Kaynaştırma (eğitim)

Eğitimde kaynaştırma uygulaması, özel gereksinimli öğrencileri, belirli zaman dilimlerinde veya tam zamanlı olarak genel eğitim sınıfına yerleştirme uygulamasıdır.^[1]

Engelli öğrenciler için kaynaştırma eğitimi, özel gereksinimli öğrencilerin sosyal becerileri ve sosyal uyum becerilerinin gelişimi için değerlidir. Bu sayede öğrenciler okul günü boyunca akranlarıyla vakit geçirip toplumsal hayata daha iyi uyum sağlarlar. Siyasi çevrelerde kaynaştırma uygulamalarının kaldırılmasını destekleyen görüşlere rağmen^{[kaynak belirtilmeli]}, birçok araştırmacı, eğitimci ve veli bu sınıfların önemini savunmaktadır.^[2]

Kaynaştırılan öğrenciler genellikle genel eğitim sınıfına yanlarında getirdikleri bazı desteklerle katılırlar. Yaygın bir destek ise bire bir öğrencinin yanında derslere giren gölge öğretmendir. Bu öğretmenler öğrencilere sınıfta yardımcı olur. Diğer ekipmanlar ise, özel eğitim sınıflarından getirilen ve genel eğitim sınıfının gerektirdiği duruma ayak uydurmalarına yardımcı olan araçlar olabilir. Bu araçlar, işitme engelli bir öğrencinin akranlarıyla iletişim kurmasına yardımcı olan bir işitme cihazı, Down sendromu tanısı konmuş bir öğrenci için özel bir sandalye veya tekerlekli sandalyede oturan bir öğrenci için özel bir masa olabilir. Bu öğrencilerin bazıları ödevlerde veya sınavlarda özel düzenlemelere ihtiyaç duyabilir.^[3]

Hem kaynaştırma felsefesinin savunucuları hem de kapsayıcı eğitim felsefesinin savunucuları, engelli çocukların engelsiz akranlarıyla birlikte eğitim görmelerinin anlayış ve hoşgörüyü teşvik ettiğini, tüm yeteneklere sahip öğrencilerin okul dışı dünyada işlev görmeleri için daha iyi hazırlanmalarını sağladığını öne sürmektedirler.^[4] Özel gereksinimli çocuklar, kaynaştırmanın bir sonucu olarak sosyal damgalanmayla karşılaşabilirler, ancak bu durum aynı zamanda sosyal gelişimlerine de yardımcı olabilir.^[5]

Avantajları

Engelli öğrencilere faydaları

Daha iyi sosyal beceriler: Her türlü kaynaştırma uygulaması, engelli öğrencilerin gözlem yoluyla sosyal becerileri öğrenmelerine, çevrelerindeki dünyayı daha iyi anlamalarına ve "normal" topluluğun bir parçası haline gelmelerine olanak tanır. Kaynaştırma, özellikle otizm ve DEHB sahibi çocuklar için faydalıdır. Otizimli çocukların kaynaştırma sırasında yaşıtları olan engelli olmayan çocuklar ile etkileşime girme olasılığı, sınıf dışında sosyal ilişkiler kurma olasılığından altı kat daha fazla görülmüştür.^[6] Otizm spektrum bozukluğu olan çocuklar ilgi alanlarının ciddi şekilde kısıtlı olması, iletişim ve sosyal etkileşimde anormallikler yaşaması nedeniyle,^[7] tipik gelişim gösteren çocuklar ile daha fazla etkileşim kurmak onlar için faydalı olabilir.1999 yılındaki bir çalışma, Down sendromlu öğrencilerin kaynaştırma ortamında diğer insanlarla iletişim kurma olasılığının üç kat daha fazla olduğunu göstermiştir.
Yüksek Akademik Başarı:

Kaynaştırma normal gelişim gösteren öğrenciler için de faydalıdır. Engelli öğrenciler ile akranları arasındaki iletişim kanallarını açar. Sınıf içi etkinliklere dahil edilmeleri durumunda, tüm öğrenciler bu öğrencilerin ekstra yardıma ihtiyaç duyabileceği konusunda daha duyarlı hale gelir.

Engelli olmayan öğrencilere faydaları

Engelli ve engelli olmayan öğrencilerin birlikte eğitiminin, okul dışı dünyada daha iyi işlev gösterebilmeleri için tipik gelişim gösteren öğrencileri daha iyi hazırlayan bir anlayış ve hoşgörü ortamı yarattığına dair araştırmalar mevcuttur. Kapsayıcı bir beden eğitimi programına katılan engelli olmayan öğrenciler, benlik kavramı, hoşgörü, öz değer ve diğer insanları daha iyi anlamada artışlar bildirmiştir.^[8] Öğrenciler ayrıca, kaynaştırma programının kendi hayatlarında engellilik ile başa çıkmaya hazırlamaları açısından önemli olduğunu belirtmişlerdir.^[9] Kaynaştırmadan gelen olumlu yönler genellikle temas kuramına atfedilir.^[10] Temas kuramı, farklılıklara sahip insanlar arasındaki sık, anlamlı ve olumlu etkileşimlerin tutum değişikliklerine yol açma eğiliminde olduğunu savunur ^[11]

