Bayağı tarla sıçanı
Bayağı tarla sıçanı (Microtus arvalis), tarla sıçanları cinsleri ile birlikte Arvicolinae alt familyasından bir kemirici türü. En yaygın memeli hayvan türlerinden biridir.
| Bayağı tarla sıçanı | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||
| Korunma durumu | ||||||||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Microtus arvalis
Pallas, 1778 |
Özellikleri
değiştirTarla sıçanları 9–12 cm uzunluğunda olur, bunun haricinde bir de fareler için kısa sayılan, yaklaşık 4 cm uzunluğunda bir kuyruğu vardır. 20-50 gram ağırlığında olurlar. Vücutları yuvarlağımsıdır ve burunları diğer farelerdeki gibi sivri değildir. Renk varyasyonları koyu kahverengi, kızıl kahverengi, açık kahverengi ve gri kahverengi arası değişir. Yanları göbeğinden daha açık bir renkte olur. Gözleri küçük ve siyahtır, kulakları ve arka bacaklarıda vücuduna nazaran küçüktür.
Davranışları
değiştirTarla sıçanları ot, tohum, kök ve ağaç kabuklarıyla beslenir. Büyük bir sülale içerisinde sürü halinde, yerin altına kazdıkları karışık tünel sistemlerinde yaşarlar. Yeryüzündeki çıkışları yaptıkları yollarla birbirleri ile bağlarlar ve bu yolları kışın bile kullanılır halde tutarlar. Dişileri üç hafta süren bir gebelikten sonra 3 ila 15 yavru dünyaya getirir. Bu yavrular 11 veya 13 gün sonra erginlik çağına gelerek, kendileri yavru yapabilirler.
Yaşadığı bölgeler
değiştirTarlalarda, kırlarda, orman kenarlarında görünürler ve dünyanın tüm kuzey kısmında bulunur. Orta Avrupa'daki bütün memeli hayvanlarla karşılaştırıldığında en yüksek nüfusa sahip olduğu görülür. Ama bu sayı her birkaç yılda aniden yükselir ve yine aniden azalır. Bu normal bir olaydır. Türkiye'de Ege Denizi ve Akdeniz kıyıları dışında her yerde görülür.
Dış bağlantılar
değiştir Wikimedia Commons'ta Bayağı tarla sıçanı ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
|
 Wikispecies'te Bayağı tarla sıçanı ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.
|