İçeriğe atla

Gregg L. Semenza

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Gregg Semenza sayfasından yönlendirildi)
Gregg L. Semenza
Semenza in Stockholm, December, 2019
DoğumGregg Leonard Semenza
12 Temmuz 1956 (68 yaşında)
New York. New York, ABD
ÖdüllerAlbert Lasker Award for Basic Medical Research (2016)
Nobel Prize in Physiology or Medicine (2019)
Kariyeri
Çalıştığı kurumlarJohns Hopkins School of Medicine

Gregg Leonard Semenza (12 Temmuz 1956 doğumlu), Johns Hopkins Tıp Fakültesi'nde bir Çocuk Doktoru ve Genetik Tıp Profesörüdür. Hücre Mühendisliği Enstitüsü'nde vasküler program direktörü olarak görev yapmaktadır.[1] Albert Lasker Temel Tıbbi Araştırma Ödülü'nü 2016'da aldı.[2] Kanser hücrelerinin oksijen açısından fakir ortamlara uyum sağlamasına izin veren HIF-1'i keşfiyle tanınıyor. William Kaelin Jr. ve Peter J. Ratcliffe ile "hücrelerin oksijen varlığını nasıl algıladığı ve buna uyum sağladığına dair keşifler" için 2019 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü paylaştı.[3][4]

Semenza, 12 Temmuz 1956'da[5] New York, Flushing'de doğdu. O ve dört kardeşi , New York, Westchester County'de büyüdü.[6]

Eğitim ve kariyer

[değiştir | kaynağı değiştir]

Semenza, New York, Westchester County'de büyüdü ve New York, Tarrytown'daki Washington Irving Intermediate School'da okudu. Daha sonra futbol takımında orta saha oyuncusu olduğu Sleepy Hollow Lisesi'ne girdi ve 1974'te mezun oldu.[6] Harvard Üniversitesi'nde bir lisans öğrencisi olarak tıbbi genetik okudu ve kromozom 21 üzerinde genleri haritaladı. Doktora için gittiği Pennsylvania Üniversitesi'nde, beta-talasemi çekinik genetik bozukluğuna bağlı genleri dizinledi.[7][8] Semenza sonradan Johns Hopkins Üniversitesi'nde doktora sonrası bursu tamamlamadan Duke Üniversitesi'nde Pediatri bitirdi.[9] Semenza, doktorasını takiben Johns Hopkins Hücre Mühendisliği Enstitüsü'nde Vasküler Programın kurucu direktörü oldu.

  1. ^ "Gregg L. Semenza, M.D., Ph.D." 30 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "Oxygen sensing – an essential process for survival - The Lasker Foundation". The Lasker Foundation. 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2019". NobelPrize.org (İngilizce). 9 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  4. ^ a b Kolata (7 Ekim 2019). "Nobel Prize in Medicine Awarded for Research on How Cells Manage Oxygen - The prize was awarded to William G. Kaelin Jr., Peter J. Ratcliffe and Gregg L. Semenza for discoveries about how cells sense and adapt to oxygen availability". The New York Times. 8 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "NYT=20191007" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  5. ^ "Gregg L. Semenza: Facts". nobelprize.org. 7 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2019. 
  6. ^ a b "Profile of Gregg L. Semenza". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 107 (33): 14521-14523. 17 Ağustos 2010. doi:10.1073/pnas.1009481107. PMC 2930469 $2. PMID 20679204.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Ahmed" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  7. ^ "Johns Hopkins geneticist Gregg Semenza wins Lasker Award for insights into how cells sense oxygen". 13 Eylül 2016. 14 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ Molecular genetic analysis of the silent carrier of beta thalassemia (haplotype) (Ph.D. tez). University of Pennsylvania. 1984. 12 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021ProQuest vasıtasıyla. 
  9. ^ "Gairdner Award". 7 Ekim 2019. 13 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ a b "Gregg L. Semenza, M.D., Ph.D." Johns Hopkins Medicine. 30 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019. 
  11. ^ "Gregg L. Semenza, MD, PhD". American Society for Clinical Investigation. 6 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  12. ^ "E. Mead Johnson Award in Pediatric Research". Archived version of American Pediatric Society website. 15 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  13. ^ "72 New Members Chosen By Academy". nationalacademies.org. 1 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  14. ^ "2008 Elected Members". Association of American Physicians. 20 Aralık 2019. 20 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019. 
  15. ^ "Nobel Prize in Physiology or Medicine awarded to 2010 Gairdner Laureates". gairdner.org. 7 Ekim 2019. 7 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  16. ^ "Two NAM Members Receive Albert Lasker Basic Medical Research Award". nam.edu. 17 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  17. ^ "Gregg L. Semenza". Institut de France. Grands Prix des Fondations. 21 Nisan 2015. 12 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2017. 
  18. ^ "The 2012 Stanley J. Korsmeyer Award: William G. Kaelin, Jr., MD, and Gregg L. Semenza, MD, PhD". www.the-asci.org. 15 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  19. ^ "Wiley: The 13th Annual Wiley Prize in Biomedical Sciences Awarded for Advancements in Oxygen Sensing Systems". www.wiley.com. 20 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  20. ^ Hurst (13 Eylül 2016). "William Kaelin, Peter Ratcliffe, and Gregg Semenza receive the 2016 Albert Lasker Basic Medical Research Award". The Journal of Clinical Investigation. 126 (10): 3628-3638. doi:10.1172/JCI90055. ISSN 0021-9738. PMC 5096796 $2. PMID 27620538. Further support for an oxygen-sensing mechanism was provided by the discovery of erythropoietin (EPO), a glycoprotein hormone that stimulates erythrocyte production [...] During the same time period in which Semenza was developing EPO-transgenic mice, Peter Ratcliffe, a physician and kidney specialist, was establishing a laboratory in Oxford University’s Nuffield Department of Medicine to study the regulation of EPO 
  21. ^ "Oxygen sensing – an essential process for survival". The Lasker Foundation (İngilizce). 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  22. ^ Gallagher (7 Ekim 2019). "How cells sense oxygen wins Nobel prize" (İngilizce). 7 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  23. ^ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2019". NobelPrize.org. 9 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019.