Tersine kaynaştırma

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ "Articles Accessed in October 2006". Obstetrics & Gynecology. 109 (1): 1. Ocak 2007. doi:10.1097/00006250-200701000-00001. ISSN 0029-7844.
^ Sindelar, Paul T.; Deno, Stanley L. (Ocak 1978). "The Effectiveness of Resource Programming". The Journal of Special Education (İngilizce). 12 (1): 17-28. doi:10.1177/002246697801200105. ISSN 0022-4669. 19 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.
^ "Bridges4Kids - An all-volunteer, non-profit parent organization providing information and referral services to parents and professionals helping children from birth through transition to adult life". www.bridges4kids.org. 21 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.
^ "IDEA Funding: Time for a New Approach," Mandatory Funding Proposal. IDEA Funding Coalition. 20 Şubat 2001. s. 2.
^ Li, Shuqing; Mao, Yuetong (2022). "Advantages and Disadvantages of Special Needs Children in Regular Classroom". Advances in Social Science, Education and Humanities Research. Paris, France: Atlantis Press. doi:10.2991/assehr.k.220504.153.
^ Wolfberg, P.J.; Schuler, A.L. (1 Ocak 1999). "Fostering peer interaction, imaginative play and spontaneous language in children with autism". Child Language Teaching and Therapy (İngilizce). 15 (1): 41-52. doi:10.1191/026565999667036164. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
^ Tidmarsh, Lee; Volkmar, Fred R (Eylül 2003). "Diagnosis and Epidemiology of Autism Spectrum Disorders". The Canadian Journal of Psychiatry (İngilizce). 48 (8): 517-525. doi:10.1177/070674370304800803. ISSN 0706-7437. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.
^ Suomi, Joanne; Collier, Douglas; Brown, Lou (Ocak 2003). "Factors Affecting the Social Experiences of Students in Elementary Physical Education Classes". Journal of Teaching in Physical Education. 22 (2): 186-202. doi:10.1123/jtpe.22.2.186. ISSN 0273-5024. 30 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.
^ Block, Martin E.; Burke, Kevin (Ocak 1999). "Are Children with Disabilities Receiving Appropriate Physical Education?". TEACHING Exceptional Children (İngilizce). 31 (3): 18-23. doi:10.1177/004005999903100304. ISSN 0040-0599. 18 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.
^ Lieberman, Lauren J.; James, Alisa R.; Ludwa, Nicole (Mayıs 2004). "The Impact of Inclusion in General Physical Education for All Students". Journal of Physical Education, Recreation & Dance (İngilizce). 75 (5): 37-41. doi:10.1080/07303084.2004.10607238. ISSN 0730-3084. 19 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.
^ Chu, Donald; Griffey, David (Aralık 1985). "The Contact Theory of Racial Integration: The Case of Sport". Sociology of Sport Journal. 2 (4): 323-333. doi:10.1123/ssj.2.4.323. ISSN 0741-1235. 17 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.

[1] "Articles Accessed in October 2006". Obstetrics & Gynecology. 109 (1): 1. Ocak 2007. doi:10.1097/00006250-200701000-00001. ISSN 0029-7844.

[2] Sindelar, Paul T.; Deno, Stanley L. (Ocak 1978). "The Effectiveness of Resource Programming". The Journal of Special Education (İngilizce). 12 (1): 17-28. doi:10.1177/002246697801200105. ISSN 0022-4669. 19 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.

[3] "Bridges4Kids - An all-volunteer, non-profit parent organization providing information and referral services to parents and professionals helping children from birth through transition to adult life". www.bridges4kids.org. 21 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.

[4] "IDEA Funding: Time for a New Approach," Mandatory Funding Proposal. IDEA Funding Coalition. 20 Şubat 2001. s. 2.

[5] Li, Shuqing; Mao, Yuetong (2022). "Advantages and Disadvantages of Special Needs Children in Regular Classroom". Advances in Social Science, Education and Humanities Research. Paris, France: Atlantis Press. doi:10.2991/assehr.k.220504.153.

[6] Wolfberg, P.J.; Schuler, A.L. (1 Ocak 1999). "Fostering peer interaction, imaginative play and spontaneous language in children with autism". Child Language Teaching and Therapy (İngilizce). 15 (1): 41-52. doi:10.1191/026565999667036164. ^{[ölü/kırık bağlantı]}

[7] Tidmarsh, Lee; Volkmar, Fred R (Eylül 2003). "Diagnosis and Epidemiology of Autism Spectrum Disorders". The Canadian Journal of Psychiatry (İngilizce). 48 (8): 517-525. doi:10.1177/070674370304800803. ISSN 0706-7437. 3 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.

[8] Suomi, Joanne; Collier, Douglas; Brown, Lou (Ocak 2003). "Factors Affecting the Social Experiences of Students in Elementary Physical Education Classes". Journal of Teaching in Physical Education. 22 (2): 186-202. doi:10.1123/jtpe.22.2.186. ISSN 0273-5024. 30 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.

[9] Block, Martin E.; Burke, Kevin (Ocak 1999). "Are Children with Disabilities Receiving Appropriate Physical Education?". TEACHING Exceptional Children (İngilizce). 31 (3): 18-23. doi:10.1177/004005999903100304. ISSN 0040-0599. 18 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.

[10] Lieberman, Lauren J.; James, Alisa R.; Ludwa, Nicole (Mayıs 2004). "The Impact of Inclusion in General Physical Education for All Students". Journal of Physical Education, Recreation & Dance (İngilizce). 75 (5): 37-41. doi:10.1080/07303084.2004.10607238. ISSN 0730-3084. 19 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.

[11] Chu, Donald; Griffey, David (Aralık 1985). "The Contact Theory of Racial Integration: The Case of Sport". Sociology of Sport Journal. 2 (4): 323-333. doi:10.1123/ssj.2.4.323. ISSN 0741-1235. 17 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2024.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]