หนี
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰniːᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน หนี, ภาษาลาว ໜີ (หนี), ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨶᩦ (หนี), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᨶᩦ (หนี), ภาษาไทลื้อ ᦐᦲ (หฺนี), ภาษาไทดำ ꪘꪲ (หฺนิ), ภาษาไทใหญ่ ၼီ (นี), ภาษาไทใต้คง ᥘᥤᥴ (ลี๋, “ย้าย, อพยพ”), ภาษาอาหม 𑜃𑜣 (นี)
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | หฺนี | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nǐi |
ราชบัณฑิตยสภา | ni | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /niː˩˩˦/(สัมผัส) |
คำกริยา
[แก้ไข]หนี (คำอาการนาม การหนี)
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/iː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- คำสกรรมกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทใหญ่/t+
- อังกฤษ translations