ข้ามไปเนื้อหา

ภาษาฮีบรูไบเบิล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาษาฮีบรูไบเบิล
ภูมิภาคประเทศอิสราเอลสมัยโบราณ
จำนวนผู้พูดเป็นภาษาทางศาสนา ไม่ใช้เป็นภาษาพูด  (ไม่พบวันที่)
ตระกูลภาษา
ระบบการเขียนอักษรฮีบรู
รหัสภาษา
ISO 639-1he
ISO 639-3–

ภาษาฮีบรูไบเบิล (อังกฤษ: biblical Hebrew) หรือภาษาฮีบรูคลาสสิก (อังกฤษ: classical Hebrew) เป็นรูปแบบโบราณของภาษาฮีบรูที่ใช้เขียนคัมภีร์ไบเบิลและจารึกในอิสราเอล เชื่อว่าเป็นรูปแบบที่เคยใช้พูดในอิสราเอลสมัยโบราณ ไม่มีการใช้เป็นภาษาพูดในปัจจุบัน แต่ยังมีการศึกษาในฐานะภาษาทางศาสนาของชาวยิว ทฤษฎีของศาสนาคริสต์ นักภาษาศาสตร์และนักโบราณคดีของอิสราเอลเพื่อให้เข้าใจไบเบิลภาษาฮีบรูและปรัชญาของชาวเซมิติกมากขึ้น มีการสอนในโรงเรียนในประเทศอิสราเอล

ภาษาฮีบรูไบเบิลสามารถอ่านได้บ้างโดยผู้ที่เข้าใจภาษาฮีบรูสมัยใหม่ ซึ่งมีความแตกต่างกันบ้างในด้านคำศัพท์ ไวยากรณ์ และการออกเสียง แม้ว่ากฎของไวยากรณ์ของภาษาฮีบรูไบเบิลและภาษาฮีบรูสมัยใหม่มักจะต่างกัน แต่ภาษาฮีบรูไบเบิลบางครั้งมีใช้ในวรรณคดีภาษาฮีบรูสมัยใหม่ หน่วยในภาษาฮีบรูไบเบิลมักจะใช้ในบทสนทนาและสื่อในอิสราเอล

คำจำกัดความ

[แก้]

ภาษาฮีบรูไบเบิลนี้คาดว่าเคยใช้ในช่วง ศตวรรษที่ 10 ก่อนคริสตกาลและสิ้นสุดลง ค.ศ.70 หลังเกิดกบฏบาร์ ค็อกบาต้านจักรวรรดิโรมัน และเป็นองค์ประกอบของไบเบิลภาษาฮีบรูทุกฉบับ รวมทั้งส่วนที่เป็นภาษาอราเมอิกและคำยืมต่างๆ ความหมายของคำว่าภาษาฮีบรูไบเบิลแตกต่างกันไปในแต่ละบริบท ส่วนมากจะมีความหมายต่อไปนี้

  • สำเนียงทั้งหมดของภาษาฮีบรูที่พบในไบเบิลฉบับภาษาฮีบรู ทั้งในไบเบิลโบราณจนถึงรุ่นหลังสุด
  • ภาษาฮีบรูที่อยู่เฉพาะในไบเบิลเท่านั้นไมรวมอยู่ในเอกสารอื่นๆเช่นจารึกซึ่งใช้ภาษาฮีบรูสำเนียงที่ใกล้เคียงกัน
  • ภาษาฮีบรูติเบอเรียน หรือภาษาฮีบรูมาโซเรติก ซึ่งเป็นการออกเสียงในยุคกลางตอนต้นของไบเบิลภาษาฮีบรูสมัยโบราณที่เขียนแบบใช้พยัญชนะเท่านั้น

ในมุมมองของนักภาษาศาสตร์ ภาษาฮีบรูคลาสสิกแบ่งได้เป็นสองยุคคือ ภาษาฮีบรูไบเบิลและภาษาฮีบรูในยุคจักรวรรดิโรมัน ซึ่งมีรูปแบบไวยากรณ์ที่ต่างกัน ภาษาฮีบรูไบเบิลแบ่งต่อไปได้เป็นยุคทองของภาษาฮีบรู (ก่อน พ.ศ. 43) และยุคเงิน (พ.ศ. 43 – 483) ยุคเงินเป็นยุคที่มีคำยืมจากภาษาอราเมอิกเข้ามามาก ตัวอย่างเช่นใช้ ˈilluː (אִלּוּ) แทน luː (לוּ) หรือแทนที่สรรพนามʔaˈʃer (אֲשֶר) (หมายถึง ที่ ซึ่ง อัน) ในยุคต้นด้วย ʃe- (-שֶ) ในยุคต่อมา ทั้งสองอย่างนี้มีใช้ในภาษาฮีบรูมิซนาอิกและภาษาฮีบรูสมัยใหม่ภาษาฮีบรูสมัยจักรวรรดิโรมันหรือภาษาฮีบรูมิซนาอิกได้รับอิทธิพลจากภาษากรีกและภาษาเปอร์เซีย ส่วนใหญ่ผ่านทางภาษาอราเมอิกที่เป็นภาษากลางในขณะนั้น โดยอยู่ในรูปสำเนียงต่างๆของชาวยิว เช่น ภาษาฮีบรูซามาริทันที่ใช้โดยชาวซามาริทัน

