วิลเลียม แกลดสตัน
วิลเลียม อีเวิร์ต แกลดสตัน | |
---|---|
นายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร | |
ดำรงตำแหน่ง 15 สิงหาคม 1892 – 2 มีนาคม 1894 | |
กษัตริย์ | พระนางเจ้าวิกตอเรีย |
ก่อนหน้า | มาร์ควิสแห่งซอลสบรี |
ถัดไป | เอิร์ลแห่งโรสเบรี |
ดำรงตำแหน่ง 1 กุมภาพันธ์ 1886 – 20 กรกฎาคม 1886 | |
กษัตริย์ | พระนางเจ้าวิกตอเรีย |
ก่อนหน้า | มาร์ควิสแห่งซอลสบรี |
ถัดไป | มาร์ควิสแห่งซอลสบรี |
ดำรงตำแหน่ง 23 เมษายน 1880 – 9 มิถุนายน 1885 | |
กษัตริย์ | พระนางเจ้าวิกตอเรีย |
ก่อนหน้า | เอิร์ลแห่งเบคอนสฟิลด์ |
ถัดไป | มาร์ควิสแห่งซอลสบรี |
ดำรงตำแหน่ง 3 ธันวาคม 1868 – 17 กุมภาพันธ์ 1874 | |
กษัตริย์ | พระนางเจ้าวิกตอเรีย |
ก่อนหน้า | เบนจามิน ดิสราเอลี |
ถัดไป | เบนจามิน ดิสราเอลี |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 29 ธันวาคม ค.ศ. 1809 ลิเวอร์พูล, อังกฤษ |
เสียชีวิต | 19 พฤษภาคม ค.ศ. 1898 ฟลินท์เชอร์, เวลส์ | (88 ปี)
ศาสนา | นิกายเชิร์ชออฟอิงแลนด์ |
พรรคการเมือง | พรรคทอรี (1828–1834) พรรคอนุรักษนิยม (1834–1846) พรรคพีไลท์ (1846–1859) พรรคเสรี (1859–1898) |
ลายมือชื่อ | |
วิลเลียม อีเวิร์ต แกลดสตัน (อังกฤษ: William Ewart Gladstone) เป็นรัฐบุรุษของพรรคลิเบอรัล และเป็นนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักรสี่สมัยในรัชสมัยของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร สมัยแรกระหว่างวันที่ 3 ธันวาคม ค.ศ. 1868 ถึงวันที่ 17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1874; สมัยที่สองระหว่างวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 1880 ถึงวันที่ 9 มิถุนายน ค.ศ. 1885; สมัยที่สามระหว่างวันที่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1886 ถึงวันที่ 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1886 และสมัยสุดท้ายระหว่างวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1892 ถึงวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1894 นอกจากนั้นก็ยังเป็นสมุหพระคลังอยู่ระยะหนึ่งและเป็นผู้สนับสนุนร่างพระราชบัญญัติการก่อตั้งรัฐบาลปกครองตนเอง (Home Rule Bill) ซึ่งเป็นร่างพระราชบัญญัติที่ร้องขอการก่อตั้งรัฐบาลในการปกครองตนเองในไอร์แลนด์ภายในสหราชอาณาจักร
แกลดสตันมีชื่อเสียงว่าเป็นคู่อริคนสำคัญของเบนจามิน ดิสราเอลีผู้นำของพรรคคอนเซอร์เวทีฟ ความเป็นอริมิได้จำกัดแต่เพียงทางการเมืองแต่ในทางส่วนตัวด้วย เมื่อดิสราเอลีถึงแก่อสัญกรรมแกลดสตันเสนอให้มีงานศพอย่างเป็นทางการ แต่พินัยกรรมของดิสราเอลีระบุให้ฝังร่างไว้ข้างเคียงกับภรรยาที่แกลดสตันโต้ว่า "As Disraeli lived, so he died — all display, without reality or genuineness."
สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียก็ไม่โปรดแกลดสตันตลอดเวลาที่เป็นนายกรัฐมนตรี และทรงเปรยครั้งหนึ่งว่าแกลดสตันพูดกับพระองค์ราวกับกล่าวปราศัยในการประชุมสาธารณชน แต่แกลดสตันเป็นที่รู้จักกันในบรรดาผู้สนับสนุนว่า “แกลดสตันขวัญใจประชาชน” หรือ “G.O.M.” (Grand Old Man) หรือโดยดิสราเอลี “God's Only Mistake” (ความผิดอย่างเดียวของพระเจ้า) แต่วินสตัน เชอร์ชิลล์ถือว่าแกลดสตันเป็นแรงบันดาลใจ