จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เครื่องราชอิสริยาภรณ์วัลลภาภรณ์ หรือ ตราวัลลภาภรณ์ เป็นเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นบำเหน็จในพระองค์ ที่สร้างขึ้นโดยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อวันที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2461 พระราชทานให้แก่ผู้มีหน้าที่อยู่ประจำใกล้ชิดพรองค์ในพระราชสำนัก โดยตั้งใจรับราชการด้วยความจงรักภักดี ซื่อสัตย์สุจริต เป็นที่พอพระราชหฤทัย โดยพระราชทานให้ทั้งฝ่ายหน้าและฝ่ายใน เครื่องราชอิสริยาภรณ์วัลลภาภรณ์จัดเป็นเครื่องราชอิสริยาภรณ์ที่มีลำดับเกียรติเป็นลำดับที่ 20 ของเครื่องราชอิสริยาภรณ์ไทย[1] ปัจจุบัน พ้นสมัยพระราชทานแล้ว
รายพระนามและรายนามผู้ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์วัลลภาภรณ์
[แก้]
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง ลำดับเกียรติเครื่องราชอิสริยาภรณ์ไทย เก็บถาวร 2011-11-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๑๐, ตอน ๒๙ง ฉบับพิเศษ, ๑๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖, หน้า ๑
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานตราวัลลภาภรณ์ รายพระนามและนามผู้รับพระราชทานตราวัลภาภรณ์ และคำแถลงความชอบของผู้นั้น ๆ, เล่ม๓๖,ตอน ๐, ๖ เมษายน พ.ศ. ๒๔๖๒, หน้า ๖
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, รายพระนามและนามผู้ที่ได้รับพระราชทานตราวัลภาภรณ์ในงานเฉลิมพระชนมพรรษา, เล่ม ๓๖, ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๒, หน้า ๓๐๐๗
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศความชอบผู้รับพระราชทานตราวัลลภาภรณ์, เล่ม ๓๗, ตอน ๐, ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๓, หน้า ๓๒๓๕
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ ถอนสิทธิที่พระราชทานไว้แก่พระวรกัญญาปทาน พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี ตามประกาศเพิ่มเติมข้อความในพระราชบัญญัติตราวัลลภาภรณ์ พุทธศักราช ๒๔๖๓ ลงวันที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๔๖๓
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานตราวัลลภาภรณ์ฝ่ายใน, เล่ม ๓๗, ตอน ๐, ๙ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๓, หน้า ๓๓๘๙
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานตราวัลลภาภรณ์ฝ่ายใน, เล่ม ๓๘, ตอน ๐ง, ๑๑ กันยายน พ.ศ. ๒๔๖๔, หน้า ๑๖๐๔
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานตราวัลลภาภรณ์ฝ่ายใน, เล่ม ๓๙, ตอน ง, ๑๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๕, หน้า ๗๑๙
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศพระราชทานตราวัลลภาภรณ์, เล่ม ๔๐, ตอน ง, ๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๖๖, หน้า ๔๓๑๔