การออกเสียงของภาษาฮีบรูไบเบิลได้มาจากระบบมาโซเรติกที่ประยุกต์ใช้กับเอกสารโบราณ ภาษาฮีบรูไบเบิลมีหน่วยที่ผสมกันอยู่ คำส่วนใหญ่มาจากรากศัพท์พยัญชนะสามตัว มีข้อยกเว้นบ้างสำหรับสำหรับศัพท์ที่ยืมมาจากภาษาที่ไม่ใช่ภาษากลุ่มเซมิติก

ภาษาลูกหลาน

[แก้]

สัทวิทยา

[แก้]

รูปแบบทางสัทวิทยาของภาษาฮีบรูไบเบิล เป็นดังต่อไปนี้

ชื่อ อักษร หน่วยเสียง (IPA)
’āleph א /ʔ/
bêhṯh ב /b/ - v allophonically
gîmel ג /ɡ/ Voiced velar plosive palatalized /ɡʲ/ - ɣ allophonically
dāleṯh ד /d/ - ð allophonically
hē ה /h/ most likely like ɦ, null at the end of words.
wāw ภาษาฮีบรูซามาริทัน : 'Baa' ו /w/, null after /o/ or /u/ Samaritan: (/b/)
zayin ז /z/
Cḥehṯh ח /ħ/
ṭēhṯh ט /tˁ/
yōhḏh י /j/ mostly likely i, null after /ɛ/, /e/, or /i/
kaph כ, ך /k/ - x allophonically
lāmeḏh ל /l/
mēm מ, ם /m/
nûn נ, ן /n/
sāmeḵh ภาษาฮีบรูซามาริทัน Sin´gath/Sin´kath ס /s/
‛ayin ע /ɣ and ʕ/
pē' פ, ף /p/ - f allophonically
tṣāḏēh ภาษาฮีบรูซามาริทัน tṣāḏ צ, ץ /sˁ/
qōph ק /kˁ/ (which is the same as /q/)
rēhšh ר /ɾ/ (trilled like in Arabic)
śîn/šhîn/Shin ש ɬ, s, ʃ
tāw ภาษาฮีบรูซามาริทัน tāph and or Tāf ת /t/ - θ allophonically

ระบบสระมีพื้นฐานมาจากสระพื้นฐาน /i u e o a/ ที่พบในรูปสั้น ยาว และยาวมาก ในบางครั้งพบรูปแบบพิเศษคือสั้นมาก

ประวัติการเปลี่ยนแปลงเสียง

[แก้]

พยัญชนะ

[แก้]

ภาษาฮีบรูไบเบิลพัฒนามาจากภาษาเซมิติกดั้งเดิมโดยมีการรวมเสียงดังต่อไปนี้

  • เซมิติกดั้งเดิม */ð/ และ */z/ รวมเป็น /z/ ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */θ/ และ */ʃ/ รวมเป็น /ʃ/ ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */θˁ/, */ɬˁ/, และ */sˁ/ รวมเป็น /sˁ/ ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */ɣ/ และ */ʕ/ รวมเป็น /ʕ/1) ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */x/ และ */ħ/ รวมเป็น /ħ/1) ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */w/ และ */j/ รวมเป็น /j/ ในฮีบรูไบเบิลในตำแหน่งต้นคำหรือเป็น Ø ระหว่างสระ
  • เซมิติกดั้งเดิม */ʕ/ > Ø ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม *-/át/ > -/áː/ ในฮีบรูไบเบิลในตอนท้ายของคำนามเพศหญิง ไม่ใช่ในสถานะโครงสร้าง
  • เซมิติกดั้งเดิม */h/ > Ø ในฮีบรูไบเบิลระหว่างสระในปัจจัยสรรพนาม

จากการถอดเป็นอักษรกรีกมีหลักฐานว่าภาษาฮีบรูไบเบิลยังคงรักษาเสียงพยัญชนะ /ɣ/, /x เช่น ʿǍmōrāh (עֲמוֹרָה) ถอดเป็น Gómorrha (Γόμορρα) ในภาษากรีก ในขณะที่ ʿĒḇer (עֵבֶר) ถอดเป็น Éber (Ἔβερ) ในขณะที่มีหลักฐานว่าเสียง */ɣ/ และ */ʕ/ ในภาษาเซมิติกดั้งเดิมกลายเป็น ʿayin (ע) ในภาษาฮีบรูยุคต่อมาทั้งคู่ แต่ยังมีการแยกเสียงทั้งสองนี้ในยุคคลาสสิก เช่นเดียวกับ Raħēl (רָחֵל) ถอดเป็น Rhakhḗl (Ῥαχήλ) ในขณะที่ Yisˁħāq (יִצְחָק) กลายเป็น Isaák (Ἰσαάκ)

