İçeriğe atla

Leo (takımyıldız)

Koordinat:Sky map 11sa 00d 00s; +15º 00' 00″
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Leo
Takımyıldız
Leo
Leo takımyıldızının haritası
KısaltmaLeo
TamlayanLeonis
SembolizmAslan
Bahar açısı11
Yükselim15
Alan947 derece kare (12.)
Parlak yıldızlar (3,00m'den)3
En parlak yıldızRegulus (α Leo) (1.4m)
Göktaşı yağmurları
Çevreleyen
takımyıldızlar
En iyi Nisan ayı saat 21:00'de
+90° ve −65° enlemleri arasında görülebilir.

Leo ya da Aslan takımyıldızı (IPA: [ˈliːoʊ], sembolü ), modern 88 takımyıldızdan ve zodyak kuşağı takımyıldızlarından biridir. Leo adı Latincede aslan anlamına gelir. Batısında Yengeç ve doğusunda Başak takımyıldızları bulunur. Aynı zamanda aslan burcunu temsil eder.

Aslan takımyıldızı Regulus (α Leonis), aslanın kuyruğundaki Denebola (β Leonis) ve γ1 Leonis (Algieba) gibi birçok parlak yıldız barındırır.

Aslan takımyıldızı bölgesindeki Wolf 359 yıldızı 7.78 ışık yılı uzaklığıyla dünyaya en yakın yıldızlar arasındadır. Yine Aslan takımyıldızı bölgesindeki sönük bir yıldız olan Gliese 436 Güneş'ten 33 ışık yılı uzaklıktadır ve etrafında dolanan Neptün büyüklüğünde bir gezegene sahiptir.[1]

Karbon yıldızı CW Leo (IRC +10216) kızılötesi N-bandında (10 μm dalgaboyu) gece gözlenebilen en parlak yıldızdır.

Derin uzay nesneleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aslan takımyıldızı bölgesinde birçok parlak gökada bulunmaktadır. Bunlardan Messier 65, Messier 66, Messier 95, Messier 96, Messier 105 ve NGC 3628 bunların en tanınanlarıdır.

Aslan takımıyıldızı birçok farklı kültürde yer bulmuştur. Persler Ser ya da Şir, Türkler Artan, Suriyeliler Aryo, Yahudiler Arye, Hintler Simha olarak adlandırmışlardır ve tüm bunlar aslan anlamına gelmektedir. Babil astronomisinde takımyıldız UR.GU.LA yani Büyük Aslan olarak adlandırılmıştır ve aslanın göğsünde bulunan parlak yıldızı Regulus kraliyetle ilişkilendirilmiş ve Kralın Yıldızı olarak adlandırılmıştır.[2]

  1. ^ "Astronomers discover smallest "exoplanets" yet". Toronto. 16 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2012. 
  2. ^ Babylonian Star-lore by Gavin White, Solaria Pubs, 2008 page 140