaî Akçay'ın ölümü" (PDF). Arkitekt. 329 (1). s. 32. 20 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Şubat 2020. 
  2. ^ Alpagut, Leyla (Haziran 2009). "1930'larda Bir Mimar: İzzet Baysal". Edebiyat Fakültesi Dergisi. 26 (1). ss. 18-19. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020. 
  3. ^ Boran, Tunç (2011b). Mekân ve Siyaset İlişkisi Bağlamında Anıtkabir (1938-1973) (Doktora tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü. s. 108.