การออกเสียงสระ

[แก้]
  • เซมิติกดั้งเดิม */á:/ > /o:/; ในฮีบรูไบเบิลในตำแหน่งท้ายคำ > /a:/ (การยกเสียงในภาษาคานาอันไนต์)
  • เซมิติกดั้งเดิม */a:/ > /a:/ ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */í:/ > /i:/ หรือก่อน ה ח ע, /i:a/ (páṯaḥ furtivum); ในฮีบรูไบเบิล

ในตำแหน่งท้ายคำมักเป็น /ɛ:/

  • เซมิติกดั้งเดิม */ú:/ > /u:/ หรือก่อน ה ח ע, /u:a/(páṯaḥ furtivum) ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */ó:/ > /o:/ ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */o:, u:/ > /u:/; ในฮีบรูไบเบิล ในพยางค์เปิดก่อน */o:/ > /i:/ ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */a, i, u/ > ในตำแหน่งท้ายคำ
  • เซมิติกดั้งเดิม */a, i, u/ในพยางค์เปิดที่ไม่เน้นเสียง > Ø สองพยางค์หรือมากกว่า ก่อนพยางค์ที่เน้นเสียง; ก่อนหรือหลัง א ה ח ע > /a/ ("ḥāṭēp̄ pátaḥ") หรือถ้าพยางค์ใกล้เคียงมี /e, ɛ/ หรือ /o, ɔ/, /ɛ/ ("ḥāṭēp̄ seḡōl") และ / ɔ/ ("ḥāṭēp̄ qāmeṣ") ตามลำดับ; ในคำกริยาในพยางค์ที่สองของคำถ้าพยางค์ต่อไปถูกเน้นเสียง; ในคำนามที่พยางค์ที่สองของสถานะโครงสร้าง > /ə/
  • เซมิติกดั้งเดิม */á/ > /a:/ ในฮีบรูไบเบิลในพยางค์เปิด (บางครั้งเป็น /a/, /ɛ/)
  • เซมิติกดั้งเดิม */a/ > Ø; ในฮีบรูไบเบิล ก่อนเสียงเน้นหนัก > /a:/ ในพยางค์ปิดเป็น > /i/
  • เซมิติกดั้งเดิม */í, ú/ > /e:, o:/ หรือก่อน ה ח ע, /e:a, o:a/ ("páṯaḥ furtivum"); ในฮีบรูไบเบิลในพยางค์ปิดในรูปกริยา > /e, o/ หรือก่อน ה ח ע, /a/; ในพยางค์ซึ่งปิดในภาษาเซมิติกดั้งเดิม > /a/ ("Philippi’s law")
  • เซมิติกดั้งเดิม */i/ > /i/ หรือก่อนหรือหลัง ה ח ע, /a/; ในฮีบรูไบเบิล ก่อนเสียงเน้นหนัก > /e:/ ("ṣērē antetonicum")
  • เซมิติกดั้งเดิม */u/ > Ø ("šeəwa mobile") หรือ /ɔ/ (”ḥāṭēp̄ qāmeṣ”); ในฮีบรูไบเบิลในพยางค์ปิด > /ɔ/ ("qāmeṣ qāṭān") หรือก่อนพยัญชนะ, /u/
  • เซมิติกดั้งเดิม */áw/ > /a:w/ ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */aw/ > /o:/ ในฮีบรูไบเบิล
  • เซมิติกดั้งเดิม */áy/ > /ay/ ในฮีบรูไบเบิลหรือในพยางค์เปิด, /e:/ หรือในตำแหน่งท้ายคำ, /ɛ:/
  • เซมิติกดั้งเดิม */ay/ > /e:/ ในฮีบรูไบเบิล
  • การสูญเสียเสียง */h/ ของภาษาเซมิติกดั้งเดิมในปัจจับสรรพนาม:
    • /-a-hu:/ > /-o:/
    • /-a-ha:/ > /-a:/
    • /-a-hɛm/ > /-a:m/
    • /-e:-hɛm/ > /-e:m/
    • /-i:-hu:/ > /-i:w/
    • /-i:-hɛm/ > /-i:m/
    • /-u:-hɛm/ > /-u:m/
    • /-ay-hu:/ > /-a:w/

อ้างอิง

[แก้]
  • Bonnie Pedrotti Kittel, Vicki Hoffer, and Rebecca Abts Wright, Biblical Hebrew: A Text and Workbook Yale Language Series; New Haven and London: Yale University Press, 1989.
  • Emil Kautzsch|Kautzsch, E. (ed.) Gesenius' Hebrew Grammar. Eng. ed. A. E. Cowley. Oxford: Clarendon Press, 1910.
  • Lambdin, Thomas O. Introduction to Biblical Hebrew. London: Charles Scribner's Sons, 1971.
  • Würthwein, Ernst. The Text of the Old Testament (trans. Erroll F. Rhodes) Grand Rapids: Wm.B.Eardmans Publishing. 1995. ISBN 0-8028-0788-7.
  • ISBN 1-56563-206-0 Brown-Driver-Briggs Hebrew and English Lexicon by Francis Brown, S. Driver, C. Briggs

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ภาษาฮีบรูไบเบิล&oldid=11970